Ενα ἡλικιωμένο ἀνδρόγυνο ἐπεσκέφθη τὸν Γέροντα. Δὲν εἶχαν δικά τους τέκνα, εἶχαν υἱοθετήσει ἕνα κοριτσάκι, τὸ ὁποῖον ἤδη πλέον ἦτο μεγάλη κοπέλλα, ἀλλὰ εἶχε πολὺ ἄσχημο χαρακτῆρα, πολλὴν σκληρότητα καὶ κυριολεκτικῶς μαρτυροῦσαν μαζί της οἱ θετοὶ γονεῖς. Εἰς τὴν ἀπελπισίαν τους, ὅταν ἄκουσαν γιὰ τὸν Γέροντα, ἔτρεξαν.

῞Οταν τοῦ ἐξέθεσαν καταπικραμένοι τὸν πόνο των, ἀπαντᾷ ὁ Γέροντας μὲ ἐπιτιμητικὸ ὕφος: — Πολὺ λίγα σᾶς κάνει! ῎Επρεπε καὶ τὸ κεφάλι σας νὰ σπάση! Τὸν ἄκουσαν μὲ ἔκπληξι, χωρὶς νὰ πιστεύουν γιατί καὶ πῶς ἕνας ἅγιος Γέρων τοὺς ὁμιλεῖ ἔτσι. Μετὰ ἀπὸ λίγα λεπτὰ σιωπῆς, συνεχίζει ὁ Γέροντας: — ῞Οταν ὁ Θεὸς σᾶς ἔδωσε δικό σας τέκνο, δὲν τὸ θελήσατε καὶ τὸ σκοτώσατε!Τώρα λοιπόν, πῶς θέλετε νὰ σᾶς φερθῇ τὸ ξένο; Δὲν φταίει ἡ κόρη, ἡ ἴδια ἡ ἁμαρτία σας εἶναι ποὺ σᾶς βασανίζει. Στὴν ἀποκάλυψι αὐτή, ἀνελύθη εἰς δάκρυα τὸ ἀνδρόγυνο καὶ ἐξωμολογήθησαν ἐν συντριβῇ εἰς τὸν Γέροντα ὅ,τι πράγματι εἶχε συμβῆ.

Μὲ τὸ συνηθισμένο πατρικὸ βάλσαμο καὶ τὴν ἁγία του διάκρισι καὶ ἀγάπη τοὺς ἐπαρηγόρησε, κατόπιν τοὺς συνεβούλευσε καὶ τοὺς ὑποσχέθηκε:  — Θὰ παρακαλέσωμεν τώρα τὸν Θεόν, νὰ σᾶς λυπηθῇ καὶ νὰ μεταβάλῃ τὸ τέκνο σας... ῎Εφυγαν ἀνάλαφροι, χαρούμενοι. ῎Εφθασαν πο- λὺ ἀργὰ στὸ σπίτι τους, περίμεναν δὲ νὰ συναν- τήσουν, ὡς συνήθως, βλοσυρότητα, φωνές, κακία κλπ. στὸ πρόσωπο τῆς κόρης των. Παραδόξως, βλέπουν ἕνα ἀλλαγμένο πρόσω- πο, μὲ καλωσύνη καὶ πραότητα νὰ τοὺς ὑποδέχεται. Δὲν τὸ πίστευαν.

Μετὰ ἀπὸ λίγο, τοὺς ἐξήγησε: — ῞Ολο τὸ ἀπόγευμα ποὺ ἔμεινα μόνη, σκεπτόμουν: Τί κερδίζουμε καὶ γιατί τρεῖς ἄνθρωποι ποὺ εἴμαστε νὰ μὴ ζοῦμε ἀγαπημένοι καὶ εὐτυχισμένοι. Θὰ προσπαθήσω λίγο ν᾿ ἀλλάξω καὶ θἄμαστε ὅλοι καλύτερα. Λυπήθηκαν πολὺ οἱ γονεῖς, ὅταν κατάπληκτοι ἔβλεπαν αὐτὴ τὴν ἀλλαγή, διότι δὲν τοὺς ἦτο δυνατὸν ἐκείνη ἀμέσως τὴν στιγμή, νὰ τρέξουν ξανὰ εἰς τὸν Γέροντα γιὰ νὰ ἐκφράσουν τὴν χαρὰ καὶ τὴν εὐγνωμοσύνη τους... ᾿Αλλὰ κατάλαβαν συγχρόνως, πὼς ἡ μετάνοια, ἡ συντριβή, ἡ ἐξομολόγησις καὶ ἡ εὐχὴ τοῦ Γέροντος ἦσαν ἀρκετὰ διὰ νὰ ἄρουν τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ «νεύσουν ἐν τῇ καρδίᾳ» τῆς θετῆς των κόρης τὴν ἀλλαγὴ καὶ τὴν ἀγάπη. ᾿Εδόξασαν τὸν Θεὸν καὶ εὐχαρίστησαν καὶ τὸν Γέροντα.

Σωτηρίας Δ. Νούση, ῾Ο Γέρων ῾Ιερώνυμος τῆς Αἰγίνης