Eξίσου σημαντική μέρα με την Πρωτοχρονιά είναι και η Παραμονή της.Aν η Πρωτοχρονιά αποτελεί έναυσμα για κατάστρωση σχεδίων και στρατηγικών για την επίτευξη μελλοντικών στόχων και επιθυμιών και είναι η μέρα των υποσχέσεων στον εαυτό μας για καλυτέρευση της ζωής μας, τότε η παραμονή της είναι εφαλτήριο για αυτοκριτική και αξιολόγηση πράξεων, καταστάσεων, συμπεριφορών και λόγων που έγιναν ή δεν έγιναν στην χρονιά που πέρασε.

       Η παραπάνω διαδικασία είναι φυσιολογική και έχει τις ρίζες της στην έμφυτη αίσθηση αισιοδοξίας και ευθύνης που έχει κάθε άνθρωπος. Γι’ αυτό και την έχουμε νιώσει άλλος πολύ και άλλος λίγο. Την συναντάμε επίσης στις επιχειρήσεις, στους οικονομικούς οργανισμούς, ακόμα και στην εκάστοτε κυβέρνηση. Σαφώς, δεν θα μπορούσε να έλειπε και από τον Χριστιανό άνθρωπο, που αποτελεί πρότυπο και επιτομή της ανθρώπινης φύσης.

      Δεν θα ήταν παράλογο λοιπόν σήμερα, να κάνουμε μια απογραφή, έναν απολογισμό της χρονιάς που εκπνέει ως προς την πνευματική μας ζωή.

      Είπαμε, σίγουρα νοιαστήκαμε για την οικονομική, κοινωνική και υλική ζωή μας· δεν θα ήταν μάταιο να νοιαστούμε και για την πνευματική. Ας αναλογιστούμε τα πάθη και τις αδυναμίες που δεν μπορέσαμε να κόψουμε, να περιορίσουμε ή σταματήσουμε, καθώς και τα καινούργια που δημιουργήσαμε. Να σκεφτούμε όλα αυτά που έπρεπε να μην πούμε και είπαμε ή αυτά που έπρεπε να πούμε και δεν είπαμε. Το αυτό και για πράξεις και συμπεριφορές. Και όλα αυτά να τα αναλογιστούμε με την σκέψη ότι ο Θεός μας ευλόγησε και μας αξίωσε να περάσουμε έναν ακόμα χρόνο, με σκοπό να γίνουμε καλύτεροι. Άλλωστε η απαλλαγμένη από εγωισμό αυτοκριτική και η αυτογνωσία, αποτελούν, η μεν κριτήριο, η δε μέτρο αγιότητας.

       Βέβαια, η παραπάνω διαδικασία είναι καθαρά προσωπική και ατομική διεργασία. Υπάρχει όμως και ένα άλλο κομμάτι, που αφορά όλους μας και τον καθένα μας ξεχωριστά· αυτό δεν είναι άλλο από την συμμετοχή μας στα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας.

       Μην ξεχνάμε ότι Εκκλησία δεν είναι το κτίριο. Αλλά ο Χριστός, ο κλήρος, κάθε ένας από εμάς, ακόμα και το κτίριο που καθαγιάζεται από την παρουσία Του Χριστού.  Η προσέλευσή μας στα Μυστήρια θα έπρεπε να είναι συνεχής και αθρόα, άλλωστε αποτελούν την πεμπτουσία της πίστης μας. Ειδικότερα η Θεία Ευχαριστία είναι Θυσία και Προσφορά του Κυρίου μας στο σύνολο των πιστών· γι’ αυτό λέμε ότι η Θεία Ευχαριστία εμπεριέχει Χριστούγεννα, Πάθος, Ανάσταση, ειδικά για εμάς τους Χριστιανούς του σήμερα. Αντ’ αυτού, εμείς έχουμε καταντήσει να την παρακολουθούμε κατ’ ανάγκη όταν προσερχόμαστε σε ένα μνημόσυνο.

        Σε κάθε περίπτωση πάντως το παρόν κείμενο δεν είναι επικριτικό, ούτε μέμφεται ανθρώπους και συνήθειες. Ο κάθε ένας μας, ας κάνει τον απολογισμό του και ας πράξει τα ανάλογα. Πάντως ο χρόνος έχει περίπου 52 Κυριακές!

      Καλή και ευλογημένη Χρονιά σε όλους μας. Στην πανηγυρική Θεία Λειτουργία του Μ. Βασιλείου,το πρωί της Πρωτοχρονιάς θα διαβαστούν ευχές και προσευχές για το νέο έτος. Εμείς ας μην ξεχάσουμε να ευχαριστήσουμε τον Θεό και για τον χρόνο που έφυγε, καλό ή κακό, σύμφωνα πάντα με την δική μας κρίση.

     Γιατί για το Θεό που είναι παντογνώστης, καρδιογνώστης και πανταχού παρών, ο χρόνος αυτός και οι ευκαιρίες που μας χάρισε ήταν τα καλύτερα δυνατά για εμάς και τους αγαπημένους μας.