Μετά την προετοιμασία, τους ύμνους, τις ευχές και τα αγιογραφικά αναγνώσματα που λέγονται στο πρώτο μέρος της Θείας Λειτουργίας-που ονομάζεται Λειτουργία του Λόγου η των Κατηχουμένων επειδή μέχρι αυτό το σημείο επιτεπόταν η παραμονή των αβάπτιστων μέσα στο Ναό- φθάνουμε στη Θυσία.Ο ιεροψάλτης ψάλλει τον χερουβικό ύμνο αργά-αργά, και εμείς πολλές φορές νευριάζουμε, γιατί δεν καταλαβαίνουμε ούτε το νόημα των λέξεων, ούτε την αιτία του τόσο αργού ρυθμού. Τον ψάλλει πράγματι αργά, γιατί ο ιερεύς έχει να διαβάσει μέσα στο ιερό Βήμα πολλές ευχές και στη συνέχεια να θυμιατίσει όλους εμάς. Το νόημα του ύμνου είναι απλό και μεγαλειώδες. Όλα, λέγει, τα Χερουβείμ βρίσκονται τούτη την ώρα εδώ μυστικά ψάλλοντας στη Ζωοποιό Τριάδα τον Τρισάγιο Ύμνο, γι΄ αυτό και εμείς, σαν Άγγελοι, ας αφήσουμε κάθε βιοτική μέριμνα και ας σταθούμε με φόβο και τρόμο, για να υποδεχθούμε τον Χριστό ως τον βασιλέα .

Άλλοτε πάλι ψάλλουμε : «ας σιωπήσει κάθε άνθρωπος και ας σταθεί με φόβο και τρόμο χωρίς καμιά γήινη σκέψη μέσα του, βλέποντας τον βασιλέα των βασιλευόντων και τον κύριο των κυριευόντων να προσέρχεται στη σφαγή και τη θυσία, για να γίνει τροφή για τους πιστούς».

Αν είχαμε μάτια πνευματικά θα βλέπαμε, αδελφοί μου, αυτό που λέει ο χερουβικός ύμνος. Θα βλέπαμε χιλιάδες και μυριάδες Αγγέλους να ψάλλουν γύρω από την αγία Τράπεζα, όπου παρίσταται η Παναγία Τριάς το «άγιος, άγιος, Κύριος Σαβαώθ». Και μετά τον Χερουβικό Ύμνο εξέρχεται ο ιερεύς στη Μεγάλη Είσοδο κρατώντας ψηλά τα Τίμια Δώρα. Σκύβουμε όλοι με κατάνυξη και προσκυνούμε τον Χριστό, που περνά ενώπιόν μας φορτωμένος τον Σταυρό, για να φθάσει στον Γολγοθά, στη Θυσία, στην Αγία Τράπεζα . Αυτό συμβολίζει η Μεγάλη Είσοδος.

Έτσι τοποθετούνται τα Τίμια Δώρα, ο άρτος και ο οίνος, επάνω στην αγία Τράπεζα, τοποθετείται ο Χριστός επάνω στο άγιο Θυσιαστήριο. Ακολουθούν ευχές, αιτήσεις και ύμνοι που ως κύριο νόημα έχουν την προτροπή του ιερέως «άνω σχώμεν τας καρδίας», δηλαδή να έχουμε, αδελφοί, τις καρδιές μας στραμμένες προς τα άνω, προς τα επουράνια και απαντούμε «έχουμε τις καρδιές μας στον Κύριο».

Εδώ θα σταματήσω για να αναλογισθούμε αν έχουμε όντως τις καρδιές μας στραμμένες στα επουράνια, στραμμένες στον Κύριο. Γιατί είναι λυπηρό και εξοργιστικό για τον Θεό, Εκείνος να παρίσταται στη Θεία Ιερουργία και εμείς να βρισκόμαστε μέσα στο Ναό μόνο σωματικά, ενώ η καρδιά και ο νους μας πετά στα βιοτικά, στο θέατρο, στο παζάρι, στα κοσμικά πράγματα, στις εργασίες και πολλές φορές στις αμαρτίες. «Θα υποστούμε», λέγει ο ιερός Χρυσόστομος  «την εσχάτη τιμωρία, γιατί, ενώ υμνούν οι Προφήτες, οι Απόστολοι, οι Άγγελοι και ομιλεί ο Θεός, εμείς περιπλανιόμαστε  στον κόσμο, στα βιοτικά πράγματα, θορυβούμε και δεν ησυχάζουμε, όπως θα κάναμε αν βρισκόμασταν μπροστά στον επίγειο βασιλέα. «Τι κάνεις, άνθρωπε;» ρωτά ο ιερός πατήρ, «βρίσκεσαι στην Εκκλησία και περιεργάζεσαι την ομορφιά των γυναικών; ατακτείς, χασμουριέσαι, βαριέσαι, νυστάζεις, κοιμάσαι; Δεν τρομάζεις γιατί υβρίζεις με τη συμπεριφορά σου τον Χριστό και την Εκκλησία του;»

Γι΄ αυτό, αγαπητοί μου, και σας παρακαλώ όχι μόνο να παρακολουθείτε χωρίς να απουσιάζετε τη θεία Λειτουργία, αλλά και να μπαίνετε στον Ναό με ευλάβεια και τάξη, να μην κάνετε προσπάθεια μόνο πως θα ανάψετε το κερί ή πως θα προσκυνήσετε τις εικόνες-και αυτά να γίνονται-αλλά περισσότερο να προσπαθείτε να σταθείτε σε κάποιο σημείο ήσυχα, ταπεινά, με προσήλωση και με κατάνυξη, ώστε να συνομιλείτε με τον Θεό και να γίνεσθε μάρτυρες της φρικώδους Θυσίας του Χριστού για χάρη της δικής μας σωτηρίας.

Του Βεροίας Παντελεήμονος