Ἂν ἡ «ὀργὴ» τοῦ Θεοῦ ἦταν πάθος, δίκαια θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ φτάσει σὲ ἀπόγνωση, μὲ τὴν ἰδέα πὼς δὲν μπορεῖ νὰ σβήσει τὴ φωτιὰ ποὺ ἄναψε μὲ τὰ τόσα κακὰ ποὺ ἔκανε. Ὅμως ὁ Θεὸς εἶναι ἀπαθὴς καί, ὅταν τιμωρεῖ τὸν ἄνθρωπο, δὲν τὸ κάνει μὲ ἐμπαθὴ ὀργή, ἀλλὰ μὲ φιλανθρωπία καὶ πολλὴ στοργή.

Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ ἔχουμε θάρρος καὶ νὰ ἐμπιστευόμαστε στὴ δύναμη τῆς μετάνοιας. Κι ἂν δὲν ἔδειξες ὅλη τὴ μετάνοια ποὺ χρειαζόταν, ὅμως ὁ Θεὸς δὲν ἀπορρίπτει οὔτε τὴ μικρή, ποὺ κράτησε γιὰ λίγο, ἀλλὰ καὶ γι’ αὐτὴ δίνει μεγάλη ἀνταμοιβή. Ἡ μετάνοια δὲν κρίνεται ἀπὸ τὴ χρονική της διάρκεια, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ διάθεση τῆς ψυχῆς.

Άγ.Ἰω. Χρυσόστομος