«᾿Εμεῖς, ποὺ εἴμαστε οἱ νόμιμοι κληρονόμοι καὶ ἰδιοκτῆτες τοῦ θησαυροῦ,

κακοποιοῦμε τὴν ῾Ελληνικὴ γλώσσα χωρὶς αἰδῶ »

ΚΑΘΕ φορὰ ποὺ γίνεται λόγος ἀπὸ τὴν παροῦσα στήλη γιὰ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, πολλοὶ ἀναγνῶστες εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παροτρύνουν νὰ ἐπιμένουμε σὲ αὐτὸ τὸ θέμα, ποὺ πρέπει νὰ ἀξιολογεῖται μὲ τὴν ἁρμόζουσα σοβαρότητα ἀπὸ τὶς Κυβερνήσεις τῆς χώρας Τὸ παρήγορο γιὰ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα εἶναι ὅτι, ἂν στὸν τόπο ποὺ γεννήθηκε δὲν τῆς δίνουν ἐνδεχομένως τὴν πρέπουσα σημασία, στὰ ξένα χαίρει μιᾶς ὅλως ἰδιαίτερης ἐκτιμήσεως.

ΣΤΟ Πανεπιστήμιο ᾿Ιρβάϊν τῆς Καλιφόρνιας σοφοὶ ἐπιστήμονες, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὴν ἑλληνίστρια καθηγήτρια τῆς γλωσσολογίας κυρία Μὰκ Ντόναλντ καὶ τοὺς καθηγητὲς ἠλεκτρο- νικῆς Μπροῦνερ καὶ Πάκαρντ, ἔχουν ἀναλάβει τὴν ἀποθησαύ- ριση τοῦ πλούτου τῶν ἰδιοτήτων τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. Τὰ μέχρι τώρα στοιχεῖα αὐτῆς τῆς ἔρευνας τῶν ᾿Αμερικα- νῶν ἐπιστημόνων εἶναι τόσο ἐντυπωσιακά, ποὺ πραγματικὰ θὰ μποροῦσε νὰ πεῖ κανείς, ὅτι κόβουν τὴν ἀνάσα! Στὸν ἠλεκτρονικὸ ὑπολογιστὴ «῎Ιβυκο» ἔχουν ἀποθησαυρισθῆ 6 ἑκατομμύρια λέξεις καὶ 78 ἑκατομμύρια λεκτικοὶ τύποι τῆς γλώσσας μας! Γιὰ νὰ κατανοήσουμε τὴ σημασία ποὺ ἔχουν αὐτοὶ οἱ ἀριθμοί, ἀναφέρουμε ὅτι ἡ ἀγγλικὴ γλώσσα ἔχει συνολικὰ μόνο 490.000 λέξεις καὶ 300.000 τεχνικοὺς ὅρους. ῾Η ἑλληνικὴ γλώσσα δηλαδὴ εἶναι 100 φορὲς πλουσιώτερη ἀπὸ τὴν ἀγγλική! Σύμφωνα μὲ τοὺς ὑπολογισμοὺς τοῦ καθηγητοῦ Μπροῦνερ, οἱ ἑλληνικοὶ λεκτικοὶ τύποι θὰ φθάσουν τὰ 90 ἑκατομμύρια, ἔναντι 1 μόλις ἑκατομμυρίου τῶν λατινικῶν!

«Σὲ ὅποιον ἀπορεῖ, γιατί διατίθενται τόσα ἑκατομμύρια γιὰ τὴν ἀποθησαύριση τῶν λέξεων τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, ἀπαντοῦμε, ὅτι πρόκειται γιὰ τὴν γλώσσα τῶν προγόνων μας καὶ ἡ ἐπαφή μας μὲ αὐτοὺς θὰ βελτιώση τὸν πολιτισμό μας», δηλώνει ὁ κ. Μπροῦνερ. ᾿Αλλὰ καὶ οἱ ῾Ισπανοὶ εὐρωβουλευτές, ποὺ ζήτησαν νὰ καθι- ερωθῆ σὰν ἐπίσημη γλώσσα τῆς Εὐρωπαϊκῆς ῾Ενώσεως ἡ ῾Ελληνική, εἶχαν δηλώσει, ὅτι «τὸ νὰ μιλάη κανεὶς γιὰ τὴν Εὐρωπαϊκὴ ῞Ενωση χωρὶς τὴν ῾Ελληνική, εἶναι, σὰν νὰ μιλάη σὲ ἕνα τυφλὸ γιὰ χρώματα».

ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ χρήσιμα γιὰ τὴν ἔκφραση τῶν ἐπιτευγμάτων καὶ τῶν λειτουργιῶν τῆς σύγχρονης ἐπιστήμης θεωροῦνται τὰ προσφύματα τῆς ῾Ελληνικῆς γλώσσας, ὅπως εἶναι τὸ τηλέ-, τὸ ἀντί-, τὸ μέγα-, τὸ μικρό-, τὸ σύν-, τὸ σκοπῶ-, τὸ -ισμός, τὸ μάκρο- καὶ ἄλλα παρόμοια, ποὺ παρέχουν τὴν μὴ ὁριακὴ χρη- σιμοποίησή τους ἀπὸ τὶς ἐξελισσόμενες νέες ἐπιστῆμες τῆς πληροφορικῆς, τῆς ἠλεκτρονικῆς ἢ τῆς κυβερνητικῆς. Οὐδεμία ἄλλη γλώσσα στὸν κόσμο προσφέρει αὐτὲς τὶς μο- ναδικὲς δυνατότητες.

ΟΙ ΞΕΝΟΙ, λοιπόν, μᾶς ἔχουν περὶ πολλοῦ — ὄχι ἀκριβῶς ἐμᾶς δηλαδή, ἀλλὰ τὴν γλώσσα τῶν προγόνων μας! ᾿Εμεῖς, ποὺ εἴμαστε οἱ νόμιμοι κληρονόμοι καὶ ἰδιοκτῆτες τοῦ θησαυροῦ, κακοποιοῦμε τὴν ῾Ελληνικὴ γλώσσα χωρὶς αἰδῶ. ῾Υπουργοὶ μιλοῦν γιὰ «ὑπερεσίες» · καθηγητὲς ᾿Ανωτάτων Σχολῶν χρησιμοποιοῦν ᾿Ενεστώτα Προστακτικῆς μὲ συλλαβικὴ αὔξηση ᾿Αορίστου ῾Οριστικῆς, ὅπως στὸν τύπο «ὑπέγραψε» · δημοσιογράφοι ἐκπαραθυρώνουν τὸ σίγμα ἀπὸ τριτόκλιτες λέ- ξεις καὶ εἰσάγεται ἡ «διεθνὴ κατακραυγή» καὶ ἄλλα σχετικὰ ἀπαράδεκτα καὶ ἀνατριχιαστικά! Τώρα, μὲ τὴν εὐκαιρία τῶν ἐκλογῶν [᾿Οκτώβριος 2006], θὰ ἔχουμε τὴν εὐκαιρία, νὰ δοῦμε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ φύλου ποὺ ὑπέστη ἡ ψῆφος καὶ ἀπὸ θηλυκὴ ἔγινε ἀρσενι- κή [ὁ ψῆφος ].

Τῆς ᾿Αλεξάνδρας Στεφανοπούλου

᾿Εφημερ. «῾Εστία»