Έχουμε συνήθως ένα παράπονο: δεν μπορούμε να προσευχηθούμε ή δεν καταλαβαίνουμε τίποτα από τη λειτουργία ή δεν πήραμε τίποτα από αυτήν.

Πώς να προσευχηθείς, πώς να καταλάβεις, πώς να πάρεις, όταν ο νους σου δεν είναι κενός; Ο νους σου οφείλει να είναι ανόητος, μη νοών, να μη νοεί τίποτα.

Αφήνεις τώρα το νου σου κενόν να υπερίπταται, να είναι ανάλαφρος, να ξεφεύγει, να πετάει.

Όπως αφήνεις το αγκίστρι μέσα στην θάλασσα και μπορεί να πιάσει το ψάρι, έτσι άφησε το νου σου να πιάσει τον Χριστό.Ταυτόχρονα ελέγχεις τον λόγο, τον λογισμό σου, την διάνοιά σου, ούτως ώστε αυτή να μη δικαιούται να πάει όπου θέλει, να μη δικαιούται να χρωματίζει το νου και να τον λερώνει με ό,τι θέλει, να μη δικαιούται να γεμίζει τον χώρο της ψυχής με διάφορα στοιχεία, τα οποία τελικά πιέζουν το νου και δεν τον αφήνουν να κάνει τίποτα.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