Κάποιος φίλος με ρώτησε: Πως λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι.. Γιατί υπάρχουν οι δοκιμασίες και ο πόνος στη ζωή μας; - Και του εξήγησα: Όπως στην φύση υπάρχουν οι φυσικοί νόμοι, έτσι και στην πνευματική ζωή υπάρχουν οι πνευματικοί νόμοι. Ας πούμε, όταν πετάει κανείς ένα βαρύ αντικείμενο ψηλά, με όσο περισσότερη ορμή και όσο πιο ψηλά το πετάξει,με τόσο μεγαλύτερη δύναμη θα πέσει κάτω και θα συντριβή.
Αυτός είναι φυσικός νόμος. Στην πνευματική ζωή,όσο περισσότερο υψώνεται κανείς με την υπερηφάνειά του,τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η πνευματική του πτώση και ανάλογα με το ύψος της υπερηφανείας του θα συντριβή. Γιατί ο υπερήφανος ανεβαίνει,φθάνει σε ένα σημείο και μετά πέφτει και σπάζει τα μούτρα του – «ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται». Αυτός είναι πνευματικός νόμος.
Υπάρχει όμως μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στους φυσικούς και στους πνευματικούς νόμους: Ενώ οι φυσικοί νόμοι δεν έχουν σπλάχνα και ο άνθρωπος δεν μπορεί να τους αλλάξει, οι πνευματικοί νόμοι έχουν σπλάχνα και ο άνθρωπος μπορεί να τους αλλάξει,γιατί έχει να κάνη με τον Δημιουργό και Πλάστη του,τον Πολυεύσπλαχνο Θεό.
Αν δηλαδή καταλάβει αμέσως το ανέβασμα της υπερηφανείας του και πει: «Θεέ μου, εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου και υπερηφανεύομαι· συγχώρεσέ με!»,αμέσως τα σπλαχνικά χέρια του Θεού τον αρπάζουν και τον κατεβάζουν απαλά κάτω, χωρίς να γίνει αντιληπτή η πτώση του. Έτσι δεν συντρίβεται, αφού προηγήθηκε η καρδιακή συντριβή με την μετάνοια που έδειξε.
Το ίδιο ισχύει και για το «μάχαιραν έδωκες, μάχαιραν θα λάβεις», που λέει το Ευαγγέλιο. Αν δηλαδή «έδωσα μάχαιρα», κανονικά πρέπει να ξοφλήσω με μάχαιρα. Όταν όμως συναισθάνομαι το σφάλμα μου, με μαχαιρώνει η συνείδησή μου και τότε ζητήσω συγχώρηση από τον Θεό, τότε πλέον παύουν να λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι και δέχομαι από τον Θεό την αγάπη Του σαν βάλσαμο... Ας είμαστε πιο προσεκτικοί στην πορεία της ζωής μας ώστε η Χάρις Του Θεού να είναι πάντα μαζί μας...