Σὲ μία αἴθουσα ἀναμονῆς ἀεροδρομίου, στὴν θέση τῶν Vips ἁπλώνεται ἀναπαυτικὰ στὰ καθίσματα μιὰ νεαρὴ γυναίκα. Δίπλα της ἀκουμπᾶ ἕνα βιβλίο καὶ ἕνα πακέτο μπισκότα ποὺ μόλις εἶχε ἀγοράσει γιὰ τὶς ὧρες ἀναμονῆς. Στὸ διπλανὸ κάθισμα, ἕνας καλοβαλμένος νεαρὸς κύριος εἶναι ἀφοσιωμένος στὸ βιβλίο του. Καθὼς ἡ νεαρὴ γυναίκα διαβάζει ἀμέριμνα, ἁπλώνει τὸ χέρι της καὶ παίρνει ἕνα μπισκότο. Τὴν ἴδια στιγμὴ ὁ κύριος παίρνει κι αὐτὸς ἕνα μπισκότο.

Τί θράσος! Ἀπὸ τὰ μπισκότα ποὺ μόλις εἶχε ἀγοράσει γιὰ τὸν ἑαυτό της! Ἐνοχλημένη, παίρνει ἕνα δεύτερο μπισκότο ἀλλὰ καὶ ὁ νεαρὸς κύριος παίρνει ἄλλο ἕνα, χαμογελώντας της εὐγενικά. Ὁ θυμὸς της ἔχει ξεπεράσει κάθε ὅριο, εἶναι πιὰ τελείως ὀργισμένη. Στὴ συνέχεια γιὰ κάθε μπισκότο ποὺ ἔπαιρνε αὐτή, ἔπαιρνε ἄλλο ἕνα καὶ αὐτός. Ὥσπου, στὸ τελευταῖο, ἡ νεαρὴ βράζει ἀπὸ ὀργὴ καὶ περιμένει νὰ δεῖ τί θὰ κάνει ὁ ἀγενής. Αὐτός, κόβει στὰ δύο τὸ μπισκότο καὶ τῆς προσφέρει τὸ μισό. Ἔξαλλη πλέον ἡ κοπέλα, μαζεύει βιαστικὰ τὰ πράγματά της καὶ ὁρμᾶ ἔξω ἀπὸ τὴν αἴθουσα. Στὴ διάρκεια τῆς πτήσης ἀνοίγοντας τὴν τσάντα της διαπιστώνει ἔντρομη ὅτι τὸ πακέτο μὲ τὰ δικά της μπισκότα βρισκόταν ἐκεῖ ἄθικτο, ποτὲ δὲν τὸ εἶχε ἀκουμπήσει στὸ διπλανὸ κάθισμα τῆς αἴθουσας ἀναμονῆς.

Ἔπαιρνε ἀπὸ τὰ μπισκότα τοῦ χαμογελαστοῦ κυρίου! Ὅμως, ἦταν πιὰ πολὺ ἀργὰ γιὰ νὰ διορθώσει τὴν παρεξήγηση. Δὲν ἤξερε τίποτε γι’ αὐτόν, ἐνῶ ἔσπευσε νὰ «ἀναγνωρίσει» ὀργισμένα τὸ δικό της λάθος στὴν συμπεριφορά του! Κι’ ἔτσι, ἔλειψε ἡ εὐκαιρία γιὰ ἕνα αὐθόρμητο διάλογο· ποὺ θὰ παρέμενε ὀργισμένη παρεξήγηση ἂν δὲν ἔβρισκε ἄθικτα τὰ μπισκότα της. Θὰ μποροῦσε νὰ τὰ εἶχε ξεχάσει κάπου ἀλλοῦ.

Ἄραγε οἱ ἄλλοι πάντα σκοπεύουν νὰ μᾶς πάρουν κάτι; Μήπως μᾶς ἔχουν δώσει κιόλας κάτι ποὺ τὸ ἀγνοοῦμε αὐτάρεσκα; Ἐμεῖς δὲν κάνουμε ποτὲ λάθος;