ΕΡΩΤΗΣΗ.   Μπορεῖ νά σωθεῖ ὁ ἄνθρωπος δίχως τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία μέ μόνη τήν καλοσύνη καί τά καλά ἔργα, ὄπως πιστεύουν πολλοί συνάνθρωποί μας; Ποιά εἶναι ἡ σημασία τῆς Ἐκκλησίας στήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ.   Κατηγορηματικά ὄχι. Ἄν ὁ ἄνθρωπος μποροῦσε νά σωθεῖ μέ μόνη τήν καλοσύνη καί τά καλά ἔργα του, τότε δέν θά γινόταν ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος καί δέν θά ὑπῆρχε λόγος νά ἱδρύσει τήν Ἐκκλησία του, διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν ἠμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Ἄλλωστε, ἄν ὁ ἄνθρωπος μποροῦσε νά σωθεῖ δίχως τόν Θεό, μέ μόνες τίς δικές του δραστηριότητες, τότε ὁ ἄνθρωπος θά ἦταν σωτήρας τοῦ ἑαυτοῦ του. Ἡ Ἁγία Γραφή, ὅμως, μᾶς πληροφορεῖ-ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι-ὅτι, ἐκτός τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, δέν ὑπάρχει ἄλλο ὄνομα, «ὑφ’ ᾦ δεῖ ἡμᾶς σωθῆναι». Ὁ μόνος, δηλαδή, σωτήρας ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ὅλων τῶν ἐποχῶν, εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ὁ Χριστός, ὡς ὁ μόνος Θεάνθρωπος, σώζει τούς ἀνθρώπους μέ ἕνα σαφῆ καί συγκεκριμένο τρόπο. Ὁ τρόπος αὐτός εἶναι ἡ ἐνσωμάτωση τῶν ἀνθρώπων στό μυστηριακό σῶμα του, τήν Ἐκκλησία. ἡ ἐνσωμάτωση αὐτή γίνεται μέ το μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος.

Τό μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος κάνει τόν ἄνθρωπο μέλος τοῦ μυστηριακοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τῆς Ἐκκλησίας. Ὡς μέλος τῆς Ἐκκλησίας, ὁ πιστός δέν σώζεται μηχανιστικά-μαγικά. Στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας σώζεται ὁ πιστός, ὅταν παραμένει σ’ αὐτό ζωντανός. Καί παραμένει ζωντανός καί αὐξάνει χαρισματικά, ὅταν τηρεῖ τίς προδιαγραφές αὐτοῦ τοῦ σώματος, τῆς Ἐκκλησίας. Τίς προδιαγραφές αὐτές μᾶς τίς γνωστοποίησε ὁ Χριστός, κατά τἠν ἱστορική φανέρωσή του στή γῆ.

Ὅταν ὁ πιστός τηρεῖ, ἀγαπητικῶς, τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ-αὐτες εἶναι οἱ πνευματικές προδιαγραφές τῆς Ἐκκλησίας-τότε παραμένει ὡς ζωντανό κλαδί τῆς ἀμπέλου-Χριστοῦ καί αὐξάνει καί φέρει καρπό. Ὁ καρπός αὐτός ἐκφράζεται στήν καθημερινότητα τοῦ πιστοῦ, ὡς ἀγιοπνευματική ζωή.

Ἡ ζωή αὐτή μεταγγίζεται-διαβιβάζεται στήν ψυχοσωματική ὕπαρξη τοῦ πιστοῦ-μέλους τῆς Ἐκκλησίας-ἀπό τήν Θεανθρώπινη κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι ὁ Χριστός.

Κατά συνέπεια, ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό σωζόμενο ἐκεῖνο «σῶμα» τῆς ἀνθρωπότητας, διαχρονικῶς, τό ὁποῖο ἔχει ὠς κεφαλή τόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό. Ὁ Χριστός εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ζωοποιεῖ, τρέφει κατευθύνει διάκ τοῦ Ἁγίου Πνεύματός του, τό μυστηριακό αὐτό σῶμα του, τήν Ἐκκλησία. Γι’ αὐτό καί εἶναι, αὐτονοήτως καί ὁ μοναδικός σωτήρας τῶν ἀνθρώπων.

