Η ευλογημένη γη της Βοιωτίας  με την Ενανθρώπιση του Θεού Λόγου και με την έναρξη του Απολυτρωτικού   Του  Έργου, ανέδειξε ασύγκριτες και ασυναγώνιστες Άγιες μορφές, ώστε δικαία να θεωρείται Αγιοτόκος. Οι Άγιοι της Βοιωτίας με την χάρι του Θεού και τον προσωπικό τους αγώνα ευαρέστησαν τον Θεό και έγιναν πηγές οι οποίες ευφραίνουν και δροσίζουν τις ψυχές όσων με πίστη και ευλάβεια προσέρχονται και προσπίπτουν στην πρεσβεία τους.Στο Αγιολόγιο της τοπικής μας Εκκλησίας συγκαταλέγονται δύο Απόστολοι οι οποίοι με το αλέτρι του Ευαγγελικού κηρύγματος, ξερίζωσαν τα αγκάθια της πλάνης και τα ζιζάνια των παθών από τις καρδιές των ανθρώπων κα έσπειραν τον Θείο Σπόρο στις ψυχές των πιστών για να βλαστήσουν οι καρποί του Αγ.Πνεύματος.

Είναι ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς και ο Πρώτος Επίσκοπος Θηβών Άγιος Ρούφος ο Εκλεκτός οι οποίοι αποτελούν τον πρώτο κρίκο της Αρχιερωσύνης και της Αποστολικής Διαδοχής για την Τοπική μας Εκκλησίας. Ακόμη συμπεριλαμβάνονται δύο Ιεράρχες οι οποίοι χρημάτισαν φωτεινά πρώτυπα της λογικής Ποίμνης του Χριστού, εποίμαναν τον λαό και τον οδήγησαν εις “νομάς σωτηρίους”.

 Είναι ο Άγιος Ιωάννης ο Καλοκτένης Μητροπολίτης Θηβών και ο Ιερομάρτυρας Άγιος Ρηγίνος Επίσκοπος Σκοπέλου καταγόμενος από την πόλη της Λιβαδειάς. Τέλος στον Ευλογημένο χορό των Βοιωτών Αγίων συμπεριλαμβάνονται  έξι Όσιοι και Θεοφόροι Πατέρες οι οποίοι με αγώνες και κόπους ασκητικούς αξιώθηκαν να λάβουν από τον Θεό ουράνια χαρίσματα να γίνουν Θεόφρονες και Ουρανόφρονες και να επιτελούν θαύματα μεγάλα και παράδοξα.

 Είναι ο Όσιος Λουκάς ο εν Στειρίω, οι Όσιοι Κλήμης και Γερμανός οι εν Σαγματά, ο Όσιος Σεραφείμ ο εν Δομβώ, ο Όσιος Νικήτας ο εκ Θηβών και ο Όσιος Μελέτιος ο εν Κιθαιρώνι. Το Δεκάριθμο αυτό Σύνταγμα των Βοιωτών  Αγίων πρεσβεύει στο Επουράνιο Θυσιαστήριο για την Βοιωτία και για τον Αγιόφιλο λαό της .

Η Ενορία μας αισθανομένη απεριόριστη ευλάβεια για τους Τοπικούς μας Αγίους αφιέρωσε το αριστερό κλίτος του Ναού στο Όνομα τους και αναπόθεσε εκεί την Ασημοσκέπαστη Ιερά Εικόνα τους , καθιέρωσε σε κάθε Θ.Λειτουργία να ψάλλεται το Απολυτίκιο Τους και καθόρισε να τελείται η μνήμη τους την Δεύτερη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.Φέτος έχουμε την ξεχωριστή ευλογία και τιμή να φιλοξενούμε έναν εκ των Βοιωτών Αγίων μας και δι᾿ αυτού να αισθανόμαστε ζωντανή την παρουσία  και των υπολοίπων .Ο Όσιος Σεραφείμ είναι ο λοαφιλέστερος εκ των Βοιωτών Αγίων μας ενώ το Μοναστήρι Του αποτελεί πόλο έλξεως για όλους τους φιλέορτους χριστιανούς του νομού μας, όχι μόνο την ημέρα της εορτής του αλλά και καθημερινά. Γεννήθηκε στο Ζέλι Λοκρίδος από γονείς ενάρετους και ευσεβείς οι οποίοι ανάθρεψαν  τον υιό τους Σωτήριο (αυτό ήταν το βαπτιστικό όνομα του Αγίου)“εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου”.Ο Όσιος είχε κλίση στην μοναχική ζωή  και από μικρή σχετικά ηλικία αποχαιρετά τους λυπημένους γονείς του και ζει ασκητικά με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή. Μετά από μικρή περιπλάνηση σε διάφορους ερημικούς τόπους φθάνει στο Μοναστήρι του Σαγματά  και εκεί αφού έλαβε το Μοναχικό όνομα Σεραφείμ έλαμψε σαν αστέρας πνευματικός που φώτιζε όλη την περιοχή με τις ακτίνες του Αγίου Πνεύματος. Στου Σαγματά γίνεται Ιερομόναχος αλλά για να αποφύγει την φήμη των αρετών του ,που έκαναν πλήθη πιστών να ανεβαίνουν  για να δροσισθούν και να ανακουφισθούν κάτω από το πετραχείλι του με την ευλογία του Γέροντα του, αναχωρεί και από εκεί και έρχεται δυτικά του Ελικώνα όπου ιδρύει το Μοναστήρι του στο όνομα της Θείας Μεταμορφώσεως, καθώς και μερικά κελλιά στα οποία εγκαταστάθηκε η Συνοδεία του.

