Μεγάλη καί καθολική ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὅτι τό θαῦμα δέν γεννάει πίστη. Μπορεῖ νά προκαλέσει κάποιον ἐντυπωσιασμό, μπορεῖ νά ἐπιφέρει καί ἕνα ἐνδιαφέρον γιά τόν Χριστό, ἴσως νά δημιουργήσει ἀπορίες, εἶναι πιθανόν ὅμως ἀκόμη καί νά σκανδαλίσει, νά παρερμηνευτεῖ, νά δυσκολέψει καί νά κλείσει δρόμους, ἀντί ν’ ἀνοίξει καινούργιους. Αὐτό συνέβη σήμερα. Τά θαύματα τοῦ Ἰησοῦ διαδίδονται καί ἐντυπωσιάζουν. Ἀπέναντί τους οἰ ἄνθρωποι στέκονται μέ πολλούς τρόπους. Ἄλλοι   δοξολογοῦν, ἄλλοι ὑβρίζουν. Ἄλλοι ὑμνοῦν τό Θεό καί ἄλλοι τά ἀποδίδουν στό διάβολο.

Τό θαῦμα ἀπό μόνο του προσπαθεῖ νά ἀγκιστρώσει τήν ἀνθρώπινη σκέψη καί ἐλευθερία. Αὐτό δέν τό θέλει ὁ Κύριος. Δέν ἦλθε στόν κόσμο νά δεσμεύσει τόν ἄνθρωπο μέ τήν παντοδυναμία Του. Ἦλθε νά τόν ἐλευθερώσει μέ τήν ἀγάπη Του. Δέν ἦλθε στόν κόσμο νά δώσει φῶς στούς τυφλούς, ἀκοή καί λόγο στούς κωφαλάλους. Δέν ἦλθε γιά νά κάνει θαύματα καί νά τακτοποιήσει ἐφήμερες ὑποθέσεις. Στόν κόσμο ἦλθε γιά νά ἑνωθεῖ μέ τόν ἄνθρωπο. Ἦλθε γιά νά χαρίσει αὐτή τήν ἕνωση ὡς προοπτική σέ ὅποιον τό ἐπιθυμεῖ καί τό ἐπιλέγει. Ἀφοῦ τό θαῦμα δέν προκαλεῖ πίστη, γιατί κάνει τά θαύματα ὁ Χριστός; Ὁ Κύριος ἐπιτελεῖ τά θαύματά Του, ἐπειδή ὑπάρχει ἡ πίστη πρίν ἀπό τό θαῦμα. Ἡ πίστη εἶναι αὐτή πού προκαλεῖ καί γεννάει τό θαῦμα. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος πιστεύει καί ἐμπιστεύεται τό Θεό, τότε Τόν προσκαλεῖ καί Τόν βάζει στή ζωή του. Ὅταν ὁ Πλάστης ἔλθει στήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη, ἀφοῦ ἐκείνη πρῶτα Τόν ζήτησε, τότε ἐνεργεῖ τό καλύτερο δυνατόν γιά τόν ἄνθρωπο.

