Κύριε, Ιησού Χριστέ, ανάπαυσε τις ψυχές όλων των προγόνων μας, που σαν αυτές τις μέρες θυσιάστηκαν για όλους εμάς.
Τους Έλληνες του ’40.  Για να έχουμε εμείς σήμερα I pad και το I phone το 6, δορυφορικές κεραίες και τόσα άλλα αγαθά.
Ώστε να διασκεδάζουμε το κενό της ζωής και της ψυχής μας, προσμένοντας στον καναπέ μια κάποια αλλαγή προς το καλύτερο.

Έχε τους πάντα όλους στο Φως της αγάπης και παρουσίας Σου.
Αυτούς που πάγωσαν στα χιόνια και κοκάλωσαν απ’ το ψύχος.
Ξεκούραζέ τους τώρα στη θερμή αγκαλιά της Βασιλείας Σου,
μαζί με όλους τους αγίους.
Αυτούς που λύγισαν και πρόδωσαν, συγχώρα τους.
Αυτούς που μέχρι τέλους άντεξαν,
δόξασέ τους με τη λαμπρότητα της χάρης Σου.
Κι αν κάπου τούς απογοητεύουμε όταν μας κοιτούν,
στρέφε Εσύ τα μάτια τους αλλού,
να μη μας βλέπουν και πικραίνονται,
που φανήκαμε ίσως λίγοι και μικροί,
μπροστά στο ηρωικό τους ήθος.

Δεν τους τιμήσαμε όπως άξιζε.
Μα τόσο μπορέσαμε.
Τόσο αντέξαμε.
Τόσο εκπαιδευτήκαμε.
Τόσο μας βγαίνει.
Όλοι κάπου αθώοι είμαστε. Κι οι ένοχοι.
Και του παλιού και του νέου καιρού οι ανθρώποι, όλοι παιδιά Σου.
Δέξου μας, συγχώρα μας κι ανάστησέ μας όλους.
Να τινάξουμε και πάλι την όποια σκλαβιά μας.
Αμήν.

π. Ανδρέας Κονάνος