Μία πορεία ἤ μᾶλλον μία σκυταλοδρομία παρακολουθοῦμε στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, ἡ ὁποία ξεκινάει ἀπό τόν Ἀβραάμ καί τελειώνει μέ τή γέννηση τοῦ πρώτου ἀνθρώπου τῆς λύτρωσης, τοῦ Ἰησοῦ. Σέ λίγα εἰκοσιτετράωρα θά κτυπήσουν οἱ καμπάνες τῶν Χριστουγέννων, γιά νά γιορτάσει ἡ ἀνθρωπότητα τόν τοκετό τοῦ νέου Ἀδάμ, τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος τήν ἀναγέννησε, τή θεράπευσε ἀπό τήν ἁμαρτία καί τό θάνατο, τή λύτρωσε ἀπό τά δεσμά τοῦ διαβόλου καί τήν ἐξαγίασε μέ τή χάρη τῆς Θεότητος. Παρατίθεται σήμερα ἀπό τό ἱερό κείμενο ὅλη ἡ δραματική πορεία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν πτώση μέχρι τή σωτηρία. Ταυτόχρονα, ὅμως, παρατίθεται καί ἡ ἀγαπητική μέριμνα τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ἀνοχή καί τή συγχώρεση μέχρι τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ Του.

Ἡ ἀνθρωπότητα μέσα στό διάβα τοῦ χρόνου   καί τῶν γενεῶν ἀκολουθεῖ μία πορεία τεθλασμένη. Ἄλλοτε προσεγγίζει τό Θεό καί καλλιεργεῖ μία καλή σχέση μαζί Του καί ἄλλοτε Τόν ἀποστρέφεται καί μέ τήν ἀνυπακοή καί τήν ἁμαρτία σπάζει κάθε σύνδεσμο αὐτῆς τῆς σχέσεως. Παρατίθενται τά ὀνόματα πού ἀπαρτίζουν αὐτές τίς γενιές, γιά νά φανεῖ πώς ἡ πορεία τῆς ἀνθρωπότητας πρός τό Λυτρωτή ἔχει ἱστορικές βάσεις καί συγκεκριμένους πρωταγωνιστές. Οἱ ἄνθρωποι πού ἀποτέλεσαν τούς κατά σάρκα προγόνους τοῦ Ἰησοῦ εἶναι ἀληθινά πρόσωπα. Δέν εἶναι δημιουργήματα κάποιας μυθοπλασίας. Εἶναι πρόσωπα μέ διαφορετικούς χαρακτῆρες τό καθένα, μέ διαφορετική εὐλάβεια καί προσωπικό ἀγώνα. Παραδίδουν ἀπό γενιά σέ γενιά τή σκυτάλη τῆς ἐλπίδας, τῆς προσμονῆς καί τῆς λαχτάρας γιά τή σωτηρία πού βιώθηκε στήν Ἐδέμ, ἀλλά χάθηκε σέ τούτη τήν κοιλάδα τοῦ κλαυθμῶνος. Παρατίθενται τά ὀνόματά τους, γιά νά λάβουμε τό μήνυμα ὅτι ἡ ἐλπίδα πάντοτε ἀνατέλλει, ὅσο καί ἄν φαίνεται ὅτι ἀργοπορεῖ νά ἐμφανισθεῖ. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶχε ὑποσχεθεῖ τή σωτηρία καί δέ γινόταν ὁ Θεός νά πάρει τήν ὑπόσχεσή Του πίσω. Ποτέ λοιπόν νά μή δηλητηριάζεται ἡ ζωή μας ἀπό τήν ἀπελπισία.

