Ο φλογερός πόθος του τυφλού του σημερινού Ευαγγελίου, είναι να δει το φως του . Είναι ο ίδιος πόθος που φλογίζει τα σωθικά  όσων έχουν στερηθεί το φως των ματιών τους. Χρόνια περίμενε να του παρουσιασθεί μια ευκαιρία για να ικανοποιήσει τον πόθο του αυτόν, γι αυτό όταν περνούσε ο Χριστός από την πόλη που κατοικούσε , με όλη την δύναμη της ψυχής του φωνάζει: Υιέ Δαβίδ ελέησόν με. Σ αυτή την μοναδική ευκαιρία έπρεπε να τον βοηθήσουν αυτοί που ζούσαν το δράμα του και μπορούσαν να νοιώσουν περισσότερο από κάθε άλλον τον βαθύ του πόθο, για να αποκτήσει το φως  του. Ο δυστυχής τυφλός θέλει να τον πιάσουν από το χέρι και να τον οδηγήσουν κοντά στον Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων, για να τον θεραπεύσει Ας παρατηρήσουμε όμως την στάση των συνανθρώπων του. Αντί να τον βοηθήσουν, του λένε να μην φωνάζει .Όχι μόνο δεν τον βοηθούν, αλλά και τον εμποδίζουν να πετύχει τον σκοπό του.Αυτό είναι μια πραγματικότητα, που παρατηρούμε και σήμερα. Από την στιγμή που ο άνθρωπος αποφασίζει να πλησιάσει τον Χριστό, εκτός από τα εμπόδια που θα του παρουσιάσει ο διάβολος, είναι και τα εμπόδια που θα παρουσιασθούν από  τους συνανθρώπους του οι οποίοι χωρίς να το πολυκαταλαβαίνουν  γίνονται όργανα του σατανά,  ο οποίος  επιδιώκει την απομάκρυνση μας από την πηγή της  Χάριτος που είναι η Εκκλησία και τα Σωτήρια Μυστήρια.

Για να δούμε λοιπόν μερικούς τρόπους με τους οποίους  οι συνάνθρωποι μας αυτοί προσπαθούν να μας εμποδίσουν και πώς πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε. Αγιος πας να γίνεις? Όλα αυτά τα κάνεις για να φαίνεσαι καλός στα μάτια των άλλων. Παπάς , Καλόγηρος η Καλόγρια θα γίνεις? Τέτοιες και άλλες παρόμοιες ειρωνείες εκτοξεύουν εναντίων εκείνων που ζουν την Χριστιανική ζωή, που προσπαθούν να είναι συνεπείς στα πνευματικά τους καθήκοντα και να συμμετέχουν στα Μυστήρια της Εκκλησίας και ιδιαίτερα στην Θ. Κοινωνία. Τους θεωρούν παλαιομοδίτες, οπισθοδρομικούς και καθυστερημένους , γιατι  απλούστατα δεν ακολουθούν τους δικούς τους ρυθμούς, επειδή νηστεύουν, επειδή εγκρατεύονται, επειδή δεν ξενυχτούν το Σαββατόβραδο, επειδή προσεύχονται και εξομολογούνται. Στο στόχαστρο αυτών των ανθρώπων βρίσκονται κυρίως  οι νέοι μας, οι οποίοι επέλεξαν τον δρόμο της Εκκλησίας και τον Χριστό Κυβερνήτη της ζωής τους, χωρίς αυτό να τους εμποδίζει στο να ζούν μέσα στην σύγχρονη κοινωνία με τις φιλίες τους, την διασκέδαση τους, τις ασχολίες τους.

Άλλο εμπόδιο που παρουσιάζουν είναι οι χτυπητές αμαρτίες τις οποίες διαπράττουν απρόσεκτοι Χριστιανοί και σκανδαλίζουν τους άλλους. Δεν βλέπεις τον τάδε? Κάνει μεγάλους σταυρούς , πάει στην Εκκλησία και παρ όλα αυτά είναι άδικος, είναι ανήθικος, είναι πλεονέκτης, είναι ψεύτης και η ζωή του είναι ύποπτη και σκοτεινή. Αλλά και αν υπάρχουν  Χριστιανοί που κάνουν κάτι τέτοιο , αυτό δεν σημαίνει πως το κάνουν όλοι .Δεν είναι σωστό να γενικεύουμε τέτοιες συμπεριφορές.

Σε αυτό το σημείο ενεργό ρόλο παίζουν τα Μ.Μ .Ε. Ένα σφάλμα κάποιου Κληρικού το παίρνουν και το κάνουν ολόκληρο μυθιστόρημα. Το παίρνουν εκείνοι που ξεχνούν ότι ανάμεσα στους Δώδεκα Μαθητές βρέθηκε και ένας προδότης, ότι όπως υπάρχουν γιατροί, δικηγόροι, εκπαιδευτικοί, γονείς κ.λ, ανάξιοι της αποστολής τους δυστυχώς υπάρχουν και Κληρικοί. Ξεχνούν εσκεμμένα βεβαίως, ότι όση ευθύνη έχει η Δικαιοσύνη για τα σφάλματα των Δικαστικών,όση ευθύνη έχει η Ιατρική για τις παραλείψεις των Ιατρών,όση ευθύνη έχει η Εκπαίδευση για τις αστοχίες των Εκπαιδευτικών άλλη τόση ευθύνη έχει και η Εκκλησία για τις πτώσεις των Κληρικών της! Και όλα αυτά  προκειμένου να κλονίσουν την εμπιστοσύνη τους στην Εκκλησία και να τους απομακρύνουν από την ενάρετη ζωή.Σε αυτές τις ειρωνείες, σ αυτές τις προκλήσεις εμείς τι πρέπει να κάνουμε?

Θα πρέπει να θυμόμαστε πάντοτε τον τυφλό του Ευαγγελίου που μολονότι τον εμπόδιζαν, αυτός φώναζε όλο και περισσότερο. Όσο προσπαθούν να μας απομακρύνουν τόσο περισσότερο εμείς να πλησιάζουμε τον  Χριστό .Όσο μας κτυπούν τόσο πιο βαθιά να ριζώνει η πίστη και η αγάπη μας για Εκείνον. Ακόμη δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, και τον Ίδιο τον Κύριο μας τον ειρωνεύονταν και γελούσαν εις βάρος Του.  Αλλά και οι Άγιοι της Εκκλησίας  όταν ομολογούσαν την πίστη τους ενώπιον των διωκτών τους υπέστησαν ανεκδιήγητες ειρωνείες, συκοφαντίες και χλευασμούς για την αγάπη Του. Τέτοιοι άνθρωποι υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντοτε. Εμείς θα συνεχίζουμε την πορεία μας με πίστη και αγάπη  και  αυτούς που θέλουν να μας εμποδίσουν στην πορεία μας αυτή να τους αντιμετωπίζουμε με ανεξικακία και προσευχή , όπως αρμόζει σε πραγματικούς μαθητές  του Κυρίου Ιησού.