Στην ζωή μας με κάθε τρόπο αναζητούμε , αγωνιζόμαστε , αγωνιούμε,  κουραζόμαστε πολλές φορές για να επιτύχουμε τα συμφέροντά μας.  Τίθεται όμως  το ερώτημα ποιο είναι το πραγματικό-αληθινό συμφέρον που θα πρέπει να επιδιώκουμε  ; Άραγε ποιο σκοπό έχουμε θέσει στην ζωή μας ως πρώτο και σημαντικότερο; Τον χρόνο στην ζωή μας πώς τον διαχειριζόμαστε; Τί θέλουμε να πετύχουμε στην πραγματικότητα  με κάθε μας επιλογή- πράξη και ενέργεια σε σχέση με τον εαυτό μας,  την οικογένεια μας και με τους συνανθρώπους μας εν τέλει; Είναι ερωτήματα που αν τα θέσουμε στον εαυτό μας με ειλικρίνεια και αναζητήσουμε απαντήσεις σε αυτά θα κάνουμε ένα ουσιαστικό ξεκίνημα για να βρούμε μια διέξοδο σε τυχόν αδιέξοδα της καθημερινότητας  μας.
    Αν πράγματι μας ενδιαφέρει  να μάθουμε το  τι πραγματικά μας συμφέρει και θέσουμε αυτά τα ερωτήματα ας το κάνουμε ως μέλη της Εκκλησίας που είμαστε, διότι συμβαίνει πολλές φορές να το λησμονούμε ,να μην δίνουμε την πρέπουσα σημασία , να το αγνοούμε ακούσια  ή και  εκούσια ακόμα ..για τα συμφέροντά μας. Μας λέει ο Απόστολος Παύλος στην Α’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ότι όλα μου επιτρέπονται αλλά δεν με συμφέρουν όλα. Όλα μου επιτρέπονται αλλά εγώ δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να εξουσιαστεί από τίποτε. Τα φαγητά είναι για την κοιλιά και η κοιλιά για τα φαγητά . Ο Θεός θα καταργήσει και αυτήν και εκείνα. Βλέπουμε εδώ ότι ο Απόστολος Παύλος μας τονίζει ότι το πραγματικό μας συμφέρονδεν είναι τα κάθε λογής υλικά αγαθά ,τα οποία και αυτά χρειάζονται για την επιβίωση  μας, αλλά στρέφει την διδαχή του προς τον  Θεό.  Άραγε εμείς ως χριστιανοί έχουμε αναρωτηθεί ποτέ να ευθυγραμμίσουμε την ζωή μας, τα συμφέροντά μας με το θέλημα του Θεού;  Είναι τελικά προς το συμφέρον μας να έχουμε σχέση με το Θεό;
     Θέλουμε την  χαρά, την ευτυχία,  την αγάπη στην ζωή μας, αλλά αναζητούμε να τα βρούμε μακριά από τον Θεό ακριβώς όπως έκαναν και οι Πρωτόπλαστοι. Επέλεξαν και αυτό δυστυχώς κάνουμε ίσως και εμείς σήμερα να ζούμε  χωρίς να έχουμε συναίσθηση ότι πλαστήκαμε από τον Θεό και ότι τα πάντα γύρω μας του ανήκουν . Υπάρχει μια διδασκαλία στο πρώτο ιερό βιβλίο της Αγίας Γραφής στην Γένεση ότι ο άνθρωπος πλάστηκε κατ εικόνα και καθ ομοίωση του Θεού, δηλαδή  μας δόθηκαν από τον Θεό όλα εκείνα τα χαρίσματα  ώστε να επιτύχουμε τον ολοκληρωτικό μας αγιασμό και να ζούμε σε κοινωνία αγάπης αιώνια μαζί Του
   Ας δούμε με ειλικρίνεια τον Εαυτό μας  και ας συναισθανθούμε ο καθένας ξεχωριστά, πόσο κοντά η μακριά είναι ο Θεός από την ζωή   μας και αν τελικά πράττουμε αυτό που λέει το βάπτισμά μας και η ιδιότητά μας. Είμαστε άραγε Χριστιανοί; Αν η απάντηση που δώσουμε στον εαυτό μας είναι ότι έχουμε απόσταση , δεν έχουμε καμιά σχέση με αυτό που δηλώνουμε, παρόλο που καμαρώνουμε πολλές φορές για την χριστιανική μας ιδιότητα, τότε έχουμε επειγόντως ανάγκη μετάνοιας.
