’Αλήθεια, τί πλάσματα είναι αύτά;(Οι Μοναχοί) Γιά τούς πολλούς, τούς άδιάφορους, τούς χλια­ρούς, τούς κακούς Χριστιανούς (μέ έπί κεφαλής τόν ’Αδαμάντιο Κοραή καί τήν μασωνοπαρέα του), είναι πλάσματα άχρηστα καί επιβλαβή γιά τό κοινωνικό σύνολο, όπως π.χ. ή σκωληκοειδής άπόφυσις ή τά τοξικά άπόβλητα.

Γι’ άλλους είναι λείψανα μιας άλλης -προϊστορι­κής- εποχής (ή ιστορία γι’ αύτούς άρχίζει άπ’ τήν ήμέρα πού γεννήθηκαν...), όπως οί δεινόσαυροι, οί βροντόσαυροι καί τά μαμούθ, πού παρέμειναν ώς τίς μέρες μας άγνωστο γιά ποιούς λόγους.

’Άλλοι τούς θεωρούν σάν όντα αξιοπερίεργα, μό­νο γιά φωτογράφιση μέσα σέ άρχαΐα έρείπια. Οι τουρίστες δά ξετρελλαίνονται νά φωτογραφίζουν άνφάς καί προφίλ καί γκρό-πλάν καλογήρους, όπου κι άν τούς βρουν, ιδίως άνάμεσα σέ σπασμένες μαρμαροκολώνες. Τά άρχαΐα καί τά νέα έρείπια πάνε «σέτ».

Υπάρχουν καί τολμηρότεροι. Αύτοί πιστεύουν ότι τά μοναστήρια είναι τεμπελχανεΐα, όπου βρίσκουν καταφύγιο άνθρωποι μειωμένης άντιλήψεως, οκνη­ροί, κηφήνες, ρυπαροί καί άνιπτόμποδες (τό είπε κά­ποτε ό ειδωλολάτρης σοφιστής Λιβάνιος αύτό) καί κυρίως άμφιβόλου ήθικής ύποστάσεως. Είναι μάλ­λον πρόσωπα μέ ειδικές άνάγκες, ήσαν γιά τήν Λέρο, άλλά βρήκαν μπροστά τους τό μοναστήρι καί τρύπω­σαν μέσα...

Μη λησμονήσουμε και τούς άλλους... Ποιους; εκείνους που διαβλέπουν πίσω άπό κάθε ράσο καί μια ερωτική άπογοήτευσι... Για να είμαστε όμως δίκαιοι καί άμερόληπτοι υπαρχουν και πολλοί, πού γίνονται στίς ήμερες μας ολο και περισσότεροι, πού σέβονται καί τιμούν τούς μονάχους, που τους αγαπούν πραγματικά.

Aρχιμ.Δοσιθέου