Tο μεγάλο αγκάθι της υποκρισίας στηλιτεύει με πάθος στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα ο Κύριός μας. Του δόθηκε ή ευκαιρία να παρουσιάσει τη θεϊκή Του δύναμη θεραπεύοντας μια γυναίκα, η οποία ταλαιπωρείτο από άσχημη αρρώστεια δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Το γεγονός. όμως πού τάραξε τη μικρή κοινωνία της περιοχής και τους πνευματικούς της ηγέτες, ήταν πώς ό Ίησούς επιτέλεσε το θαύμα κατά την ήμερα του Σαββάτου, την ιερή ήμερα για την Ιουδαϊκή Θρησκεία. Οι Ιουδαίοι, μη μπορώντας να ερμηνεύσουν και να ανεχτούν την υπερφυσική δύναμη του Χρίστου, θέλουν να τον πλήξουν κατηγορώντας Τον για παράβαση του θρησκευτικού τους νόμου.
     Ό Κύριος επισημαίνει την υποκρισία, το φθόνο του άρχισυναγώγου, τον συγκεκαλυμμένο με το πρόσχημα της ευσέβειας, και τον ελέγχει αυστηρά. Έτσι, μας δίνει την αφορμή να προσδιορίσουμε τα συμπτώματα και τη φύση της υποκρισίας στη χριστιανική μας ζωή. Ό Άγιος Μάξιμος ό Όμολογητής σημειώνει ότι «υποκρισία είναι ή προσποίηση της φιλίας ή εχθρότητας πού ενεργεί με το προσωπείο της συμπάθειας. Ή φθόνος πού μιμείται τα χαρακτηριστικά της αγάπης ή βίος πού δείχνει να στολίζεται από ψεύτικη και όχι πραγματική αρετή». Ανάλογος είναι και ό ορισμός του Μεγάλου Βασιλείου: «Υποκριτής είναι αυτός πού στο θέατρο υποδύεται διαφορετικό πρόσωπο. Έτσι και σε τούτη τη ζωή πολλοί ενεργούν όπως οι θεατρίνοι. Άλλα έχουν μέσα στην καρδιά τους και άλλα δείχνουν εξωτερικά προς τους ανθρώπους».
     Σε ποιες περιπτώσεις, όμως, εμφανίζεται η υποκρισία στην καθημερινή μας ζωή; Όταν αποφασίζουμε να διδάξουμε στον περίγυρο μας το λόγο του Θεού, όταν υποδεικνύουμε τρόπους σωστής και χρηστής συμπεριφοράς, όταν ζητούμε από τους γύρω μας να ζουν κατά το θέλημα του Θεού και ταυτόχρονα, εμείς οι ίδιοι, υιοθετούμε έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής, ο οποίος δεν συμβαδίζει με τους λόγους μας. Υποκρισία επιδεικνύουμε επίσης, όταν επιδιδόμαστε σε καλές πράξεις και φιλανθρωπίες για να εξασφαλίσουμε τον έπαινο και την κολακεία των ανθρώπων και όχι γιατί εκφράζουμε τα πραγματικά αισθήματα της καρδιάς μας. Υποκρισία ακόμα έχουμε, όταν ερμηνεύουμε το θέλημα του Θεού επιφανειακά, κρατώντας τον τύπο και τηρώντας το γράμμα του νόμου και όχι βιώνοντας την ουσία της Χριστιανικής πίστης.
     Σύμφωνα με τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, αυτό πού μας ωθεί στην υποκρισία είναι ό εγωισμός. Καθότι, αυτός μας απομακρύνει από την άληθινή ευσέβεια και τη γνήσια χριστιανική ζωή, καταστρέφει την ενότητα της προσωπικότητάς μας, μας κάνει άλλο να φαινόμαστε εξωτερικά και άλλο να είμαστε πραγματικά. Διαστρέφει την ουσία της πνευματικής ζωής. Γι' αυτό και ό Κύριος την πολέμησε τόσο πολύ.
Πρέπει, λοιπόν, να συνειδητοποιήσουμε ότι, ή υποκρισία συνιστά σοβαρότατο κίνδυνο για τη χριστιανική μας ζωή. Ακυρώνει ό,τι καλό με κόπο κατορθώνουμε. Σκανδαλίζει τους συνανθρώπους μας και μας εκθέτει στα μάτια τους.
     Ας είμαστε λοιπόν ειλικρινείς και έντιμοι, ας είμαστε απλά ό εαυτός μας σ' όλες τις έκφάνσεις της ζωής μας, για να εξασφαλίσουμε την εύνοια και την αγάπη του Θεού ΑΜΗΝ!

Πηγή: http://proskynitis.blogspot.gr