Εάν δεν φλερτάρεις με την αποτυχία δεν θα μπορέσεις να επιτύχεις. Έτσι νομίζω και στα πνευματικά. Η πνευματική ζωή είναι ένα ρίσκο. Δεν ρισκάρεις απλά την δουλειά σου, ούτε ακόμα και την επίγεια ζωή σου...ρισκάρεις ακόμα πιο πολλά, την αιωνιότητά σου. Είναι μεγάλο ρίσκο. Γιατί; Διότι μπορεί στην πορεία να αποτύχεις, μπορεί στην πορεία να αποκάμεις και να τα παρατήσεις, να σε πείσουν οι άλλοι ότι δεν αξίζει τον κόπο, ή εάν αντέξεις να πέσεις στο τέλος στην παγίδα της οίησης.
Δεν είναι εύκολη η χριστιανική ζωή, είναι μια ζωή ρίσκου.  Είναι ρίσκο η χριστιανική ζωή, όχι γιατί ο Θεός μπορεί να μετανιώσει για την αγάπη Του για εμάς, αλλά γιατί εμείς οι άνθρωποι αποδεικνυόμαστε πολλές φορές τζογαδόροι, άνθρωποι του γρήγορου κέρδους, του βιαστικού αποτελέσματος και έτσι λιγοψυχούμε, θέλουμε να δούμε γρήγορα και άμεσα αποτελέσματα των «προσπαθειών» μας. Και όταν δεν γίνεται αυτό, τότε τα παρατούμε, απομακρυνόμαστε από τον Θεό θεωρώντας τον υπεύθυνο για την πνευματική μας νωθρότητα.
Θέλουμε σίγουρα αποτελέσματα των πνευματικών μας ασκήσεων, όμως κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Είναι πλάνη να θεωρείς ότι αν νηστεύεις, αγρυπνείς, κάνεις γονυκλυσίες, εάν τηρείς δηλαδή κάποιο «σενάριο ζωής» τελικά θα έχεις σίγουρα αποτελέσματα. Στην πνευματική ζωή όλα είναι σχετικά και αναστρέψιμα ανά πάσα ώρα και στιγμή.

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος