«Ἀναρωτιέστε, γιατί ὑπάρχει τόση ἀπελπισία καί γιατί ὑπάρχουν τόσοι ἀπελπισµένοι στήν ἐποχή µας; Ἀπό τό ἄδειασµα τοῦ µυαλοῦ καί τήν ἐρηµιά τῆς καρδιᾶς. Ὁ νοῦς δέ σκέφτεται τό Θεό καί ἡ καρδιά δέν ἀγαπάει τό Θεό. Ὅλος ὁ κόσµος δέν µπορεῖ νά γεµίσει τό ἀνθρώπινο µυαλό, αὐτό µπορεῖ µόνο ὁ Θεός νά τό κάνει. Χωρίς τό Θεό ὁ νοῦς εἶναι πάντα ἄδειος καί ὅλες οἱ γνώσεις πού µπαίνουν στό µυαλό πέφτουν στήν ἄβυσσο. Ἡ ἀγάπη ὅλου τοῦ κόσµου δέν µπορεῖ νά γεµίσει τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, ἐπειδή ἡ καρδιά νιώθει πώς ἡ κοσµική ἀγάπη ἀλλάζει καί εἶναι σάν τήν παλίρροια καί τήν ἄµπωτη τῆς θάλασσας. Ἀδερφοί µου, καί τό µυαλό καί ἡ καρδιά µας ἀνήκουν στό Θεό καί µόνο ὁ Θεός µπορεῖ νά τά γεµίσει µέ τή δύναµή Του: Νά τό γεµίσει µέ τή δική Του χαρούµενη σοφία, µέ τήν πίστη καί τήν ἀγάπη.

Χωρίς τό Θεό ὅλα εἶναι ἀµάθεια.

Χωρίς τό Θεό ὅλα εἶναι στεναχώρια.

Χωρίς τό Θεό ὅλα εἶναι ἀπελπισία...»

Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος