Oι διαρκείς πόλεμοι και οι σεισμικές εξελίξεις στην κινούμενη άμμο του Αραβικού κόσμου, βύθισαν σε απελπισία εκατομμύρια των χριστιανών και άνοιξαν το δρό­μο του ξεριζωμού από εστίες όπου ο χριστιανισμός άνθησε και συνυπήρξε για αιώνες αρμονικά με το Ισλάμ. «Το φονικό μας ξίφος δεν θα σηκωθεί από τους λαιμούς των χρι­στιανών όχι μόνο στο Ιράκ, αλλά και στη Συρία, τον Λίβανο και την Αίγυπτο», προειδοποιούσε το παρακλάδι της Αλ Κάιντα, που ανέλαβε την ευθύνη για τη σφαγή 47 χριστιανών μέσα σε εκκλησία στη Βαγδάτη. Η μετατροπή του Ιράκ σε απέραντο πεδίο μάχης μεταξύ ισλαμιστικών ομάδων και κυβερνητικών δυνάμεων έφερε ως αποτέλεσμα από το 1.5000.000 χριστιανών να έχουν απομείνει μόνο 300.000.

Στη Λιβύη, οι φυλές με τους αντάρτες τους έχουν χωρίσει την επικράτεια σε ζώνες επιρ­ροής και ελάχιστοι χριστιανοί έχουν απομείνει «Είχαμε χιλιάδες Έλληνες, Ρώσους, Ουκρανούς, Βούλγαρους, Κύπριους με τις οικογένειές τους, που εργάζονταν και ζούσαν εδώ, αλλά αναγκά­στηκαν να φύγουν. Η κατάσταση δεν ελέγχεται από την κυβέρνηση. Στον εμφύλιο κατέστρεψαν νεκροταφεία μας, έσπασαν τάφους, δεν άφησαν τίποτα όρθιο. Τώρα απέμειναν δύο ναοί, ένας στη Βεγγάζη και ένας στην Τρίπολη, ο Άγιος Γεώργιος των Σκλάβων. Σε αυτήν ο ιερέας λειτουργεί τις Κυριακές με δύο μόνο πιστούς...», είπε ελληνορθόδοξος ιερωμένος που δραστηριοποιεί­ται στη Λιβύη, όπως αναφέρει δημοσιογραφικό άρθρο στον αθηναϊκό τύπο.

Στη Συρία ο 19χρονος Σαλίμ Νάχας σκοτώθηκε τον περασμένο Ιούλιο, πολεμώντας εναντίον ανταρτών στη συνοικία Rashdeen στο Χαλέπι. Στην αρχή η οικογένειά του ήταν με τους αντάρτες, όταν όμως αυτοί οι μπήκαν στο Χαλέπι και άρχισαν να σκοτώνουν χρι­στιανούς φίλους και συγγενείς του, ο Σαλίμ εντάχθηκε σε ένοπλη ομάδα του καθεστώτος Άσαντ. Πολλοί χριστιανοί πια συρρέουν κατά χιλιάδες στον Λίβανο αλλά και την Ιορδανία. Η δημογραφική αλλοίωση θα ανατρέψει τις ευαίσθητες θρησκευτικές και εθνοτικές ισορροπίες αυτών των χωρών, ειδικά στον Λίβανο, προκαλώντας επικίνδυνα θρησκευτικά και κοινωνικά δεδομένα. Ο Ζορζ Σβάιμπ, χριστιανός, οδοντίατρος, ζει στη Βηρυτό. «Κατα­λαβαίνω τους χριστιανούς που φεύγουν. Πώς να ζήσεις σε μια διαλυμένη χώρα; Υπάρχει φόβος να ξεσπάσει εμφύλιος και στον Λίβανο αν οι Αμερικανοί χτυπήσουν τη Συρία. Ο κόσμος ήδη αποθηκεύει τρόφιμα, το έκανα και εγώ. Στη Δύση δεν μπορούν να καταλάβουν τι συμβαίνει στη Μέση Ανατολή. Όταν έφευγαν κύματα χριστιανών από το Ιράκ και τώρα από τη Συρία δεν συ­νειδητοποιούσαν ότι κάποια στιγμή θα την εγκαταλείψουν όλοι, κάτι που επιδιώκουν οι σκλη­ροί ισλαμιστές», είπε ο Σβάιμπ σε δημοσιογράφο της Καθημερινής σε ερώτηση περί του τι μέλλει γενέσθαι στη Μέση Ανατολή μετά τις αλλεπάλληλες ένοπλες συγκρούσεις.

Συγκλονιστικό είναι το τι συνέβη στην αρχαία χριστιανική πόλη Μααλούλα της Συρίας το περασμένο καλοκαίρι, είκοσι μίλια βορειοδυτικά της Δαμασκού. Μια ισχυρότατη έκρη­ξη συγκλόνισε το βαθύ φαράγγι. Ένας καμικάζι - βομβιστής που επέβαινε σε αυτοκίνητο γεμάτο με εκρηκτικά ανατινάχθηκε σ' ένα από τα οκτώ σημεία ελέγχου, παίρνοντας μαζί του στον θάνατο οκτώ στρατιώτες. Αμέσως ακολούθησε εισβολή είκοσι φορτηγών που μετέφεραν ενόπλους, οι οποίοι πυροβολούσαν στον αέρα. Χωρίς να συναντήσουν καμία αντίσταση κατέλαβαν ένα μεγάλο ξενοδοχείο, έβαλαν φρουρές στις εισόδους του φαραγ­γιού και διέταξαν τους κατοίκους να μείνουν στα σπίτια τους. Όταν αργότερα έφτασαν κυβερνητικές δυνάμεις ξεκίνησαν οι συγκρούσεις.

Από την ημέρα αυτή η ειρηνική συνύπαρξη στην οποία ζούσαν περίπου 5.000 χριστιανοί και μουσουλμάνοι, με τους πρώτους να πλειοψηφούν, αποτελεί τραυματική ανάμνηση.

Η κατάληψη της Μααλούλα από ενόπλους της ισλαμιστικής οργάνωσης Gabnet al Nusra, παρακλάδι της Αλ Κάιντα, προκάλεσε πόνο και θλίψη στον χριστιανικό κόσμο της Μέσης Ανατολής, καθώς μέχρι τότε η Μααλούλα θεωρείτο ένα από τα ασφαλέστερα μέρη για τους χριστιανούς της Συρίας.«Περνάμε δύσκολες στιγμές, ο Θεός θα μας προστατεύσει. Δεν μπορώ να σας πω κάτι άλλο, καταλαβαίνετε...», είπε μέσω κινητού τηλεφώνου μια μοναχή της μονής Αγίας Θέκλας, ενός εκ των δύο παλαιών μοναστηριών της Μααλούλα σε δημο­σιογράφο της Καθημερινής. Ας επισκεφθούμε δημοσιογραφικά και το μοναστήρι του Σινά. Σύμβολο του Χριστιανισμού στον αραβικό κόσμο και μνημείο ύπατου πολιτισμού για ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Η μικρή πόλη Sheikh Zwayd βρίσκεται στο βορειότερο σημείο της χερσονήσου του Σινά, πάνω ψηλά στη Μεσόγειο. Εκεί, κοντά στο κοιμητήρι της, βρέθηκε στα μέσα Ιου­λίου, αλυσοδεμένος και αποκεφαλισμένος ένας χριστιανός μαγαζάτορας (The New York Times, 10/8/2013). Στην πόλη Ελ Αρίς, τη μεγαλύτερη του βόρειου Σινά, τον Ιούλιο επίσης,ένας τουλάχιστον ιερέας δολοφονήθηκε, πολλοί χριστιανοί απήχθηκαν, με αίτημα για την απελευθέρωσή τους λύτρα και πολλοί άλλοι απειλήθηκαν. Συμμορίες ενόπλων της Τζιχάντ που δρουν ανεξέλεγκτες στην περιοχή είναι οι δράστες αυτών των εγκλημάτων. Οι χριστι­ανοί του Σινά ζουν σε συνθήκες τρόμου, μόνοι και αβοήθητοι, στο έλεος κυριολεκτικά του Θεού. Το μόνο που σκέπτονται είναι η φυγή τους και όσοι έχουν τη δυνατότητα το κάνουν χωρίς δεύτερη σκέψη. Εκκλησίες, σπίτια, καταστήματα κλείνουν καθημερινά.

«Σ' εμάς ο φύλακας-άγγελος ήταν οι Βεδουίνοι», λέει στην Καθημερινή εκκλησιαστικός πα­ράγοντας που σχετίζεται με το ιστορικό μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά. Στις μέρες της αβεβαιότητας, με ορατό τον κίνδυνο του εμφυλίου πολέμου, η μονή Σινά είχε ως ασπίδα τους Βεδουίνους! Μολονότι μουσουλμάνοι οι ίδιοι, οι Βεδουίνοι ύψωσαν τείχος προστασίας απέναντι στους φανατικούς ομοθρήσκους τους, επειδή θεωρούν τη μονή ως το «μάννα» της ερήμου, εφόσον η οικονομία των νομάδων εξαρτάται από αυτήν. Αρκετοί εργάζονται στο μοναστήρι και πάρα πολλοί άλλοι βγάζουν το ψωμί τους από τον θρησκευτικό τουρισμό που διαρκώς αναπτύσσεται.