ΕΡΩΤΗΣΗ. Γιατί μόνο στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὑπάρχει σωτηρία καί ὄχι στίς ἄλλες θρησκεῖες, στά φιλοσοφικά συστήματα καί στίς διάφορες αἱρέσεις;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ. Ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου προσφέρεται μόνο ἀπό τόν ἀληθινό Θεό, μέ τόν τρόπο πού αὐτός ἐπέλεξε νά τήν προσφέρει. Ὁ ἴδιος ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀποκάλυψε, ὅτι ὁ Θεός ἀγάπησε τόσο πολύ τόν κόσμο, ὥστε νά θυσιάσει τόν Υἱό του γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι θά πιστέψουν σέ αὐτόν. Συγκεκριμένα, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος καί ἵδρυσε τήν Ἐκκλησία, ὡς μυστηριακό σῶμα του, ὥστε κάθε ἄνθρωπος νά μπορεῖ νά σωθεῖ, ἀφοῦ ὅμως ἐνταχθεῖ στήν Ἐκκλησία, διά τοῦ μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος.

Ἔτσι θέλησε ὁ Θεός νά σώζεται ὁ ἄνθρωπος, ὄχι αὐθαίρετα κάι μηχανιστικά-μαγικά. Θέλησε, δηλαδή, νά παραμένει ὁ ἄνθρωπος στό μυστηριακό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἐλεύθερα, μέ τήν ἀγαπητική τήρηση τῶν Θείων Ἐντολῶν καί τήν μετοχή στά θεουργά μυστήρια. Καί τοῦτο, γιατί  διά τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας διαβιβάζεται ἡ θεία ζωή τῆς Κεφαλῆς τοῦ Θεανθρώπινου σώματος τῆς Ἐκκλησίας στά μέλη της. Αύτή ἡ μετοχή στήν ὄντως ζωή, τήν αἰώνια ζωή, παρέχει τή σωτηρία στόν ἄνθρωπο, ὄχι μόνο στή μέλλουσα, ἀλλά καί στήν παροῦσα ἱστορική πραγματικότητα, ὡς πρόγευση.

Ὅποιος, ὅμως, δέν ἀποδέχεται τήν πίστη καί τήν ζωή τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, δέν μπορεῖ νά γίνεται ἀποδέκτης τῆς σωτηρίας, ἐπειδή ὁ Θεός δέν παρέχει τήν σωτηρία, ὡς ζωή του, ἔξω ἀπό τό μυστηριακό σῶμα τοῦ Χριστοῦ.

ΕΡΩΤΗΣΗ. Γιατί νηστεύουμε Τετάρτη και Παρασκευή;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ. Νηστεύουμε Τετάρτη σε ανάμνηση της Τετάρτης που πάρθηκε η καταδικαστική απόφαση κατά του Κυρίου και Παρασκευή σε ανάμνηση της ημέρας του θανάτου Του. Εμείς οι μοναχοί νηστεύουμε και κάθε Δευτέρα σε ανάμνηση της γιορτής των Αγίων Αγγέλων.

ΕΡΩΤΗΣΗ. Γιατί νηστεύουμε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ. Νηστεύουμε για να συνηθίσουμε στην εγκράτεια. Για να εξασκήσουμε τον εαυτό μας να συγκρατείται και να μην παρασύρεται στην αμαρτία, στις κακές πράξεις, στους πειρασμούς. Αν δε νηστέψουμε δε μπορούμε να συγκρατηθούμε και στα άλλα πάθη (ψέματα, κλεψιές, κακές κουβέντες).

ΕΡΩΤΗΣΗ. Αν δε νηστεύουμε δε θεωρούμαστε καλοί χριστιανοί;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ. Όποιος δε νηστεύει σημαίνει ότι δεν κάνει θυσίες στη ζωή, δεν αγαπά το Θεό. Αγαπά το στομάχι του. Η νηστεία γίνεται για το Θεό. Αν δε νηστέψουμε δε μπορούμε να αγαπήσουμε το Θεό. Η νηστεία είναι ένας τρόπος για να κοιτάμε στο Θεό.

π. Θεόφιλος