Όταν κτιζόταν ο Ναός της Μονής ένας υπερμεγέθης λίθος απεκόπη από το βουνό και το σημείο που οι εργάτες πελεκούσαν τις πέτρες και απείλησε τον ανεγειρόμενο Ναό καθώς και τους εργαζομένους. Ο Όσιος τότε στάθηκε μπροστά στην πέτρα και υψώνοντας το χέρι του προσευχήθηκε θερμα  λέγοντας:  “Αγία Τριάς βοήθησον ημάς”. Τότε Ω! του Παραδόξου Θαύματος, η πέτρα στάθηκε  και πάνω της αποτυπώθηκε η αγιασμένη παλάμη του Αγίου.Άλλοτε πάλι την ώρα του Εσπερινού οι Πατέρες παρέμειναν στο χωράφι για να ολοκληρώσουν την σπορά ενός μικρού τεμαχίου. Όταν επέστρεψαν δέχθηκαν την επίπληξη του Οσίου για το ότι άφησαν την Λατρεία του Θεού χάριν της εργασίας, ενώ στον καιρό του θερισμού τους έστειλε να κάψουν το σπαρμένο αυτό τεμάχιο. Το αξιοθαύμαστο είναι ότι η φωτιά έκαψε μόνο τα σπαρτά που βρίσκονταν στο τεμάχιο που έσπειραν την ώρα του Εσπερινού χωρίς να βλάψει το υπόλοιπο χωράφι.Επιτελώντας πάμπολλα θαύματα  όντας στην ζωή αυτή εκοιμήθη ειρηνικά στις 6 Μαίου 1602,Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής αφού προείδε την αναχώρηση του για τα Ουράνια Σκηνώματα.

Η Τιμία του Κάρα αποτελεί ταμείον θείας χάριτος για όσους την ασπάζονται με πίστη και ευλάβεια ενώ πάνω της φέρει και την πληγή που προξένησε Τούρκος Στρατιώτης  χειροδικώντας κατά του Οσίου πηγαίνοντας τον στον Τούρκο Πασά της Λιβαδειάς προκειμένου να τον ανακρίνει.Οι Άγιοι της Βοιωτίας και της Εκκλησίας μας γενικότερα κατέχουν στην ζωή των πιστών μετά τον Κύριο και την Κεχαριτωμένη Μητέρα Του κεντρικότατη θέση και αποτελούν ζωντανή Μαρτυρία της παρουσίας του Χριστού στον σύγχρονο κόσμο.

Γι᾿ αυτό καυχώμαστε για τους Αγίους μας, τους τιμούμε, τους εορτάζουμε με “ύμνους και ωδές πνευματικές”,με Ιερές Ακολουθίες,με αρτοκλασίες και πρόσφορα,με λαμπάδες ,άνθη ασπασμούς και μετάνοιες  και προσπαθούμε να τους μιμηθούμε στην πορεία μας.Παράλληλα  τους ικετεύουμε να προσεύχονται στον Ουράνιο Θρόνο υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας ,για την υγεία της ψυχής και του σώματος, και για την προστασία μας από κάθε κίνδυνο. Είθε οι Βοιωτοί Άγιοι να μας χαρίζουν πάντοτε την ευχή και την ευλογία τους.