Ο ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ο ΝΕΟΣ

Αυτός o ένδοξος στρατιώτης του Χριστού γεννήθηκε στη Μικρά Ασία, καταγόταν από ευγενείς και ευσεβείς γονείς και έζησε των 8 αιώνα. Από την παιδική του ηλικία ήταν πολύ έξυπνος και γνωστικός, δεν συναναστρεφόταν με ανέμελους νέους, δεν βωμολοχούσε και δεν φλυαρούσε, αλλά αγαπούσε να κάνει παρέα με ανθρώπους λογικούς και με γέροντες, για να ακούει ωφέλημα λόγια. Όταν μεγάλωσε, χάρη της ανδρείας και της γενναιότητάς του , κατατάχτηκε στο στρατό, όπου διέπρεψε.

Ο αυτοκράτορας ο Λέων Ίσαυρος άκουσε για την αξία του και έμαθε ότι ο Νικόλαος δεν ήταν μόνο ικανός ρήτορας, αλλά και σοφός σύμβουλος, τον κάλεσε και μιλώντας μαζί του ,τον επιβράβευσε με τον τίτλο του Δούκα, του παραχώρησε επαρχία και στρατό κάτω από τις διαταγές του. Ο Άγιος Νικόλαος μόλις έγινε στρατιωτικός διοικητής, εξασκούσε τους στρατιώτες του στη πολεμική τέχνη, τους συμβούλευε και δίδασκε στα πράγματα χριστιανικής ζωής και τους μάθανε να προσεύχονται , να έχουν το φόβο του Θεού και ποτέ να μην αδικήσουν ούτε πλούσιο ούτε φτωχό.

Μετά από συνεχόμενες νίκες αλλά και απώλειες στη πόλη της Λάρισας, ο Άγιος Νικόλαος συλογίστηκε , ότι δεν υπάρχει ωφέλεια από τις προσωρινές στρατιωτικές τιμές. Καλύτερα να ζεις σαν απλός άνθρωπος παρά να διοικείς τόσους στρατιώτες και να δεχτείς το άτιμο θάνατο. Είναι ορθόν να απομονωθείς στο ερημικό μέρος και να θρηνείς τις αμαρτίες σου με την ελπίδα για την συγχώρηση του Θεού στην ώρα της κρίσης. Μελετώντας με αυτό τον τρόπο, ο Άγιος Νικολάι κατευθύνθηκε στα Βούνενα της Θεσσαλίας , όπου υπήρχαν κελιά ασκητών. Τον Νικόλαο ακολούθησαν και δώδεκα στρατιώτες. Εδώ ο Άγιος Νικολάι ευγνωμονούσε τον Κύριο που τον έφερε σε τόπο σωτηρίας για την ψυχή του. Οι ασκητές βλέποντας το ζήλο της ψυχής του, πόσο επιμελής είναι στη νηστεία, στις προσευχές και στον κόπο, τον αγάπησαν και τον παρακινούσαν στη μεγαλύτερη πρόοδο για την απόκτηση της αρετής. Ακούγοντάς τους, ο Άγιος Νικολάι όσο μπορούσε εξασκούσε τις υποχρεώσεις του μοναχού.

Ο πονηρός σατανάς ,έχοντας συνήθεια πάντα να εμποδίζει το καλό, ξεσήκωσε άθεους Αβάρους (τουρκόφωνες φυλές οι οποίο επιτίθονταν στην Ευρώπη μεταξύ 6ου και 8^ου αιώνα. Στα ρώσικα χρονικά αναφέρονται ως «όμπρι»), οι οποίοι ήρθαν στη Λάρισα και σε λίγες μέρες κατάκτησαν την πόλη και όλα τα περίχωρα, αναγκάζοντας τους κατοίκους της πόλης να αποστατήσουν από το Χριστό και να λατρέψουν τα είδωλά τους. Οι άνθρωποι οι οποίοι δεν επιθυμούσαν να εγκαταλείψουν τη θρησκεία τους με αγάπη και πίστη προς τον Χριστό, τους σκότωναν.

