|
|
Αρχική » Νεότητα » Συμβουλές
Παλαιότερα ἕνας ἱερέας ἀπό τή Νέα Σκήτη ἔπαιρνε ἐφημερία στόν Ἅγιο Παῦλο, διότι τό Μοναστήρι δέν εἶχε παπάδες. Μαζί του ἐρχόταν καί ὁ παραδελφός του πού ἦταν καί κατά σάρκα ἀδελφός του. Ὁ ἐφημέριος ἦταν 70 ἐτῶν καί ὁ ἀδελφός του 90.
Κάποια φορά ὁ μοναχός δέν αἰσθανόταν καλά καί παρεκάλεσε τόν παπᾶ νά φωνάξη ἀπό τή Νέα Σκήτη τόν Πνευματικό νά ἐξομολογηθῆ καί νά κοινωνήση. Μέχρις ὅμως νά ᾿ρθῆ ὁ Πνευματικός, ἔπεσε ὁ μοναχός σέ κῶμα. Εἶπε ὁ Πνευματικός νά βγοῦν οἱ ἄλλοι ἔξω. Ἀκούμπησε τήν θεία Κοινωνία στό τραπέζι, γονάτισε καί ἔκανε δυνατή προσευχή: «Παναγία μου», εἶπε, «μία στιγμούλα νά συνέλθη νά τόν κοινωνήσω καί μετά ἄς φύγη».
Γιά μία στιγμή συνῆλθε τό γεροντάκι καί λέει στόν Πνευματικό: «Σ᾿ εὐχαριστῶ πολύ. Βλέπεις; Ἐδῶ παραστέκονται δύο ἀγγελάκια καί μοῦ λένε: ”Ποῦ νά σέ πᾶμε; Αὐτά εἶναι ἀσυγχώρητα. Γιατί δέν τά ἐξωμολογήθηκες;”».
Εἶχε ξεχάσει δύο σοβαρές ἁμαρτίες, τίς ὁποῖες τοῦ θύμισαν οἱ Ἄγγελοι. Δέν τίς ἔκρυψε, ἀλλά δέν τίς θυμόταν. Τίς ἐξωμολογήθηκε, τοῦ διάβασε συγχωρητική εὐχή ὁ Πνευματικός καί τόν κοινώνησε. Εὐχαρίστησε τόν Πνευματικό καί ἐκοιμήθη χαρούμενος καί ἀνάλαφρος.
π. Γεώργιος Σχοινάς
|
|