   Μετάνοια στην εκκλησιαστική ζωή είναι όχι απλά μια αλλαγή γνώμης για μια λάθος πράξη αλλά η συνειδητή μας απόφαση να αποκαταστήσουμε την σχέση μας με τον Θεό και όπως λέγαμε πριν αυτό μας συμφέρει ,διότι ο Θεός είναι Αιώνια Ζωή , Αγάπη, Σωτήρας και Λυτρωτής από την αμαρτία και την συνέπεια της τον θάνατο. Σε 49 ημέρες από σήμερα θα γιορτάσουμε το Πάσχα δηλαδή την νίκη για μας τους ανθρώπους του Ιησού Χριστού έναντι του θανάτου που είναι και το υπ αριθμόν ένα πρόβλημα μας αλλά επιδεικτικά το αγνοούμε διότι ξεγελαστήκαμε με τις ομορφιές τούτου του κόσμου και δεν βλέπουμε ότι το αιώνιο το αληθινό είναι όχι στα υλικά αλλά στον Τριαδικό Θεό μας. Στο όνομά του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος βαπτιστήκαμε, παιδιά του θεού λογιζόμαστε, αλλά στα παραπάνω ερωτήματα που μόλις θέσαμε διαπιστώνουμε ότι μόνο με τον Θεό εν τέλει δεν έχουμε σχέση.
    Εισήλθαμε στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Είναι  ευκαιρία να εξαγοράσουμε τον καιρό όπως χαρακτηριστικά λέει στην ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ο απόστολος Παύλος. Να επωφεληθούμε από αυτή την περίοδο με την νηστεία , την εξομολόγηση ,την προσευχή, να μετανοήσουμε και να δούμε ότι πραγματικό μας συμφέρον είναι η σχέση μας με τον Θεό. Έχοντας εγωισμό, πάθη, κακίες, έριδες μες στην ψυχή μας είναι αδύνατο να πετύχουμε κοινωνία με τον Θεό. Ο Θεός είναι αγάπη μας λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, αλλά ζωή αγάπης έχουμε; Χρειάζεται αυτογνωσία και γνώση του θελήματος του Θεού, αλλά αυτό για να επιτευχθεί χρειάζεται με την θέλησή μας να στραφούμε προς τον Θεό με την λατρεία, την αληθινή μετάνοια, κάνοντας αρχή με το να προστρέξουμε σε ένα Πνευματικό και να εξομολογηθούμε, να αλλάξουμε όλη μας την ζωή και να ευθυγραμμιστούμε στο Θέλημά Του. Αν θέλουμε την αιώνια ζωή πρέπει να αγωνιστούμε να κρατάμε ζωντανή την σχέση μας με τον Θεό που την παρέχει και αυτό πρέπει να το κάνουμε με αγάπη και ελεύθερη θέληση.
   Η Εκκλησία με την διδασκαλία  και την λατρεία Της, μας ενώνει, μας κοινωνεί με τον Θεό. Κορυφαία στιγμή είναι η μετάληψή του Σώματος και του Αίματος του Ιησού Χριστού στην Θεία Λειτουργία αλλά και στις Προηγιασμένες που θα τελεσθούν αυτή την περίοδο της  Μ. Τεσσαρακοστής. Δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτό τον αγώνα της νηστείας και της άσκησης των αρετών. Η Εκκλησία προβάλει κάθε ημέρα από σήμερα υμνολογικά τους Αγίους και Μάρτυρες που υπομείνανε τα πάντα για την Αγάπη του Χριστού. Ας ενθαρρύνουμε ό ένας τον άλλο στα καλά έργα, αλλά προπαντός να αναζητούμε τον Χριστό λατρευτικά με την ενσυνείδητη μετοχή μας στα Άχραντα Μυστήρια και γενικότερα με την ζωή μας. Μας συμφέρει να πράξουμε τα πάντα για το καθ’ ομοίωση Θεού  ,δηλαδή τον αγιασμό  μας, ώστε στην ώρα του θανάτου του καθενός μας να μετέχουμε της αιώνιας ζωής και να μην οδηγηθούμε στον αιώνιο και παντοτινό θάνατο. ΠΡΟΣΔΟΚΩ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΝΕΚΡΩΝ ΚΑΙ ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΑΙΩΝΟΣ λέμε στο σύμβολο της Πίστεώς μας. Καλό Στάδιο στον αγώνα που μόλις ξεκίνησε …!

Δημήτριος Τζαφέρης Αναγνώστης

Θεολόγος