Κυριακή του Ζακχαίου και στο πρόσωπο του καθρεφτίζεται η ψυχή μας.Εκείνος πρώτος των τελωνών. Εμείς πρώτοι των αμαρτωλών.Εκείνος ήταν κοντός στο ανάστημα. Εμείς είμαστε μικροί στα αισθήματα.Εκείνος έπλεε στα πλούτη. Εμείς ίσως, πλέουμε στις κακίες.Εκείνος βρήκε όμως την άκρη. Τακτοποιήθηκε με τον Χριστό και αμέσως τακτοποιήθηκε και με τους ανθρώπους.

Επέστρεψε σε τετραπλάσια αξία τα τυχόν λάθη της εργασίας του.Και δικαιώθηκε. Το λέει ο ίδιος ο Θεός.Όχι επειδή επέστρεψε τα κλοπιμαία του, αλλά επειδή πρώτα ζήτησε τη συγχώρεση του Θεού.Η κοινωνία μας. Η οικογένειά μας. Η συζυγία μας. Η παρέα μας. Η εργασία μας ίσως να νοσεί, γιατί μάλλον κινούμαστε ανάποδα. Προσπαθούμε να τα βρούμε πρώτα με τους ανθρώπους κι ύστερα με τον Θεό. Ματαιοπονούμε όμως.Στον περίφημο πεντηκοστό ψαλμό λέμε στον Θεό μας:"Σοί μόνω ήμαρτον..."Κάθε αμαρτία στον Χριστό καταλήγει κι από εκεί ξεκινάμε τη μετάνοια. Και ευτυχώς που υπάρχει κι ο Ζακχαίος για να επαναφέρει την τάξη.

π.Σπ.Ρ.