Μιλώντας για την προσφορά μοναχών και μονών μου ’ρχεται στο νου μια ιστορία που είχα ακούσει παλιότερα και μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση: ΄Ητανε, λέει, κάποτε, ένας μεγάλος ασκητής που θέλησε ο διάβολος να τον κερδίσει. ΄Εστειλε λοιπόν τον καλύτερο μαθητή του να εφαρμόσει πάνω του ό,τι είχε διδαχτεί.

΄Επιασε ο μαθητής να σκανδαλίζει τον Γέροντα πρώτα με πειρασμούς γαστριμαργίας μα δεν πέτυχε τίποτε∙ ύστερα πορνείας, μα και δω δεν κατάφερε τίποτε. Γι’  αυτό κατέφυγε στη φιλαργυρία-τίποτε∙ στη λύπη, στην οργή, τέλος στην ακηδία, αλλά ο ασκητής έμενε ακλόνητος. ΄Ετσι ο μαθητής επέστρεψε άπραχτος στο δάσκαλό του: «Δεν μπορώ να πετύχω τίποτε μ’ αυτόν τον Γέροντα», παραδέχτηκε αποκαρδιωμένος.

Ο διάβολος γέλασε με εκείνο το σατανικό γέλιο που σπέρνει τον τρόμο σε όσους δεν κρατιούνται γερά από το χέρι του Θεού: «Είσαι νέος ακόμα και ξέχασες την πιο αποτελεσματική μέθοδο απ’ όλες, την κενοδοξία και την υπερηφάνεια! Γύρνα πίσω και φρόντισε να του δημιουργήσεις οπαδούς.

Δημητρίου Κ. Κόκκινου

Από το περιοδικό «ΔΙΓΕΝΗΣ», Τ.9,Χειμ.1996-99