Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ὁποιασδήποτε ἐποχῆς, ὅπου καί ἄν κατοικοῦν στή γῆ καί σέ ὁποιαδήποτε θρησκεία καί ἄν ἀνήκουν, ἔχουν καθορίσει γιορτές καί πανήγυρεις, ἀφιερωμένες πρός τιμήν κάποιου ἤ κάποιων θεῶν. Καί αὐτό γιατί ἡ γιορτή εἶναι αἴτημα τῆς ψυχῆς του καί ἕνα μέσον νά ἐπικοινωνήσει ὁ ἄνθρωπος μέ τόν Θεόν. Ὁ Δημόκριτος ὁ Θρακιώτης πολύ σωστά μᾶς πληροφορεῖ ὅτι «Βίος ἀνεόρταστος μακρά ὁδός ἀπανδόκευτος» δηλαδή: Ἡ ζωή πού δέν ἔχει γιορτές μοιάζει μέ μακρύ δρόμο πού δέν ἔχει πανδοχεῖο γιά ἀνάπαυση.

Ὁ Χριστιανισμός διδάσκει, ὅτι ἡ ζωή τοῦ Χρι στιανοῦ πρέπει νά εἶναι συνεχής εὐχαριστία καί δοξολογία πρός τόν Θεό ὁ ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά σώσει τόν ἄνθρωπον. Ὁ μεγάλος Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Ὡριγένης, ἀναφέρει ὅτι «ἑορτή οὐδέν ἄλλο ἐστίν ἤ τό τά δέοντα πράττειν» (Κατά Κέλσου 8,21 ΒΕΠΕΣ 10,191,3). Οἱ πρῶτοι χριστιανοί ἐπιδίδονταν πραγμα τικά στό νά πράττουν ἐκεῖνα πού ἁρμόζει καί πρέπει, δείχνοντας τήν ἀγάπη τους πρός τόν Θεόν καί τόν συνάνθρωπο, μέ ἔργα πίστεως, ἀρετῆς καί ἀνυπόκριτης ἄδολης ἀγάπης. Ἡ γιορτή τῶν Χριστουγέννων γιά πρώτη φορά γιορτάστηκε γύρω στό 300 μ.Χ. καί μάλιστα στίς 6 Ἰανουαρίου μέ συνδυασμό μέ τήν γιορτή τῆς Βαπτίσεως τοῦ Ἰ. Χριστοῦ.

Ἡ γιορτή αὐτή ἤταν γνωστή μέ τό ὄνομα «Ἐπιφάνεια» καί τό τελετουργικό της μέρος ἄρχιζε ἀπό τό βράδυ τῆς 5ης Ἰανουαρίου. Ἡ γιορτή τῶν Χριστουγέννων ὡς αὐτοτελής γιορτή, ἀφιερωμένη στό γεγονός τῆς γεννήσως τοῦ Ἰ. Χριστοῦ γιορτάστηκε γιά πρώτη φορά στή Ρώμη γύρω στό 335 μ.Χ. Ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανική Ἐκκλησία ὥρισε νά γιορτάζεται ἡ γιορτή τῶν Χριστουγέννων τήν 25η Δεκεμβρίου γιατί ἤθελε νά ἀποτρέψει τούς Χριστιανούς νά συμμετέχουν στήν εἰ δωλολατρική γιορτή τοῦ ἡλίου ἡ ὁποία γιορτάζετο τήν ἴδια ἡμέρα (25 Δεκεμβρίου).

Ἀπό τήν Δύση ἡ αὐτο τελής πλέον γιορτή τῶν Χρι στουγέννων εἰσῆλθε καί στήν Ἀνατολή. Σύμφωνα δέ μέ μία πληροφορία γιορτάστηκε γιά πρώτη φορά ἀπό τόν Μέγα Βασίλειο στήν Ἐκκλησία Καισαρείας Καπαδοκίας. Μία ἄλλη πληροφορία μᾶς λέει ὅτι ἡ γιορτή τῶν Χριστουγέννων γιά πρώτη φορά γιορτάστηκε στήν Ἐκκλησία τῆς Ἀντιοχείας, καί ἀργότερα καί σέ ἄλλες Ἐκκλησίες, ὅπως στήν Κωνσταντινούπολη, ἀπό τό Γρηγόριο τόν Ναζιανζηνόν, στήν Ἀλεξάνδρεια ἀπό τόν Κύριλλον Ἀλεξανδρείας τό 433 καί τέλος στά Ἱεροσόλυμα στά τέλη τῆς 6ης ἑκατονταετίας.

Ἐκεῖνο πού ἔχει σημασία γιά μᾶς τούς Ὀρθόδοξους Χριστιανούς εἶναι τό πῶς πρέπει νά προσεγγίσουμε καί νά δεχθοῦμε τά μηνύματα τῆς γιορτῆς τῶν Χριστουγέννων.

Πρωτ.π.Δημ.Αργυρίου

πρ.Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ι.Μ Θηβών και Λεβαδείας