Πόσο μας δυσκολεύει το κρύο! Προσπαθούμε να ζεσταθούμε φορώντας περισσότερα ενδύματα, θερμαίνοντας το σπίτι μας ή πίνοντας κάτι ζεστό. Και όταν πια ζεσταθούμε, τότε αισθανόμαστε μεγάλη ανακούφιση.Τα πάντα γύρω, τον χειμώνα παγώνουν, Έτσι παγώνει και το νερό της βρύσης. Η πτώση της θερμοκρασίας έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορεί να τρέξει το νερό από την βρύση και να εξυπηρετήσει τυχόν ανάγκες.

Μία πηγή, μία βρύση είναι και το στόμα μας! Τι εξέρχεται όμως από εκεί; Λόγοι που παρηγορούν και ξεδιψούν τον συνάνθρωπό μας ή μήπως το αντίθετο; Πράγματι, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που από το στόμα μας ρέει.... “πάγος”. Λόγια κακίας, αντιπάθειας, λόγια που ψυχραίνουν τις σχέσεις μας. Και όλα αυτά βέβαια ξεκινούν από μια παγωμένη καρδιά, χωρίς συμπόνια, αγάπη, ενδιαφέρον. Ας ψάξουμε ο καθένας τον εαυτό μας και ας δούμε μήπως έχουμε και εμείς ένα τέτοιο στόμα. Αν όχι πάντα, σίγουρα όμως κάποιες φορές. Όταν μας κυριεύει η ζήλια ή μας τυφλώνει ο εγωισμός, τότε βλέπουμε τον άλλο σαν να είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας. Και τότε τα λόγια, που θα ξεχυθούν από το στόμα μας, πληγώνουν και ψυχραίνουν. Είναι προτιμότερο, σε τέτοιες περιπτώσεις, να κλείσουμε την “βρύση”, δηλαδή να σωπάσουμε. Να ζεστάνουμε πρώτα την πηγή του νερού, την καρδιά μας, με αγάπη, και μετά ας ανοίξουμε το στόμα μας άφοβα!

Ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, πολλοί συνάνθρωποί μας ψάχνουν να βρουν έναν παρηγορητικό λόγο, να τους ανακουφίσει λίγο, στις δοκιμασίες που περνούν. Αναζητούν λίγη ζεστασιά. Ας μην είμαστε λοιπόν ψυχροί με κανέναν. Ας σπάσουμε επιτέλους  τον πάγο και ας αφήσουμε να τρέξει το νερό, που θα ξεδιψάσει και θα παρηγορήσει τον άλλο. Και αυτό θα το πετύχουμε, αν αποφασίσουμε να ζεστάνουμε καρδιές μας  με ανυπόκριτη αγάπη, δηλαδή με Θεό!

“Αγία ΛΥΔΙΑ”, τ. 574