Λέει ο Ιερέας: «Της Παναγίας Αχράντου, Υπερευλογημένης, Ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας». Επτά στον αριθμόν είναι αυτά που λέγονται για την Παναγία. Και το επτά σημαίνει το τέλειο, όπως επτά είναι τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.

   Η Παναγία μας, πραγματικά, είναι ΤΟ ΤΕΛΕΙΟΝ. Είναι ΠΑΝ-ΑΓΙΑ, παραπάνω, δηλαδή, από Αγία. Είναι ΥΠΕΡΑΓΙΑ! Είναι η Τιμιωτέρα των Χερουβείμ και Ενδοξοτέρα ασυγκρίτως και των Σεραφείμ ακόμη. Γι΄αυτό και σώζει. Και δεν πρέπει να λέμε «Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών», αλλά «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς». «Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους Σου, Θεοτόκε», λέμε στην Παράκληση.

    Αλλά, γιατί βάζουμε τελευταία την Παναγία στα «Ειρηνικά; Αυτό, πάλι, κρύβει μια μεγάλη έννοια. Αυτό σημαίνει πως, ό,τι ζητήσαμε από τον Θεό με τα «Ειρηνικά», τα δίνουμε στην Παναγία και η Παναγία να τα δώσει στον Θεό και να Τον παρακαλέσει να εκπληρωθούν. Γιατί ό,τι λέει η Παναγία γίνεται. Ας θυμηθούμε τον γάμο της Κανά. Δεν ήταν η ώρα για να γίνει το θαύμα, αλλά, επειδή το είπε η Παναγία, ο Χριστός έκανε το θαύμα. Η Παναγία, αγαπητοί μου, αναγκάζει – ας το πω έτσι – τον Χριστό να κάνει θαύμα, επειδή το λέει Αυτή, που είναι η Μητέρα Του.

O Γόρτυνος Ιερεμίας