Έχετε την πιο τρυφερή ηλικία στα χέρια σας. Εσείς καλλιεργείτε την πρασιά του Γένους καί τής Εκκλησίας. Ή εύθύνη σας είναι τεράστια. Από τό δικό σας φυτώριο θά μεταφυτευθούνε στήν κοινωνία τα δένδρα καί τα φυτά. Είστε τα πιο έμπιστα πρόσωπα τής κοινωνίας. Γονείς, Εκκλησία καί πατρίδα σάς εμπιστεύονται τό μέλλον τους. Αγαπάτε τα παιδιά, όπως καί ό Χριστός τά αγάπησε.

Ό μαθητής τής αγάπης «τεκνία» τα άποκαλεί. Ό,τι φυτέ­ψουμε θά θερίσουμε όλοι μας. Άν, δάσκαλέ μου, είναι κλονισμένη ή πίστη σου στον Θεό καί μωλωπισμένη ή άγάπη σου για τήν πατρίδα, μή τό μεταδώσης. Θά κλονίσης τήν οικοδομή των πατέρων μας, πού είναι ή ’Εκκλησία καί ή πολιτεία, συθέμελα. Εκρέμισες τά πάντα. Συγκρατήσου αύριο μπορεί να σκεφθής καλύτερα. Τον Χριστό τον είπαν δάσκαλο. Κι έσένα δάσκαλο σέ ονομάζουν. Ή άρετή, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία των προγόνων μας, είναι διδακτή.

Η Εκκλησία τιμά τούς δασκάλους καί τούς μνημονεύει μαζί με τούς γονείς: «τούς γονείς ήμών καί διδασκάλους». «Ξεύρω γράμματα» σημαίνει άκουσα καλούς δασκάλους. Τά γράμματα δέν είναι μόνον στά βιβλία· είναι κυρίως στά μαθήματα πού διδάχθηκα. Κρατήστε τήν θέση σας ψηλά καί σεβαστικά. Τό χρώμα της παντιέρας σας θά πάρουν οι μαθητές σας.

Γέρων Αμφιλόχιος Μακρής