Στα χρόνια εκείνα, ο Άγιος Νικόλαος βρισκόταν στα Βούνενα. Ξαφνικά μια νύχτα όταν οι μοναχοί προσεύχονταν, εμφανίστηκε Άγγελος Κυρίου και είπε «Να είστε έτοιμοι και να σταθείτε γερά, επειδή σε μερικές μέρες  θα υποδεχτείτε το  μαρτυρικό τέλος, για να κληρονομήσετε το Ουράνιο Βασίλειο.».Κατόπιν ο Άγγελος αναχώρησε, οι ασκητές χάρηκαν πολύ και ξεκίνησαν σκληρά τις προετοιμασίες με νηστεία και προσευχές, για να κριθούν άξιοι της Ουρανίου κληρονομιάς.

Πραγματικά, μετά από μερικές μέρες οι βάρβαροι οπλίστηκαν με σκοπό να σκοτώσουν τους ασκητές. Ο Άγιος Νικόλαος παρηγόρησε τους δώδεκα συναγωνιστές του λέγοντας «Ας μη φοβηθούμε  τον προσωρινό θάνατο διότι ήρθε η ώρα να δείξουμε αντρειοσύνη έτσι ώστε μετά από τα σύντομα βασανιστήρια να απολαμβάνουμε μόνιμη αγαλλίαση και αιώνια ανάπαυση.». Με αυτές τις λέξεις οι Άβαροι, σαν άγρια ζώα, άρπαξαν τους μοναχούς και χωρίς έλεος τους βασάνιζαν. Όμως, οι  γενναίοι ασκητές ηρωικά υπέστησαν όλα τα  μαρτύρια και δεν αρνήθηκαν την πίστη. Τότε, οι Άβαροι αποκεφάλισαν όλους εκτός τον Άγιο  Νικολάι .Βλέποντας την λαμπρή ηλικία του, την ομορφιά του ,την εξυπνάδα του και τα χαρίσματά του, προσπάθησαν με πονηριά και καλόπιασμα να παρασύρουν τον Άγιο στη δική τους πλευρά. Αλλά μάταια κάνανε  το κόπο ,επειδή δεν τα κατάφεραν σε τίποτα. Ο Άγιος τους έλεγε «Δεν είμαι μικρό παιδί για να με ξεγελάσετε με κάτι άγνωστο και να με αναγκάσετε να αρνηθώ  τον αληθινό Θεό και να προσκυνήσω κωφά και άφωνα είδωλα.». Δύο ή τρεις φορές άλλαξαν τα μαστίγια τους οι βασανιστές. Έπειτα, οι βάρβαροι κατάλαβαν ότι δεν θα μπορέσουν να κάμψουν την πίστη του και τον οδήγησαν στον άσπλαχνο και οδυνηρό θάνατο. Τον έδεσαν σε ένα δένδρο και εκτόξευαν τα βέλη τους και έριχναν τα ακόντιά τους σε αυτόν. Ο Άγιος Νικόλαος γέλαγε με αυτούς λέγοντας «Εσείς έχετε μόνο εμφάνιση ανθρώπου, μυαλό όμως δεν έχετε , επειδή νομίζετε με αυτά τα βάσανα να με απομακρύνετε από το Θεό. Όσο κακό μου προκαλείτε τόσο στεφάνια και μου πλέκετε. Και ο Χριστός, ο Βοηθός μου, στέκεται αόρατος κοντά μου και ελαφρύνει τα μαρτύριά μου. Για αυτό το λόγο ούτε το πόνο ούτε τα βάσανα εγώ δεν αισθάνομαι.».

