Πολλὲς φορὲς μέσα στο κύκλο τοῦ Ἐκκλ. Ἐορτολογίου, ἡ Ἐκκλησία  μας προβάλλει στους πιστοὺς τὴν μορφὴ Tης Θεοτόκου. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν κεντρικὴ θέση Τῆς Πλατυτέρας, ποὺ εἶναι σὲ τέτοια ὀπτικὴ ἀκτῖνα ὥστε μόλις μπει κανεὶς στο Ναὸ να ἀντικρίσει Τὴν Παναγία. ἐκτὸς ἀπὸ τὴν εἰκόνα Τῆς στο τέμπλο που ‘ναὶ δεξιὰ Τοῦ Κυρίου μας, σ’ ὄλες τις Ἀκολουθίες Τὴν μορφὴ Τῆς Παναγίας. Μνημονεύουμε, σκεπτόμαστε, ἀναπολοῦμε. Αὐτὴν θυμόμαστε, κοιτάζουμε καὶ ἀντικρίζουμε. Σ’ Αὐτὴν προσευχόμαστε.

Ἡ χριστιανικὴ ψυχὴ μεγαλώνει ἀπ’ ἄκρη σ’ ἄκρη καὶ Τιμᾷ Τὸν Κύριο καὶ μαζὶ μ’ Αὐτὸν Τὴν Παναγία Μητέρα Τοῦ, «Τὴν Τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ….»

Σ’ ὄλες τις Ἀκολουθίες, ἰδιαίτερα ὅμως σ’ αὐτές που εἶναι ἀφιερωμένες στῇ Παναγία., ὁ πιστὸς ἔχει τὴν δυνατότητα να μιλήσει μαζὶ Τῆς . Να ἀπευθυνθεὶ στην Παναγία. Να ἀνοίξει τὴν καρδία Τοῦ. Να Τῆς πει τὸν πόνο τοῦ. Να στυλώσει τὸ βλέμμα Τοῦ πάνω στην ἁγία Τῆς μορφὴ καὶ να Τὴν παρακαλέσει.

Τὸ χρέος μας δεν ἐξαντλείται ὅμως , μὲ τὸ να Τῆς ψάλλουμε ἔναν ὕμνο , να κάνουμε ἕνα σταυρό, να Τῆς ἀνάψουμε ἕνα κερί. Ἂν κοιτάξουμε Τὴν Παναγία μας σωστὰ , ὅλοι κάτι ἔχουμε να πάρουμε.

Ἕνα σύνθημα γενικό, ἐπεῖγον καὶ ἀπαραίτητο.Για ὅλους καὶ τὸν καθένα χωριστά.

ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ.

ΟΙ ΜΗΤΕΡΕΣ . Ἔχετε κάτι κοινὸ μὲ Αὐτή. Τὸν ἴδιο τίτλο. Τὸν ἀτίμητο τίτλο τῆς Μητέρας. Κοιτάξτε τὴν μὲ τὸ μάτι τῆς μανὰς καὶ μιλῆστε Τῆς .

Πέστε Τῆς ἁπλᾶ κάθε τί που σᾶς ἀπασχολεί.

Θὰ βρεῖτε κατανόηση. Θὰ συνεννοηθεῖτε.

Ξέρετέ τι ἔχει να σᾶς πεί;

-Τὸ πιὸ ὑψηλὸ ὑπούργημα στον κόσμο εἶναι ἡ μητρότητα.

Πάνω ἀπ’ὅλα. Πάνω ἀπὸ Τὴν δημόσια ζωή, τὰ πτυχία καὶ τὰ διπλώματα, τὸ ἐπάγγελμα, τὴν καριέρα, ἀπὸ τὸ ντύσιμο, τὸ χτένισμα, ἀπ’ ὅλα.  Ὅταν κρατάτε τὸ παιδὶ σᾶς στην ἀγκαλιὰ σᾶς  εἶστε βασίλισσες. Εἶπε κάποιος βάλτε στην ἀγκαλιὰ ὁποιασδήποτε γυναίκας   ἕνα παιδὶ καὶ ἀμέσως ἔχετε τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας. Μανάδες μὲ τὸ παιδὶ σᾶς στην ἀγκαλιὰ εἶστε μικρὲς Παναγίες. Ὁ χαρακτῆρας σᾶς. Τὸ παράδειγμα σᾶς. Μὴν γκρεμίσετε στα ματία τῶν παιδιῶν σᾶς τὸ εἴδωλο σᾶς. Τοὺς ἑαυτοὺς σᾶς! Μὴν αὐτοκαταργεῖστε σὰν πρότυπα! Φανεῖτε ἀντάξιες τῆς ἁγνότητας καὶ τῆς ἀθωότητας τῶν ἐπιγείων ἀγγέλων που κρατάτε στα χέρια σᾶς.

ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ, οἱ πονεμένοι μὲ τὸ πρόσωπο ἀλλοιωμένο καὶ σκαμμένο μὲ τὸ ἀλέτρι τοῦ πόνου, μὲ τὰ κουρασμένα, βαθουλωμένα καὶ βουρκωμένα ματία ἀπὸ τὰ δάκρυα. Μὲ τὴν δακρυσμένη ματία σᾶς συναντῆστε τὰ πονεμένα ματία τῆς Παναγίας. Εἶναι καὶ αὐτὰ ὑγρὰ καὶ κάτι ἔχουν να σᾶς πούν:

-Ὁ πόνος εἶναι ἀδελφὸς μας. Εἶναι κοινὸς κλῆρος ὅλων μας. Καὶ ἐγὼ πόνεσα. Καὶ πόνεσα σκληρά. Ἀπὸ τὸν Εὐαγγελισμό! Κι ‘ἂς ἤμουνα ἡ Κεχαριτωμένη για τὸν οὐρανὸ ἤμουν ἡ ἀτιμασμένη για τὸν κόσμο, για τὸν μνηστῆρά μου. Στῇ γεννήσῃ ἡ καταδιωγμένη ἀπὸ κάθε σπίτι.

Σὲ ἔναν στάβλο βρήκα θαλπωρὴ καὶ ζεστασιά. Μικρομάνα γνώρισα τὴν ἀπειλὴ τοῦ θανάτου για τὸ παιδί μου καὶ πήρα τὸν δρόμο τῆς ἐξορίας καὶ τῆς προσφυγιάς. Πόνεσα στον Σταυρό. Μαζὶ μὲ τὸν Ἐσταυρωμένο Υἱό μου σταυρωνόμουνα καὶ ἐγώ.Κοιτάξτε παιδιά μου, τὸν Σταυρὸ τοῦ παιδίου μου, ὅταν πονάτε. Ἀντλεῖστε δύναμη καὶ ἀντιμετωπίστε  τὸν πόνο μὲ σιωπή, μὲ ὑπομονὴ μὲ καρτερία.

ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ τὰ νιάτα, καὶ κυρίως ἔσεις παιδιά που ψάχνετε για κάποιο πρότυπο. Πρότυπο διαχρονικὸ καὶ αἰώνιο δεν θὰ βρεῖτε στον χῶρο τῆς δημοσιότητας, τῆς πολιτικῆς, τῆς μόδας, τῶν σίριαλ, τῶν πρωινῶν ἐκπομπῶν, τῆς νύχτας καὶ τῶν Star. Ὁ ἐσωτερικὸς σᾶς πλοῦτος γίνεται πιὸ πλούσιος μὲ τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν ἁγιότητα Τῆς Παναγίας, ὅπως ἐκφράζεται στον χῶρο τῆς Ἐκκλησίας μας ποὺ εἶναι καὶ δικὸς σᾶς χῶρος, τὸ σπίτι σᾶς, ἡ πατρικὴ ἀγκαλιὰ τοῦ Χριστοῦ μας.

ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ οἱ ἁμαρτωλοί.Ἔχει να μας πει ἐκείνη που ὑπῆρξε Ἀψόγη, Ἄσπιλη, Ἀχράντη, Κεχαριτωμένη, Παναγία:

-Μὴν ἀπελπίζεστε. Ἐγὼ θὰ γίνω για ἐσὰς μεσίτρια. Προστασία. Βοήθεια. Ἐγὼ θὰ ὑψώσω τὰ χέριά μου στον Υἱό μου καὶ θὰ Τὸν παρακαλέσω να συγχωρήσει τις ἁμαρτίες, τὶς πτώσεις καὶ τὰ σφάλματα σᾶς καὶ να σᾶς ὁδηγήσει στην μετάνοιᾳ.

ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΑΣ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ.

Γιατὶ εἶναι ἡ ἐλπίδα μας. Σ’ αὐτὴν ἔχουμε στραμμένο τὸ βλέμμα μας.

<<Πρὸς Τίνα-λέει ἡ καρδία τοῦ καθενός-καταφύγω ἄλλην ἁγνή, πού που προσδράμω λοιπὸν καὶ σωθήσομαι; Ποῦ πορευθῶ; Ποίαν δὲ ἐφεύρω καταφυγήν; Ποίαν θερμὴν ἀντίληψην; Ποίαν ἐν ταῖς θίψεσιν βοηθόν; Εἰς σὲ μόνην ἐλπίζω. Εἰς σὲ μόνην καυχόμαι. Καὶ εἰς σὲ θαρρὼν κατέφυγον.

Ἐσὺ εἶσαι ἡ μητέρα μας.

Ἡ μητέρα τῶν Μητέρων.

Τῶν πονεμένων.

Τῶν νέων.

Τῶν ἁμαρτωλῶν.

Ὅλων μας.

Δέσποινα τοῦ κόσμου ἐλέησον ἡμᾶς.