Πάντοτε, ὅσο καί ἄν φαινομενικά ἀργοπορεῖ, ἡ ἐλπίδα γίνεται πραγματικότητα. Καμία δυσκολία καί κανένας πειρασμός νά μήν κάμπτει τή σκέψη μας. Μέσ’ ἀπό τήν ὑπομονή καί τήν προσμονή τοῦ Θεοῦ πάντοτε δικαιωνόμαστε. Παρατίθενται ἐπίσης ὅλα τά ὀνόματα τῶν ἀνθρώπων πού ἀποτέλεσαν τή γενιά τοῦ Ἰησοῦ, γιά νά φανεῖ ὅτι ὁ Θεός παρακολουθεῖ καί μεριμνᾶ γιά τό πλάσμα Του σέ ὅποια κατάσταση καί ἄν βρίσκεται αὐτό. Ὁ Θεός δέν ἀγαπάει μόνο τούς ἐνάρετους καί δέν ἀποστρέφεται τούς ἁμαρτωλούς. Ἀγαπάει ὅλους τούς ἀνθρώπους καί μπορεῖ νά ἀξιώσει τόν κάθε ἄνθρωπο νά γίνει ἐκτελεστής μιᾶς μεγάλης ἀποστολῆς καί κληρονόμος τῆς δικῆς Του Βασιλείας. Κανείς δέν βρίσκεται ἔξω ἀπό τό βλέμμα καί τήν προσοχή τοῦ Κυρίου. Ἐκεῖνος προστατεύει, περιμένει, προνοεῖ, συγχωρεῖ, δίνει εὐκαιρίες, ἀνοίγει τήν ἀγκαλιά Του, ἀποκαθιστᾶ τίς ἀδικίες, θεραπεύει τίς ἀδυναμίες, διανοίγει τά ἀδιέξοδα, πρωταγωνιστεῖ μυστικά καί ἀθόρυβα στήν ἀνθρώπινη πραγματικότητα. Ὅσο τεθλασμένη καί ἄν φαίνεται ἡ πορεία τοῦ ἀνθρώπου πρίν ἀπό τό Χριστό, τελικά καταλήγει στό δικό Του πρόσωπο. Αὐτό εἶναι νομοτέλεια. Ὅσο  καί νά πλανηθεῖ κάποιος, στό τέλος ὅλοι θά καταλήξουμε στήν πραγματικότητα τοῦ Θεοῦ καί στή σχέση μαζί Του. Ἡ διαφορά εἶναι πώς ὅσοι Τόν ἀγαποῦν θ’ ἀπολαύσουν αὐτή τή σχέση, ἐνῶ ὅσοι Τόν ἀντιπαθοῦν ἤ ἀδιαφοροῦν γιά Ἐκεῖνον θά ὑποφέρουν ἀπό τή σχέση αὐτή. Παρατίθενται ἐπίσης αὐτά τά ὀνόματα τῶν γενεῶν ἀπό τόν Ἀβραάμ μέχρι τό Χριστό, γιά νά δοῦμε ὅτι ἀπ’ ὅλα τά δισεκατομμύρια τῶν ἀνθρώπων μόνον κάποιοι συγκεκριμένοι ἀξιώθηκαν νά γίνουν συγγενεῖς τοῦ Κυρίου. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἔζησαν μέσα στήν ἱστορία ἔχοντας ὁ καθένας διαφορετικά ἀξιώματα καί θέσεις, διαφορετικούς χαρακτῆρες καί προϋποθέσεις, διαφορετικές προσωπικότητες καί συμπεριφορές.

Ὅλοι ὅμως μαζί καί ὁ καθένας χωριστά εἶχαν ἕνα κοινό χαρακτηριστικό, ἦταν πρόγονοι, συγγενεῖς δηλαδή τοῦ Ἰησοῦ. Αὐτό ἦταν τό μεγάλο τους προνόμιο καί μόνο γιά τό χαρακτηριστικό αὐτό καταγράφηκαν τά ὀνόματά τους καί τά μνημονεύουμε. Στήν ἐποχή ἐκείνη τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης τή συγγένεια τήν ἔδινε ὁ δεσμός τοῦ αἵματος. Στήν ἐποχή τῆς χάριτος, ὅμως, τώρα πιά τή συγγένεια τή δίνει καί πάλι ὁ δεσμός τοῦ  αἵματος, ὄχι ὅμως τοῦ αἵματος τῶν ἀνθρώπων ἀλλά τοῦ αἵματος τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ. Τό αἷμα τοῦ Θεϊκοῦ Νηπίου, πού ποτίζει τήν Ἐκκλησία, μᾶς κάνει συγγενεῖς μαζί Του. Ὅποιος ἐπιθυμεῖ νά πιεῖ καί νά χορτάσει ἀπό τό αἷμα τοῦ Θεανθρώπου γίνεται συγγενής μαζί Του, γίνεται ἀδελφός καί υἱός, μητέρα πού Τόν κυοφορεῖ καί μέλος τῆς δικῆς Του οἰκογένειας, τῆς Ἐκκλησίας. Καθῶς ἑτοιμαζόμαστε γιά τά Χριστούγεννα καί ἀκοῦμε σήμερα τά ὀνόματα ὅλων αὐτῶν ἀπό τούς ὁποίους προῆλθε ὁ Ἰησοῦς, ἄς χαιρόμαστε, διότι ἡ ἐλπίδα καί πάλι ἀνατέλλει στή ζωή μας. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ παραμένει ἀδιάπτωτη γιά τόν καθένα ἀπό μᾶς. Ἡ εὐκαιρία καί πάλι μᾶς δίνεται νά κοινωνήσουμε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Μέσ’ ἀπό τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου νά γίνουμε συγγενεῖς Του ἀληθινοί, συγκληρονόμοι τῆς Βασιλείας Του καί συνδοξαζόμενοι μέ τήν Ἁγία Τριάδα, στήν ὁποία ταιριάζει ὅλη ἡ δόξα τῶν αἰώνων.

I.M Δ