Ακούγοντας αυτό, οι απάνθρωποι απελπίστηκαν και κατάλαβαν ότι κοπιάζουν άσκοπα, τον αποκεφάλισαν στις 9 Μαΐου 720 μ.Χ. (22 Μαΐου με τον Ιουλιανό ημερολόγιο). Το άγιο σώμα του Μάρτυρα Νικόλαου του Νέου το άφησαν άταφο και παρέμενε στην αφάνεια. Με την ευλογία του Θεού οι Άγγελοι το διαφύλαξαν από τη φθορά μέχρι που ο Θεός τον εμφάνισε πολύτιμο θησαυρό στον άρχοντα Ευφημιανό ,ο οποίος ήταν άρρωστος (λεπρός), και όταν προσκύνησε τον Άγιο, θεραπεύτηκε αμέσως.

Πολλά θαύματα είναι γνωστά μετά από προσευχές προς Οσιομάρτυρα. Από το δέντρο όπου ήταν δεμένος και πέρασε μαρτύρια ο Άγιος Νικολάι στα Βούνενα της Θεσσαλίας, μέχρι σήμερα στάζει υγρό σκούρο-κόκκινο χρώμα, το οποίο μαζεύουν προσεχτηκά οι πιστοί και το οποίο με την επάλειψη ή πίνοντας το με αγιασμό ,κάνει θαύματα και θεραπεύει τους ασθενείς .

Στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου στην Άνδρο (νησί Κυκλάδων στο Αιγαίο στην Ελλάδα) φυλάσσεται η Αγία Κάρα του Αγίου Νικολάου του Νέου, από την οποία οι πιστοί αντλούν πολλή δύναμη. Επίσης , στη Θήβα (συνοικία Τάχι, οδός Γ. Σεφέρη 3,τηλ. 00302262024282) στον ομώνυμο Ναό του φυλάσσεται τεμάχιο από τα ιερά λείψανα του ιαματικού Οσίου και Μάρτυρος δια το οποίων καθίσταται ζωντανή η παρουσία του Αγίου σε όσους τον ευλάβουνται.

СВЯТОЙ ПРЕПОДОБНОМУЧЕНИК НИКОЛАЙ НОВЫЙ

Этот прославленный воин Христов 8-го века родился в Малой Азии, происходил от благородных и благочестивых родителей. С детского возраста, он был весьма умён и рассудителен, не общался с беспечными юношами, не сквернословил и не занимался болтовнёй, но любил общаться с людьми рассудительными и со старцами, дабы внимать их душеполезным словам. Когда же он вырос, то благодаря мужеству и отваге был отдан в армию, где преуспел в военном деле настолько, что стал знаменитым.

Император Лев Исавр, услышав о его доброй славе и узнав о том, что Николай был не только искусным оратором, но и мудрым советником, вызвал его и, поговорив с ним, наградил его званием Дуки, выделил ему провинцию и подчинённых воинов. Николай, став правителем, упражняя своих солдат в военном искусстве, наставлял их и в делах христианской жизни и учил их молиться и призывать Бога в каждодневной жизни, иметь страх Божий и никогда не обижать ни богатого ни бедного.

После ряда побед но и потери при городе Лариса, Николай, размышляя, пришел к заключению, что нет пользы от его временных почестей и от тленного звания. Лучше жить простым человеком чем командовать столькими воинами и принять бесчестную кончину. Правильнее уединиться в пустынное место и оплакивать свои грехи в надежде на Божье прощение в судный час. Поразмыслив так, Николай направился к горе Вунена (иначе именуемую Отриц), в Фессалии, в лес где были келии отшельников. За ним последовали и двенадцать его воинов. Здесь  Святой Николай Новый возблагодарил Господа за то, что Он привёл его в это душеспасительное место. Окружавшие его подвижники, видя рвение его души, сколь усердно он подвизался в посте, молитве и труде, возлюбили его и побуждали его к ещё большему преуспеванию в добродетели. Слушая их, Святой Николай, как мог, радел о подвиге монашества.

