Συνέλαβαν κάποιον αντάρτη ἀπὸ τὰ βουνά και δεμένο τον έσερναν μέσα στην πόλη τῆς Κοζάνης και τον έρριξαν στη φυλακή. Όταν το ἔμαθε ὁ π. Αυγουστίνος Καντιώτης πῆγε στην φυλακὴ γιὰ νὰ τὸν δῇ. Αὐτὸς ἦταν ἐχθρός του. Πολλές φορὲς προσπάθησε νὰ τὸν σκοτώσῃ, ἀλλὰ δὲν τὰ κατάφερε… Οἱ υπεύθυνοι των φυλακῶν δὲν τὸν άφηναν να περάσῃ καὶ τοῦ εἶπαν…

– π. Αὐγουστῖνε αυτόν έρχεσαι νὰ δῆς; Τοῦ φέρῃς καὶ φαγητό; Ὄχι φαγητό, αλλά δηλητήριο να του δώσῃς. Και τους απάντησε:

– Όπως ερχόμουν σ” εσάς και έφερνα φαγητό στη φυλακή(*) και όχι δηλητήριο, το ­ίδιο θα κάνω και σ” αυτόν τον φυλακισμένο». Τὸν άφησαν τότε να περάσει. Όταν άνοιξε η πόρτα και τὸν είδε, έκλαυσε. Ήταν σε άθλία κατάσταση.

Kαι είπε· – Πάτερ Aυγουστῖνε, εσύ ήρθες να με δῇς! Oύτε η γυναίκα μου, ούτε τα παιδιά μου, οὔτε κανένας δεν ενδιαφέρεται πλέον για μένα… Tώρα πιστεύω ότι υπάρχει Xριστός!

ekklisiaonline.gr