Κάποτε  επισκέφθηκε τον Γέροντα Ιερώνυμο της Αιγίνης ένας Τούρκος, ο οποίος του είπε ότι τον ήθελε το αφεντικό του, ένας καδής, δικαστής δηλαδή. Ο Γέρων Ιερώ­νυμος φοβήθηκε μήπως ήταν κάποια αιτία πειρασμού και πήγε με δι­σταγμό, αλλά ο Τούρκος καδής τον υποδέχθηκε με πολλή επισημότη­τα και πολλή εγκαρδιότητα και άρχισε να του μιλά:

-Εγώ, πάτερ, είμαι Μουσουλμάνος δικαστής. Το δέκα τοις εκατόν από τα χρήματα που κερδίζω το δίνω στους φτωχούς, προικίζω χήρες, φροντίζω ορφανά. Όταν δικάζω, προσπαθώ να είμαι δίκαιος και δεν χαρίζομαι σε κανένα, όσο ψηλά ιστάμενος κι αν είναι. Αυτά δεν είναι αρκετά, για να κερδίσω τον παράδεισο, που λέτε σεις οι Χριστιανοί;

Ο Γέρων Ιερώνυμος κατάλαβε ότι επρόκειτο για καλοπροαίρετο άνθρωπο κι αποφάσισε να δώσει τη μαρτυρία της πίστης του, ανεξάρ­τητα από τις τυχόν συνέπειες που θα είχε. Του έκανε, λοιπόν, τις ακό­λουθες ερωτήσεις:

-Έχεις παιδιά;

-Έχω.

-Υπηρεσίες έχεις;

-Έχω.

-Τα παιδιά σου κάμνουν το θέλημά σου;

-Όχι πάντα, διότι με το θάρρος που έχουν απέναντι μου, πολλές φορές άλλα τους λέω να κάνουν κι άλλα κάνουν.

-Οι υπηρεσίες σου κάνουν το θέλημά σου;

-Φυσικά. Ό,τι τους λέω, πάντα το κάμνουν.

-Όταν αποθάνεις, ποιος θα σε κληρονομήσει; Τα παιδιά σου, που σε παρακούνε ή οι υπηρέτες σου, που κάμνουν το θέλημά σου;

-Τα παιδιά μου φυσικά, διότι αυτά έχουν τα κληρονομικά δικαιώ­ματα, δεν τα έχουν οι υπηρέτες.

-Το ίδιο συμβαίνει τώρα και με σένα. Κληρονομικά δικαιώματα έχουν μόνο οι υιοί του Θεού. Και για να γίνεις υιός, πρέπει να βαπτισθείς, να γίνεις Χριστιανός.

Ο καδής τόσο πολύ εντυπωσιάστηκε απ’ αυτό το επιχείρημα του Γέροντος Ιερωνύμου, που δεν άργησε να κατηχηθεί και να γίνει χρι­στιανός.

Aπο το βιβλίο: Γεροντικό του 20ου Αιώνος.