Ἄς μὴν δυσανασχετοῦμε, οὔτε νὰ δειλιάζουμε ὅταν μᾶς συμβεῖ κάτι ἀπροσδόκητο (ἀρρώστια), ἀλλὰ ἂς ἀφήνουμε Αὐτὸν ποὺ τὰ γνωρίζει καλὰ αὐτά, νὰ δοκιμάζει στὴν φωτιὰ τὴν ψυχή μας, ὅσο καιρὸ θέλει. Διότι αὐτὸ τὸ κάνει, γιὰ τὸ συμφέρον καὶ τὴν ὠφέλεια τῶν δοκιμαζόμενων...

Ἕνας γιατρὸς εἶναι γιατρός, ὄχι μόνον ὅταν λούζει καὶ τρέφει τὸν ἄρρωστο... ἀλλὰ καὶ ὅταν καυτηριάζει καὶ κόβει... Γνωρίζοντας λοιπόν, ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι περισσότερο φιλόστοργος ἀπὸ ὅλους τοὺς γιατρούς, μὴν ἐξετάζεις μὲ περιέργεια, οὔτε νὰ ζητᾶς ἀπὸ Αὐτὸν λόγο γιὰ τὴν θεραπεία.

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος