Ρώ­τη­σαν κά­πο­τε τὸν ἀβ­βᾶ Ἀ­γά­θω­να:

-  Ἐ­σὺ εἶ­σαι ὁ Ἀ­γά­θων; Ἀ­κοῦ­με γιὰ σέ­να ὅ­τι εἶ­σαι πόρ­νος καὶ ὑ­πε­ρή­φα­νος.

-  Ναί, ἔ­τσι εἶ­ναι, ἀ­παν­τᾶ ὁ ἀ­σκη­τής.

-  Ἐ­σὺ εἶ­σαι ὁ Ἀ­γά­θων ποὺ φλυα­ρεῖς καὶ κα­τα­κρί­νεις;

-  Ἐ­γὼ εἶ­μαι.

-  Ἐ­σὺ εἶ­σαι ὁ Ἀ­γά­θων ὁ αἱ­ρε­τι­κός;

-  Δὲν εἶ­μαι αἱ­ρε­τι­κός, ἀ­παν­τᾶ ὁ Ἀ­γά­θων.

-  Πές μας, τὸν πα­ρα­κά­λε­σαν τό­τε, για­τί τό­σα σοῦ εἴ­πα­με καὶ τὰ δέ­χθη­κες, ἀλ­λὰ τὸ τε­λευ­ταῖ­ο δὲν τὸ ἄν­τε­ξες;

-  Τὰ πρῶ­τα ὠ­φε­λοῦν τὴν ψυ­χή μου, ἀλ­λὰ ἡ αἵ­ρε­ση εἶ­ναι χω­ρι­σμὸς ἀ­π᾿ τὸν Θε­ό, καὶ δὲν θέ­λω νὰ χω­ρι­σθῶ ἀ­π᾿ τὸν Θε­ὸ

Α­π᾿ τὸ Γε­ρον­τι­κό.