Ας προσπαθήσουμε σε μια ήσυχη ώρα της ημέρας ή της νύχτας, να εστιάσουμε στην βυζαντινή Εικόνα της Γεννήσεως του Χριστού.

☆Ο Ιησούς ως βρέφος, τοποθετείται όχι σε βρεφική κλίνη ή σε φάτνη, αλλά σε μνήμα. Τα ενδύματα του όχι βρεφικά, αλλά τυλιγμένος με νεκρικούς επιδέσμους. Για να θυμίζει σ' όλους ότι ήρθε για να πατήσει "θανάτω θάνατον".

☆Η Παναγία μισοξαπλωμένη και σε στάση ανάλαφη, για να δηλώσει την απουσία του πόνου και την παρθενική γέννηση του Ιησού.

☆Ο Ιωσήφ μακριά από το βρέφος για να δηλωθεί ότι ήταν αμέτοχος στην γέννα. Πλάι του ένας σκοτεινός άνθρωπος, ως προσωποποίηση του λογισμού του. Της δύσκολης σκέψης ότι είναι αδύνατο, γυναίκα να γεννήσει και να μείνει Παρθένος.

☆Οι Μάγοι, "υπό αστέρος εδιδάσκοντο", φθάνουν στο σπήλαιο κρατώντας τα 3 δώρα.

☆Οι ποιμένες αμέριμνοι, γίνονται οι αγγελιοφόροι της χαρούμενης είδησης.

☆Οι άγγελοι εκστατικά κοιτούν το Θείο Βρέφος και την Παναγία, που Της οφείλουν χάρη, γιατί εξαιτίας Της είδαν το Πρόσωπο του Θεού.

☆Κάτω αριστερά δύο γυναίκες,συμμετέχουν στο λουτρό του βρέφους, θέλοντας να δηλώσουν την ανθρώπινη φύση του Κυρίου.

☆Και απέναντι από την εικόνα στεκόμαστε όλοι εμείς.

Να ψιθυρίζουμε τα λόγια του Κ.Παλαμά στο γνωστό του ποίημα:  "Να' μουν του στάβλου εν' άχυρο την ώρα που άνοιγε ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι, να λάμψω απ'την λάμψη του και 'γω σαν διαμαντάκι..."

π.Σπ.Ρ.