Η Αννα Βιμπόρνοβα θυμάται...
«Επισκέφθηκα τήν Ματρώνα  τίς μέρες τής Μεγάλης Σαρακοστής, λίγο πρίν πεθάνει.
- Μή φοβάσαι μού λέει, δέν θά ξαναγίνει σύντομα πόλεμος. Θά ξαπλώσουμε έτσι, καί θά σηκωθούμε «αλλιώς».
- Πώς αλλιώς;  τήν ρωτάω.
- Νά,-μού λέει-θά γυρίσουμε στό «ξύλινο» ...
- Μάτουσκα, τής λέω, τί σημαίνει τό "ξύλινο";
- Ξύλινο αλέτρι μού λέει, μέ αυτό θά δουλεύουμε τότε...
- Καί πού θά πάνε τά τρακτέρ πού τώρα έχουμε;..."

- Ω,-λέει-άσε τά τρακτέρ...Θά δουλεύει τότε τό αλέτρι τό ξύλινο, καί ή ζωή θά είναι καλή. Ομως, ακόμη δέν φτάσαμε μέχρι αυτούς τούς καιρούς. Εσύ όμως, δέν θά πεθάνεις μέχρι τότε, καί θά τά δείς όλα αυτά.

Η επαναφορά τού ξύλινου αρότρου στήν ζωή μας (καί εφ΄ όσον βρεθούνε ζώα νά τά σύρουν ),θά ισοπεδώσει τήν ανθρώπινη αλαζονεία τής εποχής μας... Εάν δέν βρεθούνε ζωντανά  πολύ φοβάμε ότι θά τά σύρουμε εμείς γιά  νά μή πεθάνουμε από τήν πείνα
Πόλεμος(συμπλήρωσε)δέν θά ξαναγίνει(μέ τόν τρόπο πού μέχρι τώρα ξέρουμε...)Χωρίς πόλεμο θά πεθάνετε όλοι. Θά πέσουν πολλά θύματα. Ολοι οί νεκροί, θά ξαπλώσετε επάνω στήν γή....

Θά σάς πώ καί κάτι άλλο,  Αποβραδίς, όλα θά είναι ( όρθια καί καλά ) πάνω στήν γή, καί όταν θά  σηκωθείτε τό άλλο πρωϊ, όλα θά μπούν(θά ταφούν)μέσα στήν γή. Χωρίς «πόλεμο».
«Πώς σας λυπάμαι, όσους  τους έσχατους καιρούς θα ζήσετε. Η ζωή θα γίνεται όλο χειρότερη.
Τελικά θα έλθει καιρός πού θα βάλουν  μπροστά σας τον ΣΤΑΥΡΟ και το ΨΩΜΙ και θα σας πούν «Διαλέξετε!»
Θα διαλέξουμε τον Σταυρό, της έλεγαν, αλλά πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε..;
-«Ε, θα κάνουμε προσευχή, θα πλάσουμε βώλους λίγο χωματάκι, θα προσευχηθούμε στον Θεό, θα φάμε και θα χορτάσουμε! » αποκρινόταν προφητικά η Αγία Ματρώνα, ενώ αλλού έλεγε:
"Θά πάρετε χώμα, θα κάνετε κουλουράκια, θα τα σταυρώνετε, και θα είναι σαν ψωμί!"