Κι εκει τίθεται ένα ερώτημα τελικα, τι θέλουμε από τον εαυτό μας; Ποια επιλογή ζωης κάνουμε; Τι θέλω πραγματικά; Να με δικαιώνουν, να με υπηρετούν οι άνθρωποι ή να έρθω σε διχόνια με το επιπόλαιο εαυτο μου για να βγει στην επιφάνεια ο πραγματικός, που έχει αγάπη, συγχώρηση, που δε μετρά την αδικία ή την προσβολή που μου έκανε ο άλλος. Γι αυτό είναι ανάγκη όταν δουμε μεσα μας μια σκέψη μια γνωμη μια παρώθηση αμέσως να διχαστούμε και να πούμε όχι στον εαυτό μας.

Για παράδειγμα γίνεται κάτι, σε τσαντίζει ο άντρα σου , γιατι να μείνεις σ΄αυτό, βάλε δεύτερη σκέψη. Ανέλυσε αυτό μέσα σου, είναι η πρώτη σου αντιδραση σωστή; Γιατι αντεδρασες έτσι; Κι να αποφασίσουμε τότε , που θελουμε να κατευθύνουμε την καρδιά μας, τι να έχει η καρδιά μας; Αυτός είναι ο αγώνας μας. Για να έρθει η δεύτερη σκέψη όμως χρειάζεται ένα κίνητρο. Το κίνητρο δεν είναι να γίνουμε καλοί σύντροφοι, ή καλοι φίλοι ή καλοι άνθρωποι, Το κίνητρο είναι να γινει το θέλημα του Θεού, να κατοικίσει ο Χριστός στη καρδιά μας.

π. Βαρναβα Γιάγκου