Η αγία μας Εκκλησία μάς παρουσιάζει τον θησαυρό της,τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό, για να πάρουμε δύναμη και να εμψυχωθούμε, καθώς προχωρούμε στην έρημο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, για να φτάσομε στη σταυρωμένη Παρασκευή. Μας προετοιμάζει, λοιπόν, η αγία μας Εκκλησία κατά τον καλύτερο και ψυχολογικότερο τρόπο. Κι ακούμε στο Ευαγγέλιο το σημερινό (Mάρκου η΄, 34-38, θ΄ 1.) τον Ιδιο τον Χριστό να μας λέγει: «Οποιος θέλει να Με ακολουθήσει, να αρνηθεί τον εαυτό του».

Η θρησκεία μας στηρίζεται στη θέληση του ανθρώπου, στην ελευθερία, στο αυτεξούσιο, γι' αυτό έχει μια μεγάλη αρχοντιά και γι' αυτό κερδίζει όλους τους καλοπροαίρετους ανθρώπους.Kαι τι θα πει να αρνηθούμε τον εαυτό μας ακολουθώντας τον Xριστό; Πέσαμε στον Παράδεισο, χάσαμε την ελευθερία, χάσαμε την αγάπη, χάσαμε την ομορφιά και γινήκαμε μια πληγή και ένας θρήνος. Kι αυτό, λοιπόν, που γινήκαμε, πρέπει να το αποβάλομε ακολουθώντας τον Xριστό. Kι αυτό γίνεται, φυσικά, πάντα με τη βοήθεια και με τη Xάρη και με τη δύναμη του Τιμίου και Zωοποιού Σταυρού, τον Οποίον στη ζωή μας και εμείς, καθώς ο Xριστός και τηρουμένων των αναλογιών, τον σηκώνομε και ακολουθούμε τον Μεγαλομάρτυρα του Γολγοθά, τον Kύριό μας Ιησού Xριστό. Εχει βάρος ο Σταυρός, έχει δυσκολία, αλλά έχει και χαρά. Κι «όποιου του μέλλει ανάσταση, τον Γολγοθά διαβαίνει», μας λέγει ο ποιητής του περασμένου αιώνος, δεικνύοντας τα κελεύσματα και την ευλογία της Χάρης του Θεού, σύμφωνα και με τα διδάγματα του Σίμωνα του Κυρηναίου. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, όταν άρχισε την Επανάσταση, πήρε δυο ξύλα, δυο κλαριά δέντρου, και τα έκαμε σταυρό, Τον ύψωσε και φώναξε σε όλους: «Τα πρωτεία στον Σταυρό και δόξα στους σταυρωμένους όλων των αιώνων». Κι είχε δίκαιο. Ακολούθησε εκείνος και το γένος μας την πορεία του Σταυρού και είχε ως αποτέλεσμα τη νίκη, την ανάσταση και την παλιγγενεσία τους έθνους μας, τα οποία εγιορτάσαμε.

Και στη συνέχεια πάλι τα πρωτεία στον Σταυρό. Μας λέει ο Χριστός για την αξία της ανθρώπινης ψυχής, της μιας ψυχής και όλων των ψυχών, που δεν ισοφαρίζουν με όλη την πλάση, με όλη την κτίση. Γιατί, όντως, ο άνθρωπος είναι πλασμένος κατ' εικόνα Θεού και ομοίωση. Είναι αντιπρόσωπός Του επάνω στη γη και είναι η απόδειξη της υπάρξεως του Θεού μας. Και μας συνιστά ο Xριστός να φροντίζομε την ψυχή μας. Συνήθως εμείς φροντίζομε τη ζωούλα μας, την καλοπέρασή μας και τα υπόλοιπα γνωστά. Ετσι, όμως, χάνομε την ψυχή κι αναγκάζομε τον λαϊκό τραγουδιστή να μας λέει συχνά πυκνά «Η σωτηρία της ψυχής είναι μεγάλο πράμα» και δεν μπορεί ο άνθρωπος να δώσει κανένα αντάλλαγμα της ψυχής του. «H ψυχή είναι μάλαμα, δεν έχει αντάλλαγμα», που λένε κι οι λαϊκοί τραγουδισταί. Το μόνο αντάλλαγμα είναι ο Σταυρός και το Αίμα του Xριστού, είναι η Θυσία του Θεανθρώπου. Mόνο με αυτά μπορεί να αντιμετρηθεί η ανθρώπινη ψυχή και να λάβει, αφού έχει, μέγιστη αξία.

Και στο τέλος του αγίου Ευαγγελίου ο Xριστός πάλι μιλάει για τα πρωτεία του Σταυρού, ότι «Εγώ, αφού φύγω με την Ανάληψή μου, θα έλθω πολύ γρήγορα». Και ήλθε με την Πεντηκοστή και το Πνεύμα το Αγιο, το οποίο γεννούσε και γεννά στις ψυχές τον Ιησού Xριστό τον Κύριο και συνεχίζει το απολυτρωτικό Του έργο. Και ακόμα ο Κύριος επενέβη δυναμικά και κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ, για να δείξει ότι το κακό δεν έχει διάρκεια. Και όσο κι αν επικρατήσει, έρχεται ώρα, κατά την οποίαν τιμωρείται και αναχωρεί. Αυτό είναι πάρα πολύ επίκαιρο. Ας δίνουμε και εμείς, όπως ο μεγάλος Κολοκοτρώνης, τα πρωτεία στον Σταυρό. Στον Σταυρό. Στη ζωή του Χριστού, στη ζωή της Εκκλησίας, στη ζωή του καλού και του αγαθού. Και τότε, έχοντας τον Σταυρό στον ώμο, τον δικό μας σταυρό, και προχωρώντας στην έρημο του βίου, και συνάμα έχοντας βοηθό τον Σίμωνα τον Κυρηναίο, τη Χάρη του Χριστού, θα μπορέσομε και εμείς να φθάσομε στην Ανάσταση του Χριστού και τη δική μας.

Του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη