Kυριακή μετά τά Φώτα σήμερα, αγαπητοί. Ο Θε­άνθρωπος Ιησούς αφού εβαπτίσθη από τόν Ιωάν­νη στόν Ιορδάνη ποταμό καί εφανερώθηκε ή Αγία Τριά­δα, ύστερα άφησε τόν Ιορδάνη καί πήγε στήν έρημο, πού ήταν εκεί κοντά, καί ενήστευσε σαράντα ήμέρες καί σαράντα νύκτες καί ύστερα έπειράσθη άπό τόν διάβολο, τόν όποιον ενίκησε. Καί ήλθαν οί άγγελοι καί Τόν διακονούσαν καί άρχισε δειλά-δειλά τή δημο­σία Του δράση, το έργο τό κοσμοσωτήριο.

Καί όταν άκουσε ό Ιωάννης εφυλακίσθη απ’ τόν Ηρώδη Αντίπα, τότε άφησε τήν Ίουδαία καί ήλθε στή Γαλιλαία. Καί στή συνέχεια άφησε καί τήν πατρίδα Του τή Ναζαρέτ καί ήλθε στήν Καπερναούμ, πού ήταν κοντά στή θάλασσα της Γαλιλαίας, στά όρια των φυ­λών Ζαβουλών καί Νεφθαλείμ. Καί έκαμε τήν Καπερ­ναούμ δεύτερη πατρίδα Του. Όλοι έχουμε ανάγκη άπό μιά πατρίδα, ακόμα Θεάνθρωπος· άς τήν αγαπούμε κι άς τή φροντίζουμε.

Καί καθώς ήλθε Καπερναούμ καί στή Γαλι­λαία ό ’Ιησούς Χριστός, γράφει ό Ευαγγελιστής Ματ­θαίος ότι: «...τότε πραγματοποιήθηκε καί επαληθεύτηκε ή προφητεία του Ησαίου , πού αιώνες πριν είχε πεί, ότι ή γη του Ζαβουλών καί η γη του Νεφθαλείμ, οί χώρες δηλαδή αυτές που είναι κοντά στή θάλασσα της Γαλιλαίας, και εκτείνονται  καί πέρα άπό τόν Ιορδάνη μέχρι τήν Περαία, δηλαδή ή Γαλιλαία των εθνών, είδαν φώς μέγα, τό φώς του Χρίστου, ενώ έκάθηντο καί ήσαν αιχμάλωτες στό σκοτάδι  της ειλωλολατρίας, της ασεβείας καί της πλάνης είδαν τό «μέγα φώς», τόν Χρι­στό, κι ό λαός ό οποίος ευρίσκετο «έν χώρα καί σκια θα­νάτου», δηλαδή στή χώρα τής αμαρτίας καί του πνευ­ματικού θανάτου, είδε και  ένοιωσε τό «μέγα φώς», το φώς του Κυρίου.

Κυριακή μετά τά Φώτα, δηλαδή, σήμερα, καί γι’ αυ­τό αναφέρεται σ’ αυτά τά ωραία τό ιερό καί άγιο Ευαγ­γέλιο. Ό Χριστός έλαμψε ώς «φώς μέγα», καί στή Γαλιλαία, άλλά καί στήν Οικουμένη ολόκληρη. Καί άρχι­σε ό Ίησούς Χριστός τό κήρυγμά Του τό μέγα, λέγον­τας ακριβώς τά ίδια τά λόγια του Ιωάννου του Βαπτιστού: «Μετανοείτε, ηγγικε γάρ η βασιλεία των ουρα­νών», γιά νά βεβαιώσει μέ αύτό ότι ό Ιωάννης ήτο ό Πρόδρομός Του, ή άρχή του Ευαγγελίου Του.

Καί αρχίζει ό Κύριος απ’ τή μετάνοια. Μετάνοια είναι ή αλλαγή του άνθρώπου, ή άλλαγή τής νοοτρο­πίας, ή άλλαγή τής ζωής, ή στροφή καί μεταστροφή στόν βίο. Καί μετάνοια είναι τό ξύπνημα τής αγάπης μέσα στήν ψυχή μας, καί τό δόσιμό του όχι αλλού, ούτε στά είδωλα, ούτε στό σκοτάδι, ούτε στόν κάκιστο έαυτό μας, αλλά στόν Ίησού Χριστό, στήν πρώτη καί στήν υστερνή μας άγάπη, σέ Κείνον πού «εις τέλος μας ηγάπησεν», καί είναι τό Άλφα καί τό Ωμέγα, ή άρχή καί τό τέλος τής ζωής μας.

Καί τούς ελεγε άκόμα ότι «έφθασε ή βασιλεία του Θεου». Καί ή Βασιλεία του Θεού δέν ήταν ύλική, όπως τήν εφαντάζοντο καί τήν επερίμεναν οί Ιουδαίοι, άλλά πνευματική. Ή Βασιλεία του Θεου είναι ό ίδιος ό Χρι­στός μας, γι’ αύτό άς Τόν άγαπήσουμε, ας μείνουμε κοντά Του, άς ζητούμε πάντοτε τό φώς Του τό σωτή­ριον, καί άς Τόν νοιώθουμε δικό μας, καί άς ξέρουμε ενα πραγμα: ότι εδώ είμαστε περαστικοί καί πηγαίνουμε γιά τή Βασιλεία Του, καί γιά τόν Παράδεισό Του.

Αρχιμ.Ανανίας Κουστένης