Лукавый же диавол, имея обыкновение всегда препятствовать добру, воздвиг безбожных аваров (тюркоязычные племена нападавшие на Европу между 6-м и 8-м веками. В русских летописях они назывались "обры"). Когда они пришли в Ларису Фессалия, то за несколько дней захватили её и все её окрестности, принуждая жителей отречься от Христа и поклониться идолам. Не желавших отступить от своего благочестия ради любви и верности Христу, они убивали.

В то время, святой Николай подвизался в Вуненском скиту. Однажды, ночью когда монашеская братия молилась, ей явился Ангел Господень и сказал: "Будьте готовы и стойте твёрдо ибо через несколько дней примете мученическую кончину, дабы унаследовать Царствие Небесное". Сказав это, Ангел стал невидимым, а отшельники возрадовались и стали  готовиться еще усерднее, через пост и молитву, чтобы удостоиться небесного блаженства.

И действительно, через несколько дней варвары вооружились, чтобы убить иноков. Святой Николай утешал двенадцать его сподвижников, говоря: "Да не устрашимся временной смерти ибо настал час проявить мужество и через это малое краткое страдание, сподобимся постоянного ликования и упокоения". При этих словах, кровожадные авары, словно дикие звери, схватили монахов и безжалостно мучали их. Однако, мужественные подвижники доблестно претерпевали все пытки и не отреклись от веры. Тогда злодеи обезглавили всех кроме Святого Николая. Видя прекраснейший возраст его и разум, они попытались хитростью и лестью склонить его на свою сторону. Но тщетно они старались, так как ни в чём не добились своего. Святой им говорил:”Я не малое дитя, чтобы вы обманули меня чем-то неизвестным и заставили  отказаться от истинного Бога и поклониться глухим и немым идолам.” Два или три раза менялись бичевавшие. После безрезультатных и долгих пыток, варвары поняли, что не смогут сломить его веры и предали его жестокой и мучительной смерти. Они привязали его к дереву и стреляли в него из лука и метали в него копьё. Святой  Николай смеялся над ними говоря: "Вы имеете одно лишь обличие человека, ума же не имеете потому что думаете ,что этими пытками оторвёте меня от Бога. Сколько зла вы  мне причините столько венцов мне сплетёте. А Христос, мой помощник, стоит невидимо рядом со мною и облегчает мои страдания. Поэтому, ни боли ни мучения я не чувствую".

Услышав это, злодеи отчаялись и поняли, что трудятся бесполезно, и усекли ему голову 9-го мая 720 от Р.Х. (22 по  календарю Юлиана)

Святое тело Николая Нового оставалось непогребённым и пребывало в забвении. Но по благодати Божьей Ангелы сохранили его нетленным до тех пор пока Бог, чудесным образом, не явил сие драгоценное сокровище вельможе Евфимиану,который был очень болен проказой,как только он приложился к мощам святого сразу же исцелился от болезни.

Многие невероятные чудеса известны после воспеваний молебны канонов к Преподобномученику Николаю Новому. На месте  его мученической кончины в Вунена Фессалия, где сохранились могила и дерево, к которому был привязан святой и был пронзен копьем, из ствола этого дерева каждый год в день его памяти истекает жидкость, алая, словно кровь. Которую бережно собирают монахи  и верующие и через помазание или питье её раствора в святой воде, творит много исцелений и чудес.

В монастыре святителя Николая Нового Чудотворца, на острове Aндрос(Киклады) в Греции, хранится глава Святого Николая Нового, источающая великую благодать.

Так же, в Фиве (район  Тахи, улица Г.Сефери 3,тел.( 0030)2262024282)  в храме, посвящённый Святому Николаю Новому, хранится одна часть от святых его мощей.Через которую ощущают благоухание живого присутствия святого  верующие и почитающие его.

Eπιλέλεια μετάφρασης απο την Ενορίτισσα μας Νonna belaia