Σε ένα χωριό ζούσε ένας ηλικιωμένος άνθρωπος. Ήταν  ο σοφός του χωριού και όλοι πήγαιναν να τον συμβουλευτούν ,όλοι πήγαιναν να πάρουν την γνώμη του ,όλοι πήγαιναν κοντά να ακούσουν κάτι ωραίο , κάτι καλό που είχε να πεί αυτός ο γέροντας μέσα από την σοφία του.

Δύο παιδιά κάποια στιγμή φύγανε από το χωριό πήγανε στην πόλη να σπουδάσουνε ήρθαν στην πρωτεύουσα σπούδασαν, μορφώθηκαν δυστυχώς και παραμορφώθηκαν, γύρισαν στο χωρίο και θέλησαν να του το παίξουν  ότι δήθεν αυτοί είναι οι σοφοί και ότι αυτός ο παππούς τους κοροϊδεύει  όλα αυτά τα χρόνια. Και εμείς είπανε  θα σας αποδείξουμε ότι αυτός ο γέρος όπως τον αποκαλούσαν δεν κάνει τίποτα άλλο όλα αυτά τα χρόνια από το να σας κοροϊδεύει ,και θα του κάνουμε  ένα κόλπο  που θα πέσει στην παγίδα μας. Και πιάσανε ένα μικρό πουλάκι και ο ένας από τους δύο φίλους το έβαλε μέσα στην παλάμη του και πήγαν στον παππού του λένε γέρο για πές μας τι κρατάω , το χέρι του το είχε πίσω από την πλάτη, τι κρατάω στο χέρι μου ,και κάνουν έτσι το χέρι , προεξείχαν λίγα φτερά του πουλιού ,δεν ήθελε και πολύ σοφία  για να το βρεί κάποιος και λέει ο παππούς είναι πουλί .

Και για πές μας του λέει τώρα αυτό το πουλί τι είναι? και είχε σκοπό ο νεαρός να το σφίξει εκείνος εάν πεί ο παππούς ότι είναι ζωντανό θα σφίξει την παλάμη του  για να το πνίξει να βγεί πεθαμένο εάν πεί πεθαμένο θα το αφήσει να φανεί ζωντανό και να τον  γελοιοποιούσαν έτσι όπως ήθελαν και πίστευαν, και τώρα γέρο για πές αυτό το πουλί τώρα τι είναι ζωντανό ή πεθαμένο; Και χαμογελάει ο παππούς  και του λέει στο χέρι σου είναι παιδί μου εάν αυτό θα μείνει ζωντανό ή αν πεθάνει.Στο  χέρι μας λοιπόν είναι η διαχείρηση πολλών θεμάτων. Απο εμάς εξαρτάται τι αφήνουμε να ''ζήσει'' και τι να ''πεθάνει''.