Έσκυβε βαθιά. Πολύ βαθιά. Στη Μικρή Είσοδο έσκυβε. Στη Μεγάλη Είσοδο, το ίδιο βαθύς. Ακούγοντας, αργότερα, «Τά σά ἐκ τῶν σῶν», έφερνε κάτω το κούτελο βαθιά μέχρι τα γόνατα - και τα μαλλιά χυτά. Δε γονάτιζε. Έσκυβε βαθιά. Πολύ βαθιά. Κάποιος, είπε: «Το κάνει επιδεικτικά». Ένας άλλος εισέπραττε το ακριβώς αντίθετο: «Έχει μία διάθεση ειλικρινείας, μία κλίση απολύτως σεβαστικιά, ωσάν να περνάει από μπρός του Βασιλέας».

Το θέαμα ήταν φοβερό. Σου έδινε την αίσθηση ότι σκύβει ως υπηρέτης σε παλαιό αρχοντικό ενώπιον του νοικοκύρη. Ή, πως, τάχα, είναι υπασπιστής σε θρόνο παλαιάς βασιλικής αυλής, όπου εισέρχεται ο Βασιλεύς και οι πάντες κλίνουν βαθιά έως το γόνατο.  Κάποιος, δεν άντεξε. Τον ρώτησε: «Γιατί, όλο σκύβεις; Τόσο βαθιά μέσα στην εκκλησία;».     Είπε, αυτός:  «Αν δε σκύψεις ενώπιον του Βασιλέως, ουδέποτε θα λάβεις αίσθησιν του Βασιλέως».  Αυτό, είπε. Άλλο τίποτα, δεν είπε.  Κλίνατε βαθιά. Βασιλεύς διέρχεται. Βασιλεύς παρίσταται. Βασιλεύς θυσιάζεται.  Άνδρες! Άρμ! Ο γλυκύς Ιησούς Χριστός. 

ΚΓΠ