Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Κύριος χρησιμοποιεί  αλληγορικά , τον σπόρο. Τον σπόρο ο οποίος για να βλαστήσει ,χρειάζεται να πέσει στην γη να γίνει ένα μαζί της. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Θεικό λόγο ,ο οποίος για να γίνει δημιουργικός, για να γίνει φορέας ζωής πρέπει να πέσει και να ριζώσει μέσα στον άνθρωπο. Χρειάζεται με άλλα λόγια την ελεύθερη συγκατάθεση και συνεργασία μας, διότι  ο θεός σέβεται στον απόλυτο βαθμό την ελευθερία μας,την οποία δεν θέλει να μας στερήσει σπέρνωντας και φυτρώνοντας <<έτσι θελικά>> στις καρδιές μας τον Ουράνιο σπόρο του θείου λόγου. Ολοι εμείς λοιπόν είμαστε η γη ,το έδαφος, το χωράφι όπου ο αιώνιος σπορέας σπέρνει τον θείο λόγο.

Η σπορά αυτή έχει ξεκινήσει εδώ και 2 χιλιάδες χρόνια ,δε σταμάτησε ποτέ, και όμως εμείς εξακολουθούμε να ζούμε βουτηγμένοι στα πάθη και τις αδυναμίες, χωρισμένοι από μίση και αντιθέσεις, απομακρυσμένοι από εγωισμούς και αλαζονία. Εδω και 21 αιώνες το φώς του Ευαγγελίου φωτίζει, όμως το σκοτάδι εξακολουθεί κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα.Και ρωτούν ορισμένοι; Σε τι διαφέρει μια χριστιανική κοινωνία από μια άλλη μη χριστιανική,αθείστικη;Αφού τα ίδια προβλήματα ταλανίζουν και τους άθεους και τους μη χριστιανούς και τους χριστιανούς σε τι βοήθησε ο σπόρος του Ευαγγελίου τους ανθρώπους; Ασφαλώς δε φταίει ο σπόρος αν δε καρποφορεί όσο θα περίμενε κανείς. Αιτία της ακαρπίας του είναι η έλλειψη, ή αν θέλετε η μείωση των ανθρώπων που προσφέρουν την καρδιά τους να γίνει<<γη αγαθή>>.Ασχετα αν φταίνε πολλές φορές και οι σημερινοι σποράδες , η σπορα ποτέ δε σταμάτησε .Αντίθετα κατά καιρούς αυξήθηκε ,πολλαπλασιάσθηκε .Κηρύγματα, νεανικές συνάξεις, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικες εκπομπες, βιβλία,έντυπα,περιοδικά,κα.μας κατακλύζουν.Πραγματικά σήμερα παρατηρείτε αφθονία σποράς.

Που πέφτει αλήθεια όλος αυτός ο σπόρος;εδώ  είναι το ερώτημα. Δυστυχώς ο λόγος του Θεού συγκινεί επιφανειακά, επιδερμικά τις καρδιές μας.Ειναι ο σπόρος που πέφτει σύμφωνα με την ευαγγελική διήγηση <<παρά την οδόν>>και <<επι πετραν>>Μένουμε συνήθως στην ακουστική απόλαυση. Ωραία τα είπε η ωραία τα έγραψε όμως τι έιπε και τι έγραψε ,δεν γνωρίζουμε.

Ετσι ο θείος λόγος μένει χωρίς ρίζες μακριά από την ζωή μας. Αλλοι πάλι δεν επιθυμούν να ακούσουν τίποτε που να έχει σχέση με την αλήθεια του Χριστού, το κήρυγμα το θεωρούν χάσιμο χρόμου, δεν αφιερώνουν ούτε μια στιγμή στο να ακούσουν κάτι , να μάθουν κάτι , ένα έντυπο χριστιανικό δε θα το πιάσουν καν στο χέρι τους, είναι εκείνοι που δε έχουν χρόνο ,έχουν δουλειές,έχουν στεναχώριες ,έχουν τρεχάματα και όλα αυτά σαν αγκάθια πνίγουν τον θείο σπόρο. Αλλά ας έλθουμε σε εμάς που ακούμε  η που διαβάζουμε τον λόγο του Θεού.Πόσοι βρήκαμε στην ακρόαση η στην ανάγνωση του ευαγγελίου αφετηρίες για το ξεκίνημα της νέας ζωής; Πόσοι φροντίσαμε ανάμεσα στις δυσκολίες και τα εμπόδια να προσαρμόσουμε τα έργα μας στο θέλημα του θεού;

Κάποτε ένας νέος ρώτησε έναν κληρικό,γιατί ενώ ο λόγος του Θεού διαδίδεται βλέπουμε γύρω μας πράγματα ασυμβίβαστα με το Θείο Θέλημα;Ο κληρικός αφού σκέφθηκε του απάντησε.

-Σε ολόκληρη την πόλη οι σωλήνες φέρνουνε νερό παντού ,από το πολυτελέστατο διαμέρισμα μέχρι και το πιο ταπεινό χαμόσπιτο. Εντούτοις υπάρχουν υπάρχουν βρόμικοι άνθρωποι που δεν πλένονται. Γιατί;

-Γιατί δεν χρησιμοποιούν το νερό απάντησε ,ο νέος. Μάλιστα.Το ίδιο ισχύει και για το ερωτημά σου.

Αν υπάρχει γύρο μας τόση λάσπη, παρά της αφθονία της ευαγγελικής σποράς  είναι γιατί οι άνθρωποι δεν αφήνουν τον λόγο του Θεού να καρποφορήσει μέσα τους και να αλλάξει την ζωή τους.

Εχουμε ανάγκη μιας τέτοιας καρποφορίας. Τουλάχιστον εμείς ας αφήσουμε τον σπόρο του θεού να ριζώσει, να βλαστήσει και να καρποφορήσει στις καρδιές μας.