Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ἄκεφοι, ἀμίλητοι, σκυθρωποί, ἀγχωμένοι καί πολύ προβληματισμένοι. Μά τί λείπει, τέλος πάντων, ἀπό ὅλους αὐτούς τούς ἀνθρώπους; Ἡ χαρά. Ὅπως ἀναζητοῦμε καθημερινά τήν τροφή μας, ἄς ἀναζητήσουμε καί τή χαρά μας! Ὑπάρχουν βέβαια καί περιστάσεις στίς ὁποῖες ἡ καρδιά μας εἶναι περίλυπη, πού ἡ ὑπομονή μας δοκιμάζεται στά ὅρια της, πού τά προβλήματα φαίνονται μπροστά μας ἀπό μι κρά ἕως ἀξεπέραστα. Ποιός, ὅμως, νά μιλήσει τότε γιά χαρά; Ἀνέκαθεν ὁ ἄνθρωπος ἀναζητοῦσε καί λαχταροῦσε τή χαρά.

Ἡ χαρά καί ἡ εὐχάριστη διάθεση δέν εἶναι οὔτε προαιρετική, οὔτε εἶδος πολυτελείας. Ἡ χαρά καί ἡ εὐχάριστη διάθεση εἶναι φυσική συνέπεια ὅλων ἐκείνων πού δέχεται ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἡ χαρά εἶναι ἰδιαίτερα χριστιανική ἀρετή. Τήν χαρά, ὅμως, τήν ἀπαιτεῖ καί ὁ Ἑαυτός μας. Ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Κυρίου ἀρχίζει μέ ἕνα μήνυμα χαρᾶς, τό «χαῖρε» τοῦ Εὐαγγελισμοῦ (Λουκᾶ α΄ 28). Τό πρῶτο θαῦμα πού ἔκανε ὁ Κύριός μας ἦταν νά προσφέρει χαρά στούς καλεσμένους τοῦ Γάμου στήν Κανά τῆς Γαλιλαίας (Ἰωάν. β΄ 1-12).Ἡ πρώτη λέξη τοῦ Κυρίου μετά τήν Ἀνάστασή Του ἦταν ἐκεῖνο τό «χαίρεται» πρός τίς Μυροφόρες (Ματθ. κη΄ 9). Ἐπίσης, ὅπως περιγράφεται στό Ἱερό Εὐαγγέλιο (Λουκᾶ κδ΄ 41), ἕνα παράξενο συναίσθημα χαρᾶς κατακλύζει τίς ψυχές τῶν Ἀποστόλων λίγο μετά τήν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου μας.

Μέ ὅσα ἀναφέρονται παραπάνω, δέν ὑποστηρίζεται πώς οἱ χριστιανοί δέν δοκιμάζουν πόνους καί δυσκολίες στή ζωή τους, ἀλλά ἀποδεικνύεται ὅτι ἡ χαρά εἶναι ριζωμένη τόσο βαθιά μές τίς καρδιές τους, ὥστε νά μήν ἐπηρεάζεται ἀπό τά δύσκολα καί δυσάρεστα γεγονότα. Ἡ χαρά εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί αὐτό ἀποτυπώνεται ἀπό τήν ἐπιμονή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Στίς ἐπιστολές του Πρός Θεσσαλονικεῖς γράφει «πάντοτε χαίρετε» (A΄ Θεσ. ε΄ 16). Στήν Πρός Φιλιππησίους γράφει «χαίρετε ἐν Κυρίω πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε» (Φιλιπ. δ΄ 4). Στήν Πρός Κορινθίους «Λοιπόν, ἀδελφοί, χαίρετε, .... καί ὁ Θεός τῆς ἀγάπης καί εἰρήνης ἔσται μεθ’ ὑμῶν» (Β΄ Κορ. ιγ΄ 11). Ἔτσι, τονίζεται ὅτι δέν εἶναι τά γεγονότα πού δημιουργοῦν χαρά ἤ λύπη, ἀλλά ἡ διάθεση πού τά ἀντιμετωπίζουμε. Δηλαδή, ἡ συνεχής χαρά εἶναι συνδεδεμένη μέ τήν συνεχῆ προσευχή καί τήν συνεχῆ εὐχαριστία πρός τόν Θεό, ἀσχέτως ἐξωτερικῶν συνθηκῶν καί γεγονότων πού ἀντιμετωπίζουμε. Συνεπῶς, ἡ χαρά συνδέεται μέ τήν εἰρήνη τῆς ψυχῆς. Ἡ ἠρεμία τῆς ψυχῆς. Ἡ ἔλλειψη ἄγχους καί ἀνασφάλειας. Ἡ χαρά στηρίζεται στήν πίστη ὅτι ὁ Θεός κυβερνᾶ τόν κόσμο καί ἡ βεβαιότητα ὅτι θά συσταυρωθοῦμε, θά πεθάνουμε ἀλλά, τελικά, θά συναναστηθοῦμε μαζί Του καί θά νικήσουμε.

Ἄς ἀναζητήσουμε τή χαρά στά μικρά πράγματα τῆς ζωῆς μας καί τῆς καθημερινότητάς μας. Σκεφθήκαμε ἄραγε πόση δύναμη κρύβει ἡ καλή διάθεση, τό εὐχάριστο πρόσωπο, τό πηγαῖο χαμόγελο; Ναί, μπορεῖ νά διαρκεῖ μόνο μία στιγμή. Ἡ ἀνάμνησή τους, ὅμως, διαρκεῖ συχνά μία ὁλόκληρη ζωή. «Πάντοτε χαίρετε!»

Τοῦ Δημητρίου Γάλλου