Η υπομονή είναι ο ευλογημένος χρόνος κατά τη διάρκεια του οποίου δεν υφίσταται αντίδραση, αφού συντελείται η επεξεργασία των δεδομένων. Γίνεται αναζήτηση κάτω από την ταραγμένη επιφάνεια, των βαθύτερων στοιχείων που θα προσφέρουν την κατανόηση αυτών που έμοιαζαν ανεξήγητα.

Είναι ο ευλογημένος χρόνος που απαιτείται για την αποφυγή της παρορμητικής αντίδρασης η οποία συνεπάγεται τη μίζερη επανάληψη ατελέσφορων συμπεριφορών. Είναι ο ευλογημένος χρόνος που αρνείται να καταναλωθεί από την αδηφάγο ανάγκη, γιατί αναζητά την ελευθερία της υπέρβασης.

Υπομονή είναι το χειμερινό τοπίο του κάμπου, όπου δεν φαίνεται τίποτα να συμβαίνει. Κάτω από την επιφάνεια όμως, μέσα στη γη συντελείται η μαγική μετάλλαξη του σπόρου σε φυτό.Αντιστοιχεί σε επιστημονικό εργαστήριο που επεξεργάζεται μια νέα σημαντική ανακάλυψη. Εκεί οι πάντες βρίσκονται σε εγρήγορση, αλλά δεν κάνουν βεβιασμένες κινήσεις, γιατί κάτι τέτοιο θα τους απομάκρυνε από το ζητούμενο.

Εκφράζεται με τη διεργασία στην κύηση που αποτελεί μια από τις ελάχιστες ακόμα διεργασίες που δεν επιτρέπουν τη βιασύνη, αλλά όπου το γεννητικό υλικό μεταβάλλεται σε μια μοναδική προσωπική οντότητα.

Η υπομονή δεν είναι μια απόμερη αποθήκη μέσα στην οποία στοιβάζεται κάθε τι που δυσκολεύει και παραμένει εκεί μέχρι να ξεχασθεί, αλλά αντιστοιχεί στη μαγική διεργασία της αλκοολικής ζύμωσης, στα υπόγεια κελάρια, που μεταμορφώνει το μούστο σε κρασί. Επομένως η υπομονή δε σημαίνει τη μη αντίδραση, αλλά την επεξεργασμένη στάση, που αποφεύγει την παρορμητική αυθόρμητη αντίδραση. Δεν αντιστοιχεί στην παθητικότητα στις ανθρώπινες σχέσεις που οδηγεί στη θυματοποίηση από τις άδικες συμπεριφορές των άλλων, αλλά επιζητεί να καταστεί δημιουργός ενός λειτουργικού τρόπου σχετίζεσθαι.

Δημήτρης Καραγιάννης, ψυχίατρος