Ἄν τό καλύτερο δυνατόν εἶναι ἡ θεραπεία, δίνει τή θεραπεία, ἄν εἶναι ἡ ἀσθένεια, τότε ἐπιτρέπει τήν ἀσθένεια. Ὁ στόχος τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἡ ὑγεία ἤ ἡ ἀσθένεια, ἡ ἐπιτυχία ἤ ἡ ἀποτυχία, ἡ καλοπέραση ἤ ἡ ταλαιπωρία. Ὁ στόχος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἕνας καί μόνος, ἡ σωτηρία. Αὐτό πού ἀφήνει περιθώριο στό Θεό νά ἐνεργήσει εἶναι ἡ πίστη τοῦ ἀνθρώπου, ὄχι ἡ θεϊκή δύναμη. Ἡ παντοδυναμία τοῦ Ὑψίστου ἐνεργοποιεῖται μόνον ὅταν τό ἐπιτρέψει ἡ πίστη. Ἡ ἄπειρη δύναμη τοῦ Θεοῦ ἐνεργεῖ τόσο ὅσο ὁ ἄνθρωπος μέ τήν πίστη του τό ἐπιτρέπει. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού ὁ Κύριος σήμερα λέγει στούς δύο τυφλούς: «κατά τήν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν». «Ἄς γίνουν ὅλα σύμφωνα μέ τό βαθμό καί τή ζωντάνια τῆς πίστης σας», τούς βεβαιώνει ὁ Ἰησοῦς. Μαζί μ’ ἐκείνους ἀκριβῶς τό ἴδιο ὑπόσχεται καί σ’ ὅλους ἐμᾶς. Ὅταν λοιπόν προστρέχουμε στόν Ἰησοῦ καί ζητᾶμε τό ἔλεός Του καί τήν παρέμβασή Του στή ζωή μας, ἄς ἔχουμε ὑπόψη μας ὅτι πρέπει νά ἔχει προηγηθεῖ ἡ πίστη μας σ’ Ἐκεῖνον καί ἡ ἀποδοχή  τῆς παρουσίας Του στήν ὕπαρξή μας. Εἶναι ἀπαραίτητο πρῶτα νά πιστέψουμε βαθιά, νά ἐμπιστευθοῦμε χωρίς δισταγμούς, νά ὁμολογήσουμε θερμά τή θεότητά Του, νά δείξουμε σ’ Ἐκεῖνον καί στούς διπλανούς μας τήν ἀληθινή ἀγάπη καί μετά νά ζητήσουμε τήν παρέμβασή Του. Εἶναι ἐπίσης ἀπαραίτητο νά κατανοήσουμε ὅτι ἡ πίστη μας στό Χριστό περιλαμβάνει καί τήν ἀποδοχή τῆς ὁποιασδήποτε ἀπόφασης λάβει γιά μᾶς. Χρειάζεται μάλιστα νά ἀποδεχθοῦμε ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου θά ἐνεργήσει κατά τό καλύτερο δυνατόν καί μόνο γιά τό συμφέρον μας. Μπορεῖ ἡ ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ νά μᾶς ἀρέσει, μπορεῖ καί νά μήν ἱκανοποιήσει τίς ἐπιθυμίες μας. Ὁ Κύριος συγκαταβαίνει πρός ἐμᾶς γιά τή σωτηρία μας καί ὄχι γιά τά μικροσυμφέροντα καί τίς ἐφήμερες ἐπιθυμίες μας. Ἄν κάτι μᾶς ἐμποδίζει νά σωθοῦμε, δέν θά μᾶς τό χαρίσει Ἐκεῖνος, πού ξέρει τά μύχια τῶν καρδιῶν μας καί τίς ἰδιαιτερότητες τοῦ χαρακτήρα μας. Θά μᾶς χαρίσει μόνον ὅ,τι μᾶς σώζει καί ὄχι ὅ,τι μᾶς εὐχαριστεῖ. Αὐτή ἡ νοοτροπία τοῦ Θεοῦ χρειάζεται  περισσότερη πίστη ἀπό τή μεριά μας γιά νά γίνει ἀποδεκτή. Σήμερα ὁ Κύριος μᾶς λέγει: «κατά τήν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν».

Ἡ ἀγάπη καί ἡ ἐμπιστοσύνη γιά τό Χριστό θά καθορίσει τό τί πρόκειται νά λάβουμε ἀπό τή δύναμή Του. Ὅποια ποιότητα ἔχει ἡ πίστη μας στό πρόσωπό Του, τέτοια ποιότητα θά ἔχουν καί τά δικά Του δῶρα πρός ἐμᾶς. Ἄν ἡ πίστη μας εἶναι ἀναιμική καί φτωχή, ἄς ἀφεθοῦμε στήν ἀπέραντη ἀγάπη Του καί στή φιλάνθρωπη πρόνοιά Του. Ἄν ἡ πίστη μας ἔχει καιροσκοπισμό καί πονηρία, τότε νά ξέρουμε ὅτι θά λάβουμε τήν κατάλληλη παιδαγωγία. Ἄν ἡ πίστη μας εἶναι καθαρή, ὀρθόδοξη καί ὑγιής, τότε νά ξέρουμε ὅτι δέν θά λάβουμε κάτι. Θά λάβουμε κάποιον. Θά ὑποδεχθοῦμε τόν ἴδιο τό Χριστό συγκάτοικο μέσα μας καί συμπαραστάτη στήν πορεία μας. Μακάρι μέσα στά λάθη καί στήν ἁμαρτωλότητά μας τοῦτο νά ἀξιωθοῦμε ὡς τό ὑπέρτατο δῶρο καί νά τό φυλάξουμε μέ τόν τρόπο τῆς ζωῆς μας τώρα καί γιά πάντοτε.

Ι.Μ.Δ