Οι περισσότεροι από 'μας έχουμε το κουσούρι να το παίζουμε πιο έξυπνοι απ' όλους. Τα ξέρουμε όλα μα στο τέλος -όπως φαίνεται- δε ξέρουμε τίποτα. Διαχειριζόμαστε τόση πληροφορία που γινόμαστε θύματά της. Ξέρουμε τα πάντα όμως επίσης μένουμε στα λόγια. Αφού δούμε τα λάθη μες το σπίτι μας μολονότι τρέχουμε σε ψυχολόγους για να σωθούμε, ας ανοίξουμε τις πόρτες και τα παράθυρα των σπιτιών μας για να δούμε τι κοινωνία τέλος πάντως έχουμε φτιάξει, ως μέρος ο καθένας αυτής της κοινωνίας. 
Οι Πατέρες που έγραψαν τα Τυπικά των Μοναστηριών, δηλαδή τους   κανονισμούς λειτουργίας των κοινοβίων, όρισαν στους καλογήρους να εργάζονται πολύ, να μην έχει η δουλιά σταματημό. Η βαρεμάρα άλλωστε είναι αμαρτία μεγάλη γιατί σε κάνει τόσο στη ψυχή όσο και στο σώμα αδύναμο κι ο Θεός, καλογήρους και μη, μας θέλει όλους δυνατούς. Οι δουλιές των μοναχών, όπως τα Τυπικά ορίζουν, ανά χρόνο αλλάζουν.

Έτσι, ο κάθε καλόγερος βρίσκεται στη θέση του άλλου, εφόσον αλλάζει και το διακόνημά του. Όχι για ένα χρόνο, αλλά για μια μέρα, ας δοκιμάσουμε ν' αλλάξουμε “διακονήματα” στη δική μας καθημερινότητα. Να δούμε επιτέλους πως αισθάνεται κι ο άλλος..! Προτού τον κρίνουμε λες κι εμείς είμαστε οι φωτεινοί παντογνώστες. Μωρ' αν δε μπούμε στου αλλουνού τη θέση, τότε δεν θα τονε καταλάβουμε ποτέ. Ας αφήσουμε το μοναστήρι να μας διδάξει.