Το μέλλον του χριστιανισμού στον γενέθλιο τόπο του, στις περιοχές της πρώτης ανά­πτυξής του είναι εξαιρετικά δυσοίωνο. Τα ισλαμιστικά κινήματα τον ξεριζώνουν με τρόπο αιματηρό. Δυστυχώς, η τελική εξαφάνισή των χριστιανών από τις περιοχές αυτές είναι ζή­τημα χρόνου. Οι χριστιανοί δεν είναι ανεκτοί τελικά ούτε στο μοναστήρι της Αγίας Αικα­τερίνης στο νότιο Σινά. Είναι αφελείς όσοι πιστεύουν ότι είναι ασφαλές λόγω της μεγάλης πολιτιστικής σημασίας του. Τουναντίον. Οι βάρβαροι αντάρτες τζιχάντ άλλωστε απεχθάνονται παντού και πάντοτε τον πολιτισμό. Μόνη αξία τους είναι το χυμένο αίμα του εχθρού. Τον λόγο έχουν τα όπλα. Η σκοτεινή μοίρα των λίγων χριστιανών του Σινά προδιαγράφει το αύριο του Χριστιανισμού σε όλον τον αραβικό κόσμο.

Ο άγριος διωγμός των χριστιανών στη Μέση Ανατολή εδώ και χρόνια αντιμετωπίζεται με μια γενική παγκόσμια αδιαφορία. Δεν συγκινείται σχεδόν κανείς. Δεν ταράζεται ο ύπνος κανενός. Σε κάποια καταγγελία από εκκλησιαστικό φορέα ελάχιστοι θα δώσουν σημασία. Ο χριστιανισμός δεν «πουλάει» στην Ευρώπη. Η λύση του προβλήματος είναι η δημοκρα­τία. Τότε μόνο θα προστατεύονται πραγματικά όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες των χωρών αυ­τών. Επειδή όμως η δημοκρατία δεν είναι κάτι κοντινό στις χώρες αυτές, το ερώτημα είναι τι γίνεται μέχρι τότε; Η Ευρώπη και η Αμερική έχουν τη δύναμη και τα μέσα, να πιέσουν και να προστατέψουν τους χριστιανούς και τα χριστιανικά μνημεία στην περιοχή. Το πηγαίο ερώτημα είναι αν τους ενδιαφέρει να το κάνουν.

Χρειάζεται να υπενθυμίσει κανείς τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα κατοχυρωμένα από τον ΟΗΕ και τις υπόλοιπες διεθνείς οργανώσεις και οργανισμούς; Επιβάλλεται να κραυγάσει - δυστυχώς σε ώτα μη ακουόντων - κάποιος για την ποσότητα του αίματος που χύθηκε για να μπορεί ο άνθρωπος να ζει ελεύθερος και να παράγει πολιτισμό; Μάταια όλα; Ναι. Δεν υπάρχει αισιοδοξία. Σήμερα όλοι θυμούνται τα δικαιώματα μόνο για την υποστήριξη των δικών τους επιδιώξεων, οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών, θρησκευτικών. Τίποτε άλλο. Διαρρηγνύονται τα ιμάτια των διανοουμένων για να υποστηριχθεί ακόμη και η πιο εξωφρε­νική απαίτηση ομάδων και ιδεολογιών (θρησκευτικών και πολιτικών), και σε βάρος κάποτε αξιών του Διαφωτισμού και του πολιτισμένου κόσμου, αλλά στον ορατό όλεθρο στη Μέση Ανατολή και στο χριστιανικό της στοιχείο, οι κουβέντες είναι ισχνές και ελάχιστες, σχεδόν υποχρεωτικές ως φύλλο συκής για να μην εκτεθούν σε εφιάλτες κάποιες νύχτες στον ύπνο τους, όταν θα είναι πια αργά. Πολιτισμικός θρήνος έχει ξεκινήσει για όσους καταλαβαίνουν και αφουγκράζονται τους υπόγειους ήχους της μελλούμενης καταστροφής στον αραβικό κόσμο. Ο ήχος των μηχανημάτων για την εξόρυξη πετρελαίου είναι πιο θελκτικός. Είναι μουσική για τις τσέπες και τις ανέσεις του δυτικού ανθρώπου. Να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας. Ούτε αυτό είναι πολιτισμός ούτε ο ανθρώπινος τύπος που περιγράφεται είναι άνθρωπος. Όταν όλα χαθούν, να δούμε με τι θα τα αντικαταστήσουμε και μάλιστα μπρο­στά στην απόλυτη βία του φονταμενταλισμού. Αυτά για εμάς. Όσο για το τι κάνει ο Θεός, Αυτός ξέρει. Ας τον αφήσουμε να οικονομήσει τη σωτηρία των ανθρώπων όπως μόνος Αυτός γνωρίζει.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΡΑΧΑΛΙΑΣ

ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΑΡΕΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ-

ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 5ου ΓΕΛ ΙΛΙΟΥ