"Mπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα και με τα πιο μικρά.

Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών.

Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές.

Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε Χριστούγεννα για το τέλος τους.

Που οι χειμώνες έχουν πέτρινα, χιονισμένα σπίτια.

Μου φτάνει που μ' αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι. Πολύ.

Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους. Πολύ.

Που ξοδεύω  τις ανάσες μου γι' αυτούς.

Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι.

Που δε με νοιάζει να με θυμούνται.

Που μπορώ και κλαίω ακόμα.

Και που τραγουδάω. μερικές φορές.

Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν.

Και ευωδιές που με γοητεύουν..."

Οδ.Ελύτη.