O Ελληνισμός-σαν τρόπος σκέψεως καί σαν γλώσσα- μπολιάσθηκε στο Χριστιανισμό καί επέζησε. Αλλιώς ίσως θα απέθνησκε, όπως απέθαναν κι άλλοι αρχαίοι πολιτισμοί. Πώς καί γιατί έγινε έτσι δεν τό εξετάζομε τώρα· είναι πάντως έργο τής Θείας Προνοίας. Μπορού­με όμως στο ζήτημα τούτο να εξετάσουμε τη συμβολή των ανθρώπων, πού τό έρ­γο τους είναι σαν μία γέφυρα ανάμεσα στον αρχαίο καί τό νεώτερο κόσμο.

     Μία τέτοια γέφυρα είναι τό έργο του Μεγά­λου Βασιλείου, του οποίου σήμερα ή Εκ­κλησία τιμά τη μνήμη. Ό Μέγας Βα­σίλειος είναι ό εκκλησιαστικός ποιμένας και ό Οικουμενικός Διδάσκαλος, πού στο βίο του καί στο έργο του συνδυάζει τη μεγάλη πίστη μέ τη βαθειά γνώση, την εύσέβεια μέ την ελληνομάθεια. Είναι ό θεωρητικός νους καί συγχρόνως ό πρα­κτικός άνθρωπος, ό σοφός καί ό άγιος. Ο Μέγας. «Παιδείας γεγονώς απάσης έμπλεως» καί «άριστος έν πασι τοίς έργοις αυτού ο Μέγας Βασίλειος».

Μικρός Συναξαριστής