Πολλοί θα βρεθούν στην ζωή να μας κατηγορήσουν, να μας συκοφαντήσουν και να μας αδικήσουν. Θα ασχοληθούν μαζί μας χωρίς εμείς να τους έχουμε δώσει αυτό το δικαίωμα. Άλλοι από ζήλια, άλλοι από φθόνο και κακία. Για αυτούς τους φίλους λοιπόν, διάβασα κάτι ωραίο στον Θ. Λάλα, «Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Από εκεί και ύστερα δεν υπάρχει άνθρωπος που να με αδίκησε. Και όσοι σκέφτηκαν αρνητικά για μένα -και είναι αρκετοί- είχαν κι αυτοί δίκιο.

Όταν ξεχωρίζεις, γίνεσαι καθρέφτης για κάποιους και βλέπουν στη δική σου δημιουργικότητα τη δική τους αδιαφορία. Από την άλλη, είμαι της άποψης ότι όταν ξεχωρίζεις, είσαι τυχερός και πρέπει να υποστείς και τις συνέπειες και τη λάσπη και την κακοπροαίρετη κριτική.

Μέσα στο παιχνίδι είναι κι αυτό. Κανείς δεν ξεχώρισε χωρίς να λασπωθεί. Άλλωστε, όταν είσαι από αυτούς που καταφέρνουν να ανέβουν στη σκάλα δεν μπορεί να απαιτείς όλοι από κάτω να μη χαζεύουν το βρακάκι σου."