Ένα από τα στοιχεία της λειτουργικής Ορθόδοξης Παράδοσης είναι ότι κάθε μεγάλη γιορτή η περίοδος (για παράδειγμα, τα Χριστούγεννα, η Σαρακοστή, το Πάσχα) προαναγγέλλεται και προετοιμάζεται από νωρίτερα. Αυτό γίνεται διότι η Εκκλησία έχει βαθιά γνώση της ανθρώπινης φύσης, και τις αδυναμίες μας να αλλάξουμε αυτόματα, και να πάμε ξαφνικά από μία πνευματική κατάσταση σε κάποια άλλη. Έτσι αρκετά πριν αρχίσει η ουσιαστική προσπάθεια της Μεγάλης Σαρακοστής η Εκκλησία μας προσκαλεί να σκεφθούμε την σοβαρότητα, την αξία της, το νόημα της που είναι η Μετάνοια, ένα γεγονός σημαντικό για την πνευματική μας ζωή. Αυτή η προπαρασκευαστική περίοδος περιλαμβάνει τις πέντε διαδοχικές Κυριακές που προηγούνται από την Μεγ. Σαρακοστή.

     Η πρώτη λοιπόν αναγγελία της Μεγ. Σαρακοστής γίνεται σήμερα με την ανάγνωση της περικοπής του Ζακχαίου. Είναι η Ιστορία ενός ανθρώπου που ήταν πολύ κοντός στο ανάστημα και δεν μπορούσε να δει τον Ιησού, αλλά παρ΄ όλα αυτά είχε τόσο διακαή επιθυμία να Τον δει που σκαρφάλωσε σ΄ ένα δένδρο. Ο Ιησούς απάντησε στην επιθυμία του και πήγε στο σπίτι του. Έτσι το θέμα της πρώτης αναγγελίας της Σαρακοστής είναι η επιθυμία. Ο άνθρωπος πάντοτε ακολουθεί τις επιθυμίες του. Όταν επιθυμεί κάτι κάνει πράγματα που κάτω από ''ομαλές'' συνθήκες θα ήταν αδύνατο να κάνει πολλές φορές υπερβαίνει τον ίδιο τον εαυτό του.

     Το πρόβλημα είναι, κατά πόσο επιθυμούμε πράγματα σωστά, και κατά πόσο η δύναμη της επιθυμίας μας στοχεύει σε σωστό τέρμα. Ο Ζακχαίος επιθυμούσε το σωστό ήθελε να δει και να πλησιάσει τον Χριστό. Ο Ζακχαίος είναι το πρώτο σύμβολο μετάνοιας διότι η μετάνοια αρχίζει όταν συνειδητοποιήσουμε την επιθυμία μας για τον Χριστό, την βασιλεία Του και την αληθινή ζωή. Ο Ζακχαίος είναι κοντός, ασήμαντος, αμαρτωλός, αλλά η σφοδρή επιθυμία του τα ξεπερνά όλα αυτά. Κατά κάποιο τρόπο με την συμπεριφορά του (ανεβαίνοντας στο δένδρο) κάνει τον Χριστό να τον προσέξει και καταφέρνει να περάσει Εκείνος το κατώφλι του σπιτιού του.

    Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι είναι εντελώς δική μας υπόθεση το να επιθυμίσουμε αυτό που είναι βαθύτερο και πιο αληθινό. Είναι δική μας υπόθεση το να νοιώσουμε την πείνα και την δίψα της ψυχής μας για τον Χριστό, είτε τον γνωρίζουμε είτε όχι. Από εμάς τέλος εξαρτάται εάν θέλουμε να ζήσουμε κοντά στον Χριστό, και μέσα στην στοργική αγκαλιά της Εκκλησίας Του. Βέβαιο είναι ότι εάν επιθυμούμε βαθιά και ειλικρινά κάτι τέτοιο τότε ο Χριστός ανταποκρίνεται. Ας αφήσουμε κέντρο των επιθυμιών μας να γίνει ο Κύριος και τότε να είμαστε σίγουροι ότι κάναμε το πρώτο βήμα προς την μετάνοια, που είναι και η ουσία της Μεγάλης Σαρακοστής που περιμένουμε. Αμήν.