Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι, ικανοποιημένοι ούτε μέ τον εαυτό τους, ούτε μέ τήν ζωή τους. Επιδιώκουν κάτι τό καλύ­τερο και άγωνίζονται νά γίνουν τελειότεροι. Γι’ αυτό έχουν τούς ήρωές τους και ελκύονται άπό τις μεγάλες μορφές τής ιστορίας. Έφ όσον υπάρχουν μεγάλοι άνθρωποι, τούτο ση­μαίνει ότι καί οί υπόλοιποι μπορούν νά γί­νουν καλύτεροι. Δέν θεωρούνται φυσιολογικοί όσοι μένουν πάντοτε ικανοποιημένοι μέ τον εαυτό τους καί δέν έπιδιώκουντην πνευματική τους αναγέννησι. Όμαλή κατάστασις είναι ή διαρκής πνευματική ανάπτυξις καί τελείωσις. Από που προέρχεται αυτή ή τάσις για τήν τελειό­τητα, αυτό τό ανικανοποίητο τής ανθρώπινης ψυχής; Στο ερώτημα αύτό ουσιαστική απάντησι δίνει μόνον ή χριστιανική πίστις καί σοφία. Διδάσκει ότι ό άνθρωπος πλάσθηκε «κατ’ εικόνα καί καθ’ όμοίωσιν» του Θεού. Έχει θεία προέλευσι. Καλείται νά ομοιάση μέ τό πρό­τυπό του καί νά γίνη «κοινωνός θείας φύσεως». Εκτός απ’ αυτό ό χριστιανισμός διδάσκει ότι ή τελεία, ή θεία ζωή είναι προσιτή στον άνθρωπο. Δεν είναι μια μακρυνή απρόσιτη ιδέα. Ή αδιαφορία γι’ αυτή τήν ζωή αποτελεί μεταπτωτικό φαινόμενο, διότι ό άνθρωπος αμαρτάνοντας κατέστρεψε τό θειο σχέδιο τής συνεχούς τελειοποιήσεώς του.

Όμως ό Θεός δεν εγκατέλειψε τό πλάσμα Του. Ήλθε στήν γη, έγινε άνθρωπος, μάς απεκάλυψε τήν θεία ζωή. Δεν μένει παρά νά τήν οίκειοποιηθούμε. Γι’ αύτό χρειάζεται νά δεχθούμε τήν διδασκαλία Του, νά ατενίσουμε στήν μορφή Του καί νά Τον μιμηθούμε. Οί δυσκολίες πού θά συναντήσουμε, υπερνικώνται όταν νιώθουμε πόσο υπέροχη είναι ή μορφή καί ή ζωή του Κυρίου. Απόδειξις είναι τό οτι όσοι Τον πλησίασαν μέ δίψα γιά μιά υψηλότερη ζωή, Τον άκολούθησαν πιστά υστέρα άπό ένα μόνο λόγο Του. Aλλά είναι αρκετό νά μιμήται κανείς τον Χριστό, γιά νά γίνη φωτεινός καί ευτυχής; Ασφαλώς όχι.

Ο Κύριος έχει μέσα Του τήν θ. Χάρι.Εμείς δεν τήν έχουμε. Από που θά τήν αποκτήσουμε; Από τό Αγ. Πνεύμα, τό Πνεύμα τής αληθείας καί της αγάπης. Αυτό ένωσε τούς πιστούς σ’ ενα άδιάσπαστο σύν­δεσμο αγάπης, τήν Εκκλησία. Σκοπός τής χριστιανικής ζωής είναι κυρίως ή απόκτησις του Αγ. Πνεύματος, πού εμπνέει καί κατευθύ­νει τήν Εκκλησία. Το Αγ. Πνεύμα εμπνέει σέ μάς τήν πνοή τής αγίας καί φωτεινής ζωής.

Έμπνευσι απαιτεί κάθε έργο. Οί ποιητές, οί ζωγρά­φοι, οί μουσουργοί, οί εφευρέτες, οί στρατιωτικοί, οί άπλοι επαγγελματίες έχουν ανάγκη εμπνεύσεως. ’Ιδιαίτερη όμως έμπνευση αληθείας καί αγάπης απαιτεί ή ζωή του ανθρώπου. Έτσι γίνεται πνευματέμφορη, υπέροχη. Τά χαρίσματα του Αγ. Πνεύματος, σάν κάποια αρχή ή σάν σπόροι τής αγίας ζωής, προσφέρονται στον καθένα πού εισέρχεται στήν Εκκλησία, μέ τά μυστήρια του Βαπτίσματος καί του Χρίσματος. Προσφέρονται μετά σέ κάθε πιστό μέλος της μέ τά άλλα μυστήρια, προ πάντων μέ την Εξομολόγησι καί τήν θ. Ευχαριστία, καθώς καί μέ τήν μελέτη τού λόγου του Θεού καί τήν προσευχή.

Ο χριστιανός βέβαια οφείλει νά καλλιεργήση τούς σπόρους αύτούς ακολουθώντας σωστή πορεία. Τότε θά αρχίση νά ζή ολο καί περισσότερο μέ τήν πνοή του Αγ. Πνεύματος καί διαρκώς θά προοδεύη. Ολοκληρωτικά ενωμένος μέ το Αγ. Πνεύμα εζησε εδώ στήν γη μόνον ό ’Ιησούς Χριστός. Αλλά αυτός ήταν θεάνθρωπος. Το ίδιο το όνομα  Χρίστος σημαίνει χρισμένος, σφραγισμένος μέ το Άγ. Πνεύμα. Όμως καί οί άνθρωποι, ιδιαίτερα οί άγιοι, μπορούν νά ζούν μέ εμ­πνεύσεις τού Παρακλήτου. Εάν ό Ιησούς Χριστός αντιπροσώπευε τήν τελεία εικόνα του Θεού, ή εικόνα αύτή λάμπει έντονα καί στήν ζωή των αγίων. Ο Θεός υπενθυμίζει έτσι ότι ή θεία ζωή είναι προσιτή καί σέ μας, καί δίνει συνεχώς νέα παραδείγματα αυτής τής ζωής.

Υπάρχει ποικιλία στους δρόμους, πού ακολούθησαν οι άγιοι. Όλοι όμως καταυγάζονται άπό το φως τής αλήθειας καί τής άγάπης. Οί άγιοι είναι οί πραγματικοί διδάσκαλοι τής ζωής. Οί άλλες προσωπικότητες συνή­θως προοδεύουν σέ ορισμένους μόνο τομείς, ενώ στήν ατομική τους ζωή συχνά αποτυγχάνουν. Δεν μπορούν λοιπόν νά αποτελέσουν πρότυπα. Ό ίδιος ό Πούσκιν, αν καί ένιωθε τό μεγαλείο τής ποιήσεώς του, ανεγνώριζε ότι στήν ζωή μπορούσε νά ήταν εντελώς ασήμαντος. Έγραψε κάπου άόριστα γιά τον ποιητή: «Δέν αποκλείεται μεταξύ τών μηδαμινών άνθρώπων νά είναι ό αθλιώτερος». Οί άγιοι εισάγουν στήν ζωή φώς καί χαρά, όχι τόσο μέ τά μεμονωμένα έργα τους, όσο μέ τήν προσωπικό­τητά τους. Τό βλέπουμε αυτό καί στήν περίπτωσι ένός απλού χριστιανού ή ενός αθώου βρέφους, πού μόνο μέ τήν παρουσία τους ζωογονούν όλο τό περιβάλλον.

Απο το Βιβλίο ''ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ''-Ι.Μ Παρακλήτου