Ταξίδευε κάποτε σε ένα φέρρυ μποτ, ένας γαλατάς και ένας εκπαιδευτής ζώων, ο οποίος είχε μαζί του μια μαϊμού.Ο γαλατάς κάποια στιγμή αποκοιμήθηκε. Η μαϊμού μπόρεσε να ξεφύγει από το αφεντικό της χωρίς αυτός να το καταλάβει και κατευθύνθηκε στον γαλατά. Εκεί η μαϊμού με μαεστρία μπόρεσε να κλέψει το πορτοφόλι του γαλατά χωρίς αυτός να την αντιληφθεί.Η μαϊμού, με το πορτοφόλι στο χέρι, ανεβαίνει ψηλά στο κατάρτι, ανοίγει το πορτοφόλι και αρχίζει να πετάει τα μισά λεφτά στη θάλασσα και τα άλλα μισά στο κατάστρωμα! Αυτό το θέαμα προκάλεσε τους γέλωτες των υπολοίπων επιβατών.

Από τα γέλια ξύπνησε ο γαλατάς και βλέπει, προς μεγάλη του έκπληξη, ότι η μαϊμού κρατούσε το πορτοφόλι του στο χέρι της και πετούσε τα λεφτά του.Αρχίζει τότε να φωνάζει, για να σταματήσει η μαϊμού να πετάει τα λεφτά του και να του επιστραφεί το πορτοφόλι.Επεμβαίνει τότε ο εκπαιδευτής και του λέει:

- Ξέρεις τί κάνει αυτή τώρα; Πόσο νερό έβαλες στο γάλα που πουλούσες; Το κέρδος από το νερό αυτό, η μαϊμού το πετάει στη θάλασσα. Μόνο τα λεφτά που πετάει στο κατάστρωμα σού ανήκουν! Κόκκαλο ο γαλατάς! Γιατί πράγματι, αυτό έφτιαχνε ο γαλατάς. Αραίωνε το γάλα και μετά το πουλούσε στους ανυποψίαστους πελάτες του. Αν εμείς αφήναμε την μαϊμού να ξεχώριζε τα λεφτά που βγάζουμε από τις δουλειές μας, πολλοί θα έμεναν ταπί! Έχει καμμιά σχέση η δικαιοσύνη του Θεού, με το πώς πολιτεύομαστε εμείς στη ζωή μας; Ποιός θα τολμήσει να με πει "